Case 15: Where the Magic Happens
Dedicated to my new favourite author of Wattpad. Have a nice day. :)
"Speaking," natatawang sabi ni Hadlie sa telepono.
"Hadlie?"
"Uy Cacey. Nasa house ka ba? Gusto mo sunduin kita? Pa pamper daw tayo sabi ni Seabyl."
"Kayo na lang."
"Bakit? Masama ba pakiramdam mo?" Nag-aalalang tanong niya.
Gusto ko na rin sabihin sa kanya na andito ko sa Psychiatric ward.
"Hindi."
"Sama ka na." Kumbinsi niya.
"Hindi ako pwede e."
"Siguro may ginawa ka noh? Kaya grounded ka."
"No."
"Eh ano? Naka away mo si Jayla?"
"Hindi rin. Kasi ano. I'm in a Psychiatric ward."
"No way. Kailan pa?"
"Nung after nung midterms diba umuwi ako nun? Nung Tuesday nung week na yun andito na ko."
Wala siyang sinasabi
"Hadlie, don't tell them."
"Of course, I will wait for you to tell them." You're really my biffle, Hadlie.
"Thank you."
"Ano ba nangyari? Bakit napunta ka diyan?"
Sinabi ko sa kanya yung dahilan bakit andito ko pati yung dahilan ng pag s suicide ko.
"I'm so sorry, Cacey."
"I'll be fine."
"Saan ospital ba yan? Para mabisita kita." Sinabi ko sa kanya kung ano pangalan nung ospital.
"Siguro bukas na lang ako pupunta diyan."
"Maaga ka pumunta kasi sa hapon babalik na ko sa dorm."
"Okay."
"Paano pupunta na ko sa Psychiatrist ko."
"Get well soon."
"Thanks, bye." Binababa ko na yung phone at dumiretso sa office ni Dr. Felicity.
Bago pumasok kumatok muna at sasalubungin niya ko ng greeting ganon din gagawin ko pabalik. Pagka upo ko sa couch agad niya kong tinanong.
"When is the last time you we're really happy?"
"Tagal na po. Andun pa si papa."
"Ano ulit name ng papa mo?"
"Francesco po "
"Pwede mo ba sabihin sa akin kung kailan yung huli ka naging masaya talaga?"
"I don't know how old I am that day. Naka tira pa po kami sa condo nun."
Flashback
Nasa roof top kami ni papa ng condo, naka sampa ko sa ledge para maabot ko siya kahit papaano. Naka suot ako ng Purple floral dress. Lumingon ako sa likod ko at binababa ang tingin nalula ko baka mahulog ako sa mga kotse. Hawak ni papa yung kaliwang kamay ko habang nagtutulay ako sa ledge ng condo.
Sa beach, yung sand color white. Naglaro kami ni papa sa sand gumawa kami ng castle naging mermaid ako pati din siya. Sa huli niyaya ko siya mag sand angel. Sa beach na yun nag surf din kami ni papa, pasan niya ko habang nag s surf kami. Kahit hindi ako marunong lumanggoy sinasama pa din niya ko sa pag s surf. May tiwala naman kasi ako kay papa, kaya alam kong hindi ako malulunod.
>>>
Present
"How I wish I can go to other dimension so that I can see my life with papa again."
"Why don't you try to find something that will make you happy, marami pang bagay na pwede magpaka saya sayo."
"You mean, I should stop thinking about my father? I must let go? That I should stop hoping that someday he will come back? In this world there's no such as thing as turning back. I mean once he come back it's not the same as before, but I assure you that I will be happy again." I shouted at her.
"Sorry," sabi ko ng nagbalik ako sa katinuan.
"It's okay. For now you go to the music room and sing what's in your heart."
Nag thank you ako sa kanya bago dumiresto ng music room. Pagka pasok ko may mga hawak na yung mga nag t therapy ng musical instruments.
"Let Cacey sing," sabi ni Bryce. Okay, umakyat ako sa stage at hinawakan ang mic na nasa mic stand.
"What song?" Tanong ng Music Therapist.
