-Muszę zszywać, ale nie mam do tego sprzętu.-powiedział Bruce.

-Poszukam.-powiedziałam i wstałam.

-Lepiej by było jak byś usiadła i cierpliwie poczekała a ja poszukam.

-Nie Bruce. Ty poczekaj a ja poszukam.-powiedziałam i podeszłam do szafki nad zlewem. Otworzyłam ją i zaczęłam przesuwać wszystkie kubki na bok.

-Jesteśmy!-krzyknął Armin. Odwróciłam się do niego.

-Mamy krew i trochę jedzenia.-powiedział i rzucił w moją stronę worek z krwią.

-Zero rh plus. Posmakuje Ci.-powiedziała Sylia.

-Dzięki.-odpowiedziałam. Otworzyłam woreczek i powąchałam krew.

Goździki i pomarańcza.

Wzięłam łyk.

Słodka.

Do salonu wszedł Clint z Sanem, Tony i Buckim.

-Mamy drewno.-powiedział Clint i położył obok pieca.

-Masz.-wyciągnęłam zapałki, które leżały obok zielonego kubka i rzuciłam do niego.

-Dzięki.-mruknął i zaczął wkładać do pieca drewno.

-Mamy jedzenie.-powiedział Rey i pomachał paczką chrupek. 

-Skąd macie krew?-spytał Sam.

-Ukradliśmy ze szpitala.-powiedział Fabio.

-Z tego co pamiętam to dwanaście kilometrów stąd jest szpital psychiatryczny.-powiedziałam i zaczęłam pić krew.

-No a jak myślisz skąd wzięliśmy krew?-spytał Rey. Wyplułam całą zawartość krwi, którą miałam w buzi. Spojrzałam na etykietkę worka.

Christina Raymon.
Choroby: schizofrenia, bezsenność.

-Kurwa mać.-powiedziałam i zakręciłam worek.

-No ej!-krzyknął Fabio i zabrał ode mnie woreczek krwi.-Co to za marnotrawstwo?

-Mogliście mi powiedzieć, że ta krew jest z psychiatryka!-wykrzyczałam. Sam zaczął się śmiać.

-Mówiłam, że to nie jest dobry pomysł.-mruknęła Miranda. Wzięłam jakaś szmatę i zaczęłam wycierać oplutą szafkę. Tą szmatą okazała się być moja bluzka.

-Co tu się dzieje?-spytał Steve, który wszedł do salonu.

-Jennifer marnuje krew.-powiedział Fabio.

-Ta krew jest z psychiatryka!-wykrzyczałam zła i rzuciłam bluzkę na podłogę.-A jak się zarażę tym cholerstwem?!

-No, ale jesteś duchem.-powiedział Fabio.

-Nie jestem. Kamień pomógł mi się przemienić.

-O kurwa.-powiedział Fabio i złapał się za głowę.-O tym to nie pomyślałem. Przepraszam.-powiedział, podszedł do mnie i klęknął.-Jestem debilem. Przepraszam Cię.

-Wstań.-powiedziałam zła. Fabio posłusznie wykonał mój rozkaz.-Wytrzesz tą szafkę na błysk a potem się zobaczy.-powiedziałam. Fabio wstał z klęczek, wziął moją bluzkę i zaczął wycierać szafkę.

-Mamy przejebane.-wyszeptał Chris.

-Może nie będzie źle.-wyszeptał Armin. Poszłam do toalety. Wzięłam jakiś ręcznik i zaczęłam się wycierać.

-Cholera!-krzyknęłam z bólu. Do łazienki wpadł Steve.

-Co się dzieje?

-Przejechałam ręcznikiem po brzuchu.-powiedziałam. Steve wziął ode mnie ręcznik. Namoczył go w wodzie i zaczął powoli wycierać krew.

-Masz złote oczy.

-Zdenerwowałam się.

-Co z twoimi ranami?

-Bruce musi szyć, ale nie ma do tego sprzętu.

-A co z krwią?

-Nie będę piła krwi z psychiatryka.

-Przecież wiesz, że mogę dać Ci swoją krew?

-Nie ma takiej opcji.

-Jennifer. Proszę Cię.

-Skarbie. Nie będę Cię krzywdzić. A poza tym nie jestem głodna aż tak. Dam rade.-powiedziałam i uśmiechnęłam się do niego. Poczułam zapach krwi Steva. Zaczęło mi burczeć w brzuchu. Oparłam ręce o zlew i zamknęłam oczy.

-Możesz poszukać dla mnie bluzki?-spytałam.

-Oczywiście. Poczekaj tu chwile.-powiedział i poszedł. Słyszałam bicie jego serca, rozmowy, szelest liści na dworze, chodzenie wiewiórki po drzewie.

O kurwa. Tak dobrze to jeszcze nie słyszałam.

Skupiłam się na dźwiękach wokół budynku.

-Proszę.-powiedział Steve. Otworzyłam oczy i wzięłam od niego bluzę.

-Dziękuję.-powiedziałam i pocałowałam go w policzek. Usłyszałam szelest liści i kogoś kto siarczyście klnie. 

Super. Jeszcze jest nieproszony gość.