Otworzyłam oczy. Ujrzałam twarz Petera. Uśmiechnęłam się i wygramoliłam z objęć Petera. Wyciągnęłam z szafy ciuchy i ręcznik. Poszłam do łazienki. Umyłam się, umyłam zęby, wysuszyłam włosy. Przy ubieraniu bluzki popatrzyłam na swoje  odbicie w lustrze.

Blizny na rękach, brzuchu. Rozpuszczone włosy.

Zaczęłam przyglądać się swoim ciuchom.

Czarne spodnie, szara bluzka na długi rękaw... Pora coś zmienić.

Wyszłam z łazienki i otworzyłam szeroko szafę.

Czarne, czarne, szare, brązowe, błękitne, fioletowe, czarne, bordowe, pudrowo róźowe..

Wzięłam pudrowo różową bluzkę i jasne niebieskie jeansy. Poszłam do łazienki i ubrałam te ciuchy. Włosy zostawiłam rozpuszczone. Wyszłam z łazienki.

-Hej Jennifer. Ślicznie wyglądasz.-powiedział Peter.

-Hej słoneczko.-powiedziałam i pocałowałam go w policzek.-Dziękuję.-powiedziałam. Peter wziął ciuchy i poszedł do łazienki.

-Jarvis. Gdzie jest Sharon Carter? Chciałam ją przeprosić.

-Jest w Avengers Tower na piątym piętrze.

-Dzięki.-powiedziałam. Po niecałych czterech minutach byłam na 5 piętrze.

-Cześć Sharon. Chciałam Cię przeprosić za wczoraj. Po prostu...-powiedziałam, lecz przerwała mi.

-Jennifer. Ja też przepraszam Cię. Nie posłuchałam się Jarvisa.

-To zgoda?

-Zgoda.-powiedziała. Podałyśmy sobie ręce. Weszłam do windy i kliknęłam odpowiedni guzik. Już po chwili znajdowałam się w kuchni. Nikogo tam nie było. Postanowiłam że na śniadanie zrobię naleśniki. Wyjęłam potrzebne rzeczy i zaczęłam robić ciasto na naleśniki. W trakcie smażenia włączyłam jakąś piosenkę z mojego telefonu i zaczęłam cicho śpiewać.

-I'm in love with the shape of you...-śpiewanie przerwał mi ktoś. Przytulił się od tyłu.

-Pięknie wyglądasz oraz ślicznie śpiewasz.-wyszeptał mi do ucha.

-A dziękuję Steve.-powiedziałam i uśmiechnęłam się.-Masz ochotę na naleśniki?-spytałam i odwróciła się do niego przodem.

-Chętnie.-powiedział, pocałował mnie w czoło i usiadł przy stole. Usmażone naleśniki postawiłam na stole. Obok nich postawiłam bitą śmietanę i sos czekoladowy. Do salonu wpadł Peter.

-Dzień dobry Kapitanie.-powiedział i usiadł przy stole. Peter nałożył sobie kilka naleśników i zaczął jeść.

-Witaj Peter.-powiedział Steve i również zaczął jeść. Usiadłam między Peterem a Stevem i też zaczęłam jeść. Zjadłam 3.

-Są pyszne!-skomentował Peter i pocałował mnie w policzek.

-Też tak uważam.-powiedział Steve.

-Ciesze się że wam smakują.-powiedziałam i uśmiechnęłam się. To była prawda. Cieszyłam się. Peter zjadł sześć naleśników i spojrzał na zegar.

-Spóźnie się!-krzyknął i zerwał się z krzesła. Pobiegł gdzieś i zaraz wrócił z plecakiem.

-Robisz świetne naleśniki. Miło spędziłem z tobą czas, ale muszę lecieć. Pa Jennifer.-powiedział szybko i pocałował mnie w policzek.

-Pa słońce. Uważaj na siebie.-powiedziałam. Peter wszedł do windy. Pomachał mi i zniknął za metalowymi drzwiami.

-Co robiliście wczoraj?

-Oglądaliśmy Sherlocka, jedliśmy popcorn.-powiedziałam.

-Dlaczego tak agresywnie zachowałaś się w stosunku do Sharon?

-Dała dostęp Alex mimo tego że Jarvis mówił że zabroniłam, ale przeprosiłam ją.-powiedziałam. Staram bitą śmietanę z kącika jego ust.

-Ubrudziłeś się.-powiedziałam. Steve wstał zebrał brudne talerze i włożył do zmywarki. Umył ręce i usiadł obok mnie. Zemdliło mnie. Wstałam i pobiegłam do toalety. Uklękłam przed sedesem i zaczęłam wymiotować. Steve założył mi włosy za ucho. Cały posiłek jaki zjadłam przed chwilą teraz znajdował się w muszli.
Usiadłam przy ścianie. Steve przykucnął przedemną.

-Co Ci mogło poszkodzić?

-Nie wiem. Ale wiem kto może wiedzieć.

Armin. Pojaw się. Musisz mi coś wytłumaczyć. Szybko. To ważne.

W pomieszczeniu pojawił się Armin.

-Wzywałaś mnie. O co chodzi Jennifer?

-Przed chwilą wymiotowałam. Na śniadanie zrobiłam naleśniki. Steve i Peter zjedli i nic im nie jest. Co mi jest?

-Przejadłaś się Niallem.-powiedział. Popatrzyłam na niego niezrozumiale.

-Twoje ciało nie przyjmuje normalnych pokarmów. Chce krwi, bo przedtem miałaś jej aż ponadto. Przyzwyczaił się do krwi. Są dwa wyjścia. Albo nie będziesz jadła przez dwa dni i twój organizm się odzywczai się od krwi i będziesz mogła normalnie jeść, lecz twoja ludzka strona będzie głodna i długo nie wytrzyma, albo teraz napijesz się krwi i do wieczora nie będziesz jeść i Ci przejdzie i tu jest haczyk. Krew musi być czysta. Nie może być od złego człowieka.

-Wybieram głodówke przez dwa dni.

-Nie. Nie pozwolę na to.