Z Stevem omówiliśmy sprawy dotyczące pogrzebu, który odbędzie się za kilka dni.

Mam nadzieje że te dni będą spokojne.

-Jennifer?

-Tak Steve?

-Moge do ciebie mówić "Jen"?

-Jasne.-odpowiedziałam. Steve uśmiechnął się i mnie przytulił. Odkleił się odemnie po pewnym czasie. Pocałował mnie w czoło i wyszedł z pokoju. Usiadłam na łóżku a telefon wydał z siebie charakterystyczny dźwięk. Odblokowałam go i odczytałam wiadomość.

Od: Sue

Cześć Jen. Kiedy wrócisz do szkoły?

Do: Sue

Nie zastanawiałam się nad tym.

Od: Sue

A wogule przejrzałaś moje notatki?

Do: Sue

Nie... Ale zaraz zobacze.

Wstałam z łózka i zaczełam szukać notatek Sue. Po pewnym czasie znalazłam. Zaczełam je przeglądać.

Biologia 5 stron, Historia 4 strony, Chemia 6 stron, Matematyka 7 stron, Angielski 6 stron... O kurwa.

Do: Sue

Tego jest strasznie dużo.

Od: Sue

Wiem. I jeszcze dojdzie Ci pare stron.

Do: Sue

...

Od: Sue

Jennifer. Jak wrócisz do szkoły to będziesz musiała napisać pare testów, ale spokojnie. Nauczyciele dadzą Ci czas.

Do: Sue

Tia.. Zwłaszcza Joker. Jak wróce do szkoły ona pierwsza będzie mi truć dupe abym napisała testy.

Od: Sue

Joker nie jest taka zła. Fakt jest wymagająca ale gdy się nauczysz i napiszesz test w miare szybkim terminie to będzie dobrze.

Do: Sue

Nie pomyślałaś że jak u niej napisze szybko testy inni nauczyciele też będą chcieli abym u nich napisała szybko testy?

Od: Sue

Masz racje... Po części.

Po tej wiadomości wyłączyłam telefon. Położyłam się na łóżku.

Nie myśl o szkole. Nie przejmują się nią, bo to i tak nic nie da.

Westchnełam. Tak cholernie nie lubiłam rozmyślać o szkole. Wstałam z łóżka i poszłam do salonu. Napiłam się soku pomarańczowego. Z windy wyszła Sue.

-Cześć Sue.

-Dlaczego nie odbierasz?

-Mam wyłączony telefon.

-Okej. Tu masz notatki.-powiedziała i położyła zeszyty na stole.

-Jakbyś czegoś nie rozumiała to pisz do mnie albo poproś kogoś o pomoc.

-Jasne. A teraz idź już, bo spóźnisz się na tą randke.

-Skąd wiesz?-spytała zaskoczona.

-Sue, Sue, Sue. Masz zrobionego kłosa, ubrałaś swoją bransoletke szczęścia, użyłaś perfumów, mówisz szybko.

-Łał.

-No a teraz zmykaj. Pa. Baw się dobrze czy jakoś tak.

-Pa.-powiedziała i weszła do windy.

-Jesteś świetną obserwatorką.-powiedział Bucky. Zignorowałam to. Poszłam do pokoju. Włączyłam telefon. Zalała mnie fala widomości o tym że Sue do mnie dzwoniła.  Odłożyłam telefon i chwyciłam za notatki. Odłożyłam je po chwili.

Tak bardzo nie chce mi się tego czytać.

Usłyszałam piosenke Lil Happy Lil Sad- Lil Numb. Odebrałam telefon.

-Halo?

-J-j-jen. Pomóż mi.-wszeptała Sue. Przestraszyłam się nie na żarty.

-Sue? Gdzie jesteś co się dzieje?

-S-samochód. Obok parku. Pomóż mi proszę.-wyszeptała i rozpłakała się. Wybiegłam z pokoju jak burza. Popędziłam do windy. Po chwili byłam na dole. Biegłam do parku.

-Sue. Zaraz będe. Nie rozłączaj się.-powiedziałam.  Gdy zobaczyłam ją jak leży w kałuży krwi, przyspieszyłam. Kucnęłam obok niej.

-Już jestem Sue. Już dzwonie po karetke.-powiedziałam szybko i złapałam za jej ręke. Wykonałam telefon. Opisałam sytuacje.

-Będą za kilka minut.

-Jennifer. Ja nie chce umierać.

-Sue. Nie umrzesz kochana. Nie pozwole na to.

-Ja nie chce umierać.

-Nie umrzesz. Rozumiesz? Nie umrzesz. Nie pozwole na to.-powiedziałam z łzami w oczach. W tym momencie przyjechała karetka i zabrała ją. Chciałam jechać z nimi ale nie pozwolili mi. Wróciłam do Avengers Tower. Wyszłam z windy. Gdy Steve mnie zobaczył przeraził się.

-Jennifer. Co się stało?-spytał i podszedł do mnie.

-Sue.. Ktoś ją potrącił.