"Angels by Robbie Williams."
I sit and wait
Ito yung theme song namin ni papa.
Thoughts running through my head
And I feel the love is dead
I'm loving angels instead
<<< Flashback
Dati naka tira pa kami sa condominium nung kasama pa namin si papa. Lagi kaming nasa rooftop ni papa pag gabi, inuupo niya ko sa ledge o kaya tinatayo. Minsan nagtutulay ako sa ledge at hawak ni papa ang kamay ko. O kaya sumasayaw kami.
When I'm feeling weak
And my pain walks down a one way street
I look above
And I know I'll always be blessed with love
And when love is dead
I'm loving angels instead
Naka sampa ako sa ledge. Magka hawak yung mga kamay namin ni papa na ini i sway pa namin side to side. Kinarga niya ko at umikot ikot kami sa rooftop.
Nung patapos na yung kanta sumabay na ko kay papa.
"Wherever it may take me
I know that life won't break me
I'm loving angels instead."
>> Present
I'm loving angels instead
Dinilat ko ang mata ko nakita ko sila nag palakpakan.
"How do you feel?" Tanong ng music therapist sa akin.
"A little better?"
"That's good. Who's next?"
Nag taas ng kamay yung lalaki na naka upo sa acoustic beat box. Pumunta siya dito sa stage ako naman umupo dun sa beat box.
KInabukasan hapon na nung dumating si Hadlie nag aayos na nga ko ng gamit ko para pumunta sa dorm.
"Buti na lang naabutan mo ko," sabi ko sa kanya, sabay upo sa tapat niya.
"Sabi kasi ni tita isabay na kita."
"Nag kita kayo ni mommy?"
"Oo nakita ko siya kanina sa mall, tapos nag usap kami sandali ayun nga sabi niya isabay na kita papuntang dorm, tapos pumasok na siya sa spa."
"Okay. Natuloy ba kayo?"
"Hindi. Kasi biglang hinika si Jayla. Nasa mall na nga ko nun hinihintay ko na lang sila. Biglang tumawag si Seabyl na ayun nga hindi daw tuloy dahil nga inatake ng asthma si Jayla."
"How are you?" Tanong niya.
"I like it here."
"Seriously?"
"This is where the magic happens."
"Huh? What do you mean?" She asked while she shook her head.
"Kasi nababawasan yung bigat ng loob ko kahit papaano."
"Pwede naman mabawasan bigat ng loob mo kahit wala ka dito. Andito naman kami para pag sabihan mo."
"Mas okay na rin sa hindi mo talaga kilala sabihin problema mo."
"Hindi rin. Parang sinasabi mo na i j judge ka namin or wala kang tiwala sa amin."
"Ayaw mo nun? Di ko kayo binigyan ng dagdag problema."
"Hindi yun ang ibig kong sabihin." Tumingin siya sa wrist watch niya. "It's 4:14 let's go."
"Just wait me here, I'll just get my bag."
>>>
Ang bilis ng panahon tapos na din ang finals namin, kaya ito sembreak na. Ngayon nag p pack na ako ng gamit, next week naman field trip na namin.
"Labas lang ako," paalam ko sa tatlo.
I don't know where to go, once I stepped out from our dorm, I saw Gage while his feet is dangling in the rooftop of the college building.
"Gage," tawag ko sa kanya ng maka akyat ako sa rooftop.
"Hey," sabi niya, habang umuupo ako sa tabi niya. Now our feet are both dangling.
"What are you doing here?" I asked.
"I don't know." Baka mag s suicide din to? Ganitong ganito ko nung mag s suicide eh.
"Well. Do you want to talk something? Or ask me something?" Gusto ko na rin mag sorry, hindi ko lang alam kung papaano sisimulan.
"Why did you loathe me so much?"
"For the record. I really loathe you, but sometimes I care for you. I just don't know why."
"Nung una tayo nagkita, malaki na galit mo sa akin nun. Bakit?"
"Nadala lang siguro ako nun. Hindi kasi ako sanay tignan ng lalaki, once kasi tinignan ako parang may masamang balak sa akin, kahit pa yung taong yun hindi masama intention sa akin. The day after that mag s sorry dapat ako sayo kaso lang diba sabi mo ako may gawa nung graffiti sa White Board kahit ikaw naman talaga. Diba?"
"Sorry," sabi niya habang natatawa.
"Sorry din. Diba tinuro kita kasi ikaw naman talaga nag t turuan tayo, until nag decide si ma'am na hati tayo sa lilinisin. Nauna kong kumilos, dahil sabi mo maganda kaya ayaw mo burahin. Nung tapos na ko umupo ako saglit sa upuan, ikaw naman nag s start na mag erase. Naka iglip lang ako sandali, pag gising ko meron na naman sa graffiti sa part na nilinis ko. Kaya sabi ko 'gantihan pala ah.' Pero matanong lang kita bakit ba kasi naka tingin ka sa akin nung una tayo nag kita? Ayan tuloy nahampas kita."
"I just realized that you're beautiful."
Natawa ako sa sinabi niya sabay suntok ng isa sa kaliwang braso niya.
"Bwisit ka," sabi ko habang natatawa.
"Tapos hinampas mo ko. Maganda lang pala sa labas. Ano naman first impression mo sa akin?"
"Cute. Tapos na isip ko bakit ka naka tingin sa akin."
"Tell me about yourself."
"About me?" Turo ko sa sarili ko.
"Uh-huh."
"Actually, I don't know who am I."
"What do you mean you don't know?"
"All I know my name is Samuela Cacey Foster. Who am I? I really don't know. It's not because I'm not in myself or crazy. Maybe because I'm hurt and it makes me like this, like sealing the real me. But when I did something good, I always ask myself "Why I did that?" Naalala mo yung sa auto show? Yung nahimatay ka? Inaasar nga ko nila Hadlie. Pero sabi ko hindi ko alam na ikaw yun, kahit alam kong ikaw naman talaga. Hindi ko alam kung bakit kita sinalo."
"I know you," Nag taka ako sa sinabi niya. Kung kilala niya ko bakit niya pa ko tinanong?
"Paano mo makikilala kung ngayon lang tayo nag usap ng ganito? Maybe you know me being brutal."
"No."
"I don't understand."
"I know you have a heart, it's not just perfect. We all have imperfections and someday it will turn out to be beautiful."
"Like Ugly Duckling."
"Like Ugly Duckling," he echoed. "Flaws will bring you to the situation where the magic happens," he added.
"Now tell me about yourself."
"Gage Alexavier Rafferty. My both parents' name starts with letter G. My dad wanted Alex while my mom wanted Xavier, they don't like the 3 first names. So, they decided to combine Alex and Xavier, for I will only have 2 first names. Pero kung may napili sa Alex or Xavier, my name Gage will be in the 2nd. Where did your name come from?"
"My mom thought I was a boy, dahil hindi siya masyadong moody, yung may first trimester niya wala siyang morning sickness, hindi siya blooming. Bago daw sila magpa ultrasound ni papa, 100% sure daw siya na lalaki ako. Tinanong siya ni papa kung lalaki nga ko ano daw name ko, sumagot naman si mama ng 'Samuel' Dahil daw yung meaning ng Samuel 'heard by God." Kasi after 3 years ng kasal nila bago nabuntis si mommy. Ayun nga nalaman sa ultarsound na babae ako. Nag decide si mommy na gawin girl version yung Samuel, there, Samuela. Yung Cacey naman galing kay papa, dapat Lacey yun kaso yung tito ko, kapatid ni papa nanganak na yung asawa si tita, Lacey ang pinangalan ni tita sa pinsan ko. Gusto ni papa Acey, then tinry niya yung Macey. Samuela Macey? Ayaw. Tapos naisip yung Cacey. Samuela Cacey? Better."
Napatingin ako sa wrist watch ko. "We need to go it's almost 5 pm." Akmang tatayo na ko ng hinawakan niya yung right wrist ko.
"Dito muna tayo, kwentuhan tayo."
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro