-Jak pachne?

-Co?

-Jak pachne Jennifer?-spytał Peter a Steve popatrzył się na nas dziwnie.

-Słońce. Pachniesz szarlotką i cynamonem.

-Jennifer? O co chodzi z tym zapachem?

-Otóż... Każdy człowiek ma swój unikatowy zapach. Ale wszystkich łączy to że pachną krwią. Gdy jestem głodna zapach tylko mnie podsyca.-powiedziałam i wstałam. Poszłam do salonu. Zaczełam robić sobie kawe z mlekiem. Do salonu weszli faceci w garniturach.

-Na kolana i ręce na kark!-krzyknął pierwszy. Zignorowałam to. Kontyłuwołałam czynnosć. Wyciągnął broń.

-Na kolana!-krzyknął. Do salonu wszedł kolejny męższczyzna.

-Szefie. Nie słucha się.

-Krzycząc nic nie zdziałacie.-powiedziałam z stoickim spokojem.

-Chce z tobą porozmawiać.-oznajmił.

-Porozmawiać z panem wole na osobności.-powiedziałam, wziełam kubek i odwróciłam się do męższczyzny przodem.

Czarno skóry, czarna przepaska na oku, ma broń, wygląda na kogoś ważnego.

Pirat pokazał coś ręką. Jego podwładni wyszli.

-Słucham pana.-powiedziałam i upiłam łyk kawy.

-Mamy rozmawiać tu?

-Nie będe rozmiawiać z panem w pokoju przesłuchań.

-Skąd wiesz że Erick Wenston pracuje w Hydrze?

-Jestem dobrą obserwatorką.

-Rozwiń.

-Niech pan przejrzy nagrania z kamery.

-Widziałem je.

-Super.-powiedziałam a do salonu wszedł Steve.

-Fury co ty tu robisz?

-Kapitanie musimy sobie coś wyjaśnić.-zaczął. Pospiesznie wyszłam z pomieszczenia. Weszłam do pokoju. Usiadłam obok Petera i wypiłam kawe.

-Jennifer. Musze już iść.

-No dobrze słońce. Tylko uważaj na siebie.-powiedział i go przytuliłam. Odwzajemnił uścisk.

-Dobrze. Pa.-pocałował mnie w policzek i wyszedł. Usłyszałam krzyk. Wyostrzyłam swoje zmysły.

-Kapitanie! Jak mogłeś być taki lekkomyślny! Jeżdzisz na misje, masz wrogów a ją mogą wykorzystać. Stanie się twoim słabym punktem.

-Wiem.

-Ona ma zdolności. To też może wykorzystać wróg albo my.

-Nie zostanie szpiegiem.

-Nie ty decydujesz Kapitanie.

-A właśnie że ja. Jestem jej opiekunem prawnym.

-To że ją adoptowałeś nie oznacza że masz całkowitą władze. Ona może nam się przydać.

-Nie wciągniesz w to Jennifer. Ona nie będzie pracować dla Tarczy. To jeszcze dziecko! Całe życie przed nią!

-Ona ma moce. Może nam się przydać.

-Nie. Nie pozwole na to.

-Kapitanie..

-Nie Fury.

-Nie zdziw się jeżeli pewnego dnia przyjde po nią i zamkne w izolatce.-powiedział i wyszedł. Słyszałam kroki zmierzające w moim kierunku. Steve wszedł do pokoju.

-Przepraszam.-wyszeptałam. Steve podszedł do mnie i spojrzał mi w oczy.

-Nie masz za co przepraszać.-powiedział i pocałował mnie w czoło. Położył się na łóżku i zamknął oczy. Położyłam się obok niego i przytuliłam go. Po pewnym czasie zasnełam.