-Co? Z kim rozmawiałaś?-spytał Mark.

-Rozmawiałam z kamieniem dusz. Powiedział mi abym okiełznała swoją drugą stronę.

-Skąd w wieży kamień dusz?-spytał Bruce.

-W mojej koronie jest jeden.

-Jen. Masz czerwone oczy.-powiedział Mark. Steve złapał mnie za rękę.

-Zaraz przyjdę.-powiedział, wstał i poszedł.

-Po co on idzie?-spytał Mark.

-Po krew.-odpowiedział Bucky. Po chwili Steve przyszedł z woreczkiem. Pogłaskał po głowie i dał woreczek.

-Dziękuję.-powiedziałam i popatrzyłam na woreczek. Miałam wielką ochotę wypić krew Steva, ale nie wiedziałam czy mogę.

-Nie będzie wam przeszkadzać jeśli..-powiedziałam cicho i urwałam.-wypije krew przy was?-powiedziałam jeszcze ciszej.

-Nie. Skądże. Nie krępuj się.-powiedział sarkastycznie Tony.

-Nie słuchaj Tonego. Pij śmiało.-powiedział Sam. Popatrzyłam na worek. Otworzyłam go i wypiłam całą jego zawartość. Moja skóra odzyskała normalny kolor tak samo jak żyły.

-Serio? Nikt nie zareaguje? Ona właśnie wypiła krew nawet nie wiemy kogo w salonie!-wykrzyczał Stark. Mark wstał i podszedł do niego.

-No i co z tego? Krzywdzi Cię tym? Napewno nie tak bardzo jak ty ją.

-Tak? A co jej zrobiłem? Wypiłem jej krew z lodówki? A może zjadłem kogoś kogo ona chciała zjeść?

-Tony.-powiedziałam.

-Tak ją właśnie krzywdzisz! Tymi docinkami!

-Mark. Przestańcie.-powiedziałam, lecz zignorował mnie.

-Ach tak? Przepraszam panią "wszystko biorę sobie do serca".

-Śmieszy Cię to? Ona chciała przez Ciebie się zabić!-wykrzyczał Mark.-Chciała skoczyć z dach Avengers Tower!

-Mark. Miałeś tego nie mówić.-wyszeptałam.

-Wiem Perełko, ale nie mogłem patrzeć jak on Cię krzywdzi.-powiedział. Widziałam w oczach Tonego, że naprawdę ta informacja go zabolała. Stark niby niezwruszony  wyszedł z pomieszczenia z szklanką whisky. Mark już miał coś powiedzieć, ale pokręciłam głową.

-Jennifer? To prawda?-spytał Sam. Wszyscy popatrzyli się na mnie.

-Ja...-wyszeptałam. Nie mogłam znieść ich wzroku. Zamknęłam oczy.-Tak.-Otworzyłam oczy.-Ale żałuję.-powiedziałam i potarłam skornie. Do salonu wszedł Peter.

-Cześć!-krzyknął radośnie. Mark przyszpilił go do ściany. 

-O co założyłeś się z Starkiem?

-J-j-ja..

-Gadaj!

-O misję. Jeśli wygram pan Stark miał mi dać ważniejszą misję.

-I to było warte łez Jennifer?-spytał Mark i puścił Petera. Zrobił kilka kroków.-Nogi z dupy Ci powyrywam!-krzyknął po czym rzucił się na Petera. Szybko go odciągnęłam.

-To było warte jej łez? Tego że poczuła się jak rzecz?!-wykrzyczał Mark.

-Mark wystarczy.-powiedziałam.

-No chyba nie mówisz poważnie?

-Mówię jak najbardziej poważnie.

-Jennifer.-powiedział i ujął w swoje ręce moją twarz.-No chyba nie dasz mu następnej szansy?-spytał i spojrzał mi w oczy.-Nie wierzę.-wyszeptał i odsunął się ode mnie.-Nie wierze. No kurwa nie wierze.-powiedział i złapał się za włosy.-A Starkowi?-spytał i spojrzał na mnie.

-Zajebiście! Kurwa zajebiście!-wykrzyczał i poszedł gdzieś.

-Co tu się odwaliło?-spytał Clint. Zignorowałam to pytanie i weszłam do windy. Już po chwili byłam w parku.

Co ja teraz mam kurwa zrobić?

Did you miss me?

Tak wiem. Rozdział miał pojawić się szybciej, ale wena mnie opuściła. Nie wiem kiedy pojawi się kolejny rozdział.

Miłego dnia, wieczoru, nocy. ❤