– A więc... obudziłem się dzisiaj rano i zastanowiłem się, jakie bajki Disney'a można pokazać dziewczynce i chłopcu, żeby ich nie zdemoralizować.

– Co? Czy nie wszystkie te bajki mówią, że dobro wygrywa ponad złem i że warto mieć dobre serce?

– Okej, te bajki to mówią..

– Ha! Mówiłam!

Przesadna radość szybko znika, gdy on znowu zaczyna mówić.

– Tylko, że do pewnego wieku, potem pokazują, że kobieta nie poradzi sobie bez mężczyzny i że jest on jej największym wybawcą. No może poza Piękną i Bestią, bo tam to ona jest wybawczynią.

– Do których postaci jesteśmy najbardziej podobni?

Zatrzymuje się podczas naszego spaceru na wybrzeżu i zmusza mnie także do zastopowania moich i tak już wolnych kroków. Patrzy na mój brzuch i czekam, aż nawiąże do serialu, Dawno, dawno temu, ale wraca spojrzeniem do moich oczu.

– Nie jesteś ruda, więc nie jesteś Arielką, twój głos też jest marny.

– A ty mógłbyś być księciem Erykiem, niby?

– Jestem mądrzejszy od księcia Eryka.

Prycham.

– Bestia?

– Skupmy się na tobie – pstryka mnie w nos – To księżniczki są głównymi postaciami, my tam jesteśmy tylko, żeby wybawić was z opresji.

– Czy właśnie nazwałeś się księciem?

– A kto mi zabroni? – odgarnia sobie włosy z czoła, zapominając, że gdyby miał tytuł to robiłby to ktoś za niego – Dobra wracając do tematu.. żaden z ciebie Czerwony Kapturek, nie wiem, czy Aurora, bo średnio za nią przepadam, na Tinę jesteś zbyt biała, a na Mulan za mało skośnooka.

– Nie jestem do żadnej podobna z wyglądu – stwierdzam w końcu.

– Trochę do roszpunki – ciągnie mnie za mój kucyk – Może masz trochę ciemniejsze włosy..

– I nikt mnie nie porwał..

– Charakterem to zdecydowanie jesteś Kopciuszkiem.

– Co?! – oburzam się.

– Nie, bo nie lubisz naszych miss, a ona lubi wszystkich – przygląda mi się intensywniej – Pocahontas, też najbardziej lubisz to, co znajome i o to walczysz. Uroda Roszpunki i charakter Pocahontas.

– Wow, to prawdziwa rozbieżność.

Wzrusza ramionami,

– A ja?

– A co nie chcesz być moim księciem?

– Ale którym? Bo jestem tu tylko jeden, a twoje odbicie lustrzane z charakteru miało ich, aż dwóch.

– Z ciebie to jest Herkules.

– Wow, to prawdziwy komplement.

Napina mięśnie, żeby bardziej go przypominać.

– Czy już mogą postawić mi pomnik? Jak myślisz? Czy moje pośladki są wystarczająco jędrne?

No i kładzie moją dłoń na nich, pośród tych wszystkich ludzi i napina.

– Pokazałbym mój abs, ale odkąd nie gram w rugby pozostał wspomnieniem, więc skupmy się na tym.

Mocniej wciska swój poślad w moją dłoń, jakby był to casting na striptizera i najjędrniejszy tyłek. Muszę go o to zapytać, ale wtedy słyszę swoje pełne imię.

– Francesca!

Oboje obracamy się w kierunku mężczyzny w garniturze, idącego szybkim krokiem w naszym kierunku,

– Kłopoty.

Zabiera moją dłoń ze swojego tyłka i odsuwa się na bezpieczną odległość.

– Co ty tutaj robisz?

Rzucam się na jego szyje, zbyt zaskoczona, żeby powiedzieć coś jeszcze,

- Przyjechałem wcześniej, bo skończyłem prace..

– Jak nas tu znalazłeś?

– To małe miasteczko wystarczy zapytać tu i ówdzie..

– Cześć, Christopher – zwraca się do niego Luke.

– Dobrze widziałem, że trzymałeś dłoń mojej ciężarnej dziewczyny na swoim tyłku?

– Ależ gdzież bym śmiał, ma już jedną jędrną piłeczkę pod ubraniem, na co jej mój pół księżyc?

Mój chłopak jest jawnie zniesmaczony.

– Tym razem na długo przyjechałeś?

– Do niedzieli.

Jest środa, więc to całkiem dużo czasu.

– Okej, to ja was zostawiam.

Luke całuje mnie w głowę i pośpiesznie żegna się z Christopherