Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Case 21: Tour

Dedicated to you :) Kasi sabi mo gusto mo pa basahin yung story ko and I'm really flattered, so thank you. :)

Kung dati every weekend lang ako naka admit dito sa ospital dahil may pasok ako, ngayon everyday na. Lalabas na lang ako pag pinag paalam ako ni mommy, pag may importanteng gagawin.

Naglalakad ako sa hallway ng ospital, wala kasi akong magawa, tapos naman na yung therapy ko ngayon. Nakita ko si Dr. Carl na kasama si Gage. I knew it, may something talaga eh.

"Good morning, Dr. Carl," bati ko sa kanya.

"You look happy today." Ngiti ni Dr. Carl sa akin

"I choose to be happy and I did a great decision."

"Tour ko lang muna dito si Gage."

"Pwede rin po ako mag tour sa kanya." Pag vo volunteer ko.

"It's okay," sabi ni Gage kay Dr. Carl

"We know each other." Ngiti ko.

"O-kay. Cacey, take care of him."

"Aye aye, doctor." Nag salute pa ko sa kanya. Iniwan na niya kami doon at nag simula na kami mag lakad ni Gage.

"Kailan ka pa nandito?" Tanong niya.

"After ng midterm natin."

"What brings you here?" Hindi naman ako tsismosa, kasi yung mga nagiging pasyente dito may kwento talaga, ibig sabihin totoo yung mga nangyari na yun.

"It's okay, if you don't want to tell me." Ngumiti ako sa kanya, at pinag intertwine ko ang kamay namin.

Gage's POV

Flashback <<<

Naka skateboard kami ni Sean para ayain si Jake na makipag laro sa amin. Pag dating namin sa bahay nila agad akong nag doorbell, ang nagbukas naman ng pinto ay yung papa niya.

"Hey kids," sabi naman nito.

"Hi po"-sabi naman ni Sean.

"Tito, can Jake come out and play?" I asked.

"Sure, but Jake must be home by 5 and also both of you," We smile and nodded.

"Jake," sigaw ng papa niya sa kanya.

Wala kaming kasamang umalis as in kami lang, kasi secured naman talaga yung subdivision na to eh, hindi sila basta nagpapasok, minsan nga ang nakakainis yung pag may event, tawag ng tawag yung guard kasi i c confirm kung may kilala ba kaming ganito, eh yung sa iba naman basta sabihin lang kay ganito sila pupunta papasukin na sila.

"Sandali lang tayo ah, may assignment pa kasi ako eh, my mom will scold me," sabi ni Jake. Actually he doesn't like to come with us, but I just pleased him.

"Let's have a race,"Sean suggested.

"Paunahan makarating ulit dito sa place na to ah,"sabi naman ni Jake.

"Okay, on 3. 1 2 3,"Sabay sabay sigaw namin.

May nadaanan akong bata na lalaki parang kasing edad namin. May hawak siyang toy gun at naka tutok sa temple niya, kinalabit niya wala naman nangyari. Nung magka tapat na sila ni Gage tinutok niya yung baril pero hinayaan lang namin, laruan lang yan eh. Pero nung kinalabit niya yung baril. May bala? Tinamaan si Jake sa ulo lahat kami nagulat kahit yung batang lalaki kaya tumakbo siya ng mabilis.

>>> End of Flashback

"And if you want to express you're feeling and you can't say it. Why don't you sing a song? Find a song that will match with your feelings?" Suggestion niya sa akin.

"You know the problem with the music? It can make you sick, because you will understand the lyrics, especially when you're blue. Dahil nga relate ka sa kanta mapapa flash back ka babalikan mo yung panahon na naging dahilan o nangyari kung ano ka ngayon."

"Diyan tayo kakain." Turo niya dun sa maraming table. "Mamaya papakilala kita sa mga tao dito." Dagdag niya.

Naglalakad pa din kami ng hawak kamay, pero binitawan ko ang kamay niya. Para punasan ang pawis kong kamay sa gilid ng hita ko. Kinuha ko naman ang kamay niya at tumigil kami sa isang room na walang laman kundi aircon lang, pinasok namin ang room

"Dito sa room na to, dito ginagawa yung group therapy, hindi ko alam kung magugustuhan mo kami kasi para siyang truth or dare, yung mga spin the bottle. Ayun nga lang ang truth sabihin mo ang totoo mong pinagdadaanan, ang dare sabihin mo pa din ang totoo mong pinagdadaanan. Pero wala naman pilitan dito. Next na tayo." Lumabas na kami at naglakad.

"Ito naman ang music room, ang favorite place ko sa lahat." Nag spread arms siya at tumakbo papunta sa stage.

"Gage, listen to this."

Cacey's POV

The Reason by Hoobostank

I'm not a perfect person

There's many thing I wish I didn't do

But I continue learning

It's a sorry song for him.

I'm sorry that I hurt you

It's something I must live with everyday

Kailangan ko siyang saktan ng sa ganon hindi siya lumapit sa akin, dahil nga may trauma ako sa lalaki.

And all the pain I put you through

I wish I could take it all away

And be the one who catches all your tears

Sana hindi kasama yung mga ginawa ko kaya siya nandito ngayon.

"You want to sing?" Umiling lang siya bilang pag sagot.

Next naman namin pinuntuhan ay yung Art Room.

"Pwede ba?" tanong niya.

"Pwede naman."

Umupo siya sa upuan na katapat ng paint stand.

"Pwede mo muna kong iwan, kasi matagal pa to."

"It's okay kaya ko mag hintay."

"Baka mainip ka."

"No. Pwede naman ako mag drawing."

"Surprise kasi eh."

Napa ngiti naman ako sa sinabi niyang surprise. "Okay, I guess I'll go back to my room. I'll be back in 45 minutes."

Pero hindi ako dumiretso sa kwarto ko dumiretso ako sa play room para maki pag laro ng Table Football.

"Ano na, ate Cacey? Lalaban ka pa ba?" Tanong ni Bryce sa akin kasi siya lagi kalaro ko dito.

"Oo naman. I'll never quit." At nagsimula na kami mag laro.

Unang round siya ang panalo, pangalawang round siya ulit. Ngayon ako naman ang nanalo.

"Okay tapos na ang laro," sabi ko at papunta na ko sa pintuan.

"Madaya, laro pa. Porket nanalo na?"

"Sige basta pag 4:00 na aalis na ko ah."

"Okay, po ate." Nag simula na ulit kami mag laro. Nanalo ako, then next round ako ulit, siya naman nanalo after the next round.

"Malapit na mag 4:00, last round," sabi ko.

"Goal!" Napa talon ako sa saya ng nanalo ako, kinabahan ako ng matagal sa round na to ah. "Bye, Bryce."

"Bye."

Pumunta na ko sa Art room at pag bukas ko ng pinto, nakita ko si Gage na naka tayo sa gilid ng painting na may.

"That's me," masayang sabi ko.

"It's my gift for you."

"Wow! Thank you. But, why?"

"It's a thank you gift." Masyado kang assuming, Cacey. Medyo bawas bawasan ng onti. Medyo na onti pa?

"For what?"

"Blessing in disguise, beautiful disaster. Dangerous but generous."

Dangerous but generous? "Parang wala naman akong binibigay sayo."

"I mean, tagal ko na kasi hinihiling na magka sundo tayo at ayun nangyari na. Here." Tinanggal niya yung paint sa paint stand at binigay sa akin.

"Thank you. Tara punta tayo ng playroom papakilala kita sa mga kaibigan ko."

"Gage, ito si Bryce siya yung nakita mo sa music store, si Lara, si Karen, si Andy, si Kristoff and Jenna. Guys, this is Gage." Nag hi sila sa isa't isa.

"Is he your boyfriend?" tanong ni Karen.

"No," iling ko.

"He's cute," sabi naman ni Lara.

Para sa akin gwapo siya eh. Well parehas lang naman yun pag cute mukhang bata pag gwapo mature. I guess handsome cute.

"Gage, tara Table Football tayo." Pag aaya sa kanya ni Jenna at sumunod naman si Gage para maki pag laro.

Pagka tapos namin maki pag laro sa kanila tinuro ko muna kay Gage yung kwarto ko na katapat lang din ng kwarto niya.

"Pag may kailangan ka, katukin mo lang ako," sabi ko sa kanya.

"Thank you. Ikaw din."

"Thanks." Sabay namin sinarado ang mga pintuan namin, ako mag si siesta si Gage ang alam ko mag aayos siya ng gamit niya.


Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro