Perspektywa Jennifer

Kiedy Mark poszedł zdjęłam choker, bluzę i popatrzyłam na swoje ciało.

Blizny...

Przypomniałam sobie wszystkie chwilę kiedy to robiłam i przez co robiłam. Do pokoju akurat wszedł Mark. Odłożył lody i łyżkę. Podszedł do mnie i zamknął w stalowym uścisku. 

-Już nigdy nie pozwolę abyś robiła sobie krzywdę.-wyszeptał. Odsunął się ode mnie  po chwili. Podał mi łyżkę i lody. Zaczęłam jeść.

-Możesz mi wytłumaczyć co robisz jako królowa?-spytał grzebiąc w mojej szafie.

-Wypełniam papiery, rozmawiam z duszami.

-Z duszami?

-Gdy umieramy tylko nasze ciało umiera. Dusza trafia do piekła lub do nieba. Potem dusza idzie do mnie i daje jej kolejne wcielenie.

-Rozmawiasz z Lucyferem?

-Czasem.

-To zrobisz tak abym po śmierci nie trafił do piekła?

-To nie zależy ode mnie.

-Szkoda.-powiedział i podał mi niebieską bluzę. Ubrałam ją.

-Wybierasz się gdzieś?-spytał i wyciągnął.z szafy bordową sukienkę.

-Tak. Na bal. Dzisiaj o dziewiętnastej.

-Idziesz z kimś?

-Tak. Z Stevem.

-Co jest między tobą a Stevem?-powiedział i usiadł obok mnie.

-A co ma być?

-Bo ja wiem. Ale on dziwnie się na Ciebie patrzy.

-Dziwnie?

-Z taką troską i miłością.

-To jest dla Ciebie dziwnie?

-Trochę. Masz jeszcze ochotę na coś?-spytał. Odłożyłam pudełko po lodach oraz łyżkę i przytuliłam się do Marka. Ten tylko położył mnie na łóżko i przytulił się do mnie.

-Pamiętasz jak to ty mnie tak powaliłaś gdy miałaś siedem lat?

-Tak. A potem ty mnie popchnąłeś, wstałeś i pobiłeś.  

-Miało to być dobre wspomnienie!

-Ale nie było.

-Obejrzymy coś?

-Jak chcesz.-powiedziałam. Mark wyciągnął laptopa i włączył jakieś film. Spędziliśmy 3 godziny na oglądaniu filmów. O ile nie więcej.

-Zgłodniałem.-powiedział, wyłączył laptop i wstał.-Zrobić Ci coś jeść?

-Nie trzeba mam rączki.-mruknęłam, wstałam i poszłam do salonu. Prawie wszyscy jedli moje ciasto czekoladowe.

-Smakuje?

-I to jak!-krzyknął szczęśliwy Clint.

-Cieszę się.-powiedziałam i wysiliłam się na mały uśmiech. Do pomieszczenia wszedł Steve.

-Cześć.-powiedział. Nie odpowiedziałam mu ani nie spojrzałam na niego. Czułam się źle z tym że Peter mnie pocałował a Steve kocha mnie.

-Jennifer? Coś się stało?-spytał. Pokręciłam głową i wybiegłam z salonu.

Zdradziłam go.

Pobiegłam do  pokoju. Chciałam zamknąć drzwi, lecz Steve przeszkodził mi.

-Jennifer? Co się stało?-spytał. Spuściłam głowę. Nie miałam odwagi mu spojrzeć w oczy. Steve zamknął drzwi i podszedł do mnie.

-Jennifer.-powiedział łagodnie Steve.-Co się stało?-spytał. Po moich policzkach zaczęły płynąć łzy. Steve założył mi włosy za ucho i podniósł podbródek.

-Co się stało?-spytał spokojnie i starł moje łzy.

-Bo.. Ja Cię zdradziłam.-wyszeptałam. Steve podniósł ręke. Zamknęła oczy i czekałam na cios.

-Hej. Nie bój się. Nie uderze Cię.-wyszeptał i pogładził po włosach. Otworzyłam oczy.

-Możesz mi wszystko wytłumaczyć?

-Bo Peter mnie pocałował. Nie chciałam tego. Ja nie oddałam pocałunku. Nie chciałam Cię zdradzić. Przepraszam.-wyszeptałam.

-Nie zdradziłaś mnie. Nie oddałaś pocałunku.

-Ale..

-Cii..-wyszeptał i pogłaskał mnie po glowie.-Czy ten pocałunek coś dla Ciebie znaczył?

-Nie.

-Dlaczego Peter Cię pocałował?

-Bo założył się z Tonym. Miał zmusić mnie do przebrania się w strój i pocałować mnie. Przepraszam.

-Jennifer. Nie musisz mnie przepraszać. Nie chciałaś tego. To nie twoja wina.-powiedział i pocałował mnie w czoło.-Nie płacz skarbie.

-Nie jesteś na mnie zły?

-Nie.

-Nadal mnie kochasz?

-Tak Jennifer. Kocham Cię.-powiedział i pocałował mnie w nos.-Nigdy nie myśl inaczej.-powiedział i przytulił mnie.

Tak wiem. Rozdział miał być w piątek a mamy środę. Przepraszam. Internetu nie miałam przez ten czas.