Hi, this chapter is dedicated to you. :) Thank you for putting my story in your FAV'S Reading List, I'm really flattered. Enjoy reading! Mwah!

Cacey's POV

Andito kami sa playroom ni Gage nag laro na kami ng Table Football pati Table Tennis at ngayon pagod na kami naisipan namin na umupo muna.

"Let's ask each other, just say skip if we don't want to answer the question. Me first," I said.

"How old are you?" I asked.

"16. My turn. Do we have the same age?"

"Yes. When is your birthday?"

"July 19. How about you?"

"April 21. Is crying a sign of weakness or strength?"

"For me. It's strength, kasi iiyak ka lang naman pag pagod na pagod ka na. Tiyaka bago ka man umiyak naging malakas ka muna. Para sa akin kasi ang pagiging weak yung nanakit." Napatango naman ako sa sinabi niya, may point ah.

"Same here. What is your question?" I said

"Kung mapupunta ka sa Black hole. Saan mo gusto mapunta sa past or sa future?"

"Future. Pero bago ko sagutin kung bakit, may reason ako kung bakit hindi ko pinili ang past, although marami akong pagkakamali na gustong itama. Hindi mo na kasi mababago yun, ang nangyari ay nangyari. There's No Turning Back. Ang past ay isang lesson, na magagamit mo para sa present. Future, para alam ko kung ano mangyayari. Sabi kasi nila ikaw gumagawa ng future mo, kung sakali man makita ko yung future at hindi maganda, alam ko na ngayon present kailan ko baguhin kung ano man yun."

"Now my question is. Paano mo malalaman kung honest talaga sayo ang isang tao?" Tanong ko.

"Hindi ako basta naniniwala sa sinasabi, naniniwala ako sa action. Action speak louder than words. Minsan kasi ang isang way para maka pag sinungaling ay tumingin sa mata ng tao para masabing hindi sila nag sisinungaling, minsan nga mas sinungaling pa yung nakiki pag eye contact kaysa sa mga hindi tumitingin sa mata. Kasi parang hini hypnotize mo although ako hindi ako marunong kasi napapa ikot mo sila, ang alam nila nag sasabi ka ng totoo dahil nga naka tingin ka sa mata nila. Diba nga pag may taong gusto marinig ang totoo kailangan tignan mo sila sa mata? Eye contact is peculiar."

Oo nga noh. Mula ngayon sa action na talaga ako maniniwala, hindi na ako maniniwala sa nakiki pag eye contact sa akin.

"What brings you here?" Ito na tanungan na ng problema.

"Do you really want to know?" tanong ni Gage sa akin.

"Do you want to tell me?"

"It's up to you."

"Will you tell me your story If I tell you mine?"

"Of course." Ngiti ko.

"I won't say anything, I'll just listen." Pinatong ko yung kamay ko sa kamay niya na naka patong sa upuan.

Pag ako nagsasabi ng problema gusto ko lang kasi may makikinig, okay lang din naman may mag advice, pero hindi mo naman magagawa yung advice na sinasabi ng tao pag hindi mo pa matanggap sa sarili mo or hindi mo pa kayang i let go.

"You won't tell anybody?" tanong niya at umiling ako

"Swear to God?"

"Swear to God." Ngiti ko sa kanya.

Gage's POV

Nag inhale exhale muna ko bago ko nag salita. "Here we go. You asked me if I am a victim of sexual abuse and the answer is yes. I was 9 when my papa's first mistress harass me."

"Does your father know?" Tanong niya.

"No. I didn't tell anyone except you."

"Why?" Nakita ko sa mata niya yung sympathy pero agad din ako nag iwas ng tingin. Yung naiiyak ka na nga sa nangyari sayo tapos may nakikita ka pang naawa sayo edi mas nakakaiyak.

"No one will believe me, I'm a boy. Everyone knows that boys cannot be raped, that only boys are rapist." Nag iwas siya ng tingin sa akin at para bang may iniisip siya.

Hinawakan ko yung balikat niya kaya tumingin siya sa akin at binigyan ako ng why-look. "Don't try to imagine."

"Hindi ko naman ini imagine, iniisip ko lang paano kung sinabi mo sa kanila, kasi ako naniniwala ako. Hindi ko alam ah siguro may proof na ako kaya ako naniniwala, lagi kang nahihimatay pag may babaeng ng aakit."

That's the reason why I hate girls before, but Cacey changed that, I'm only here to know how to let go.

"What about you? What brings you here?" tanong ko.

Habang nag ku kwento siya nakikita kong naluluha yung mata niya kahit naka ngiti siya. She's relly strong. Pinunasan niya ang luha niya pagka tapos mag kwento.

"Do you have your first love?" tanong niya.

"Yes. My mom, but she broke it. She leave us for another man and now they have Avery. Same question."

"It's almost the same. My papa is my first love, but he leave us for another woman and I don't know if I'm only her baby." Tumango naman siya sa sinabi ko parehas lang kami iniwan ng taong mahal namin at kadugo pa.

"What is your favorite song?" tanong niya

"Where Are You Now by Honor Society."

"For real? That's my favorite too!" Masaya niyang sabi kasi napa tayo pa siya.

Cacey's POV

I got an idea! Hinila ko siya palabas ng play room.

"Saan tayo pupunta?" Tanong niya pero tuloy pa din ako sa pag hila sa kanya. Huminto kami sa tapat ng pinto ng Music Room.

"Kung papakantahin mo ako hindi ako marunong kumanta."

"Narinig na kita kumanta nung sa Palawan." Binuksan ko ang pinto at hinila siya papasok, dinala ko siya sa stage katapat ng mic, kinuha ko naman ang Electric Guitar at sinabit sa akin.

"Where Are You Now? Game."

To my ex best friends

Don't know how we grew apart

Sumabay na ako sa kanya.

To my favorite bands

And sing a longs in my car
To the face I see in my memories
Where are you now?

Nasaan na kaya yung papa ko?

To the ones who cared
And who were there from the start
To the love that left
And took a piece of my heart
To the few who'd swear
I'd never go anywhere
Where are you now?

"Do you know how to play guitar?" tanong ko sa kanya.

"No."

"Do you want to learn?"

"I don't see why not."

"Let's have a deal. I'll teach you to play guitar and you teach me to paint"

"Deal." Nag thumbs up pa siya at nag thumbs up na din ako pinag dikit namin yung mga fist namin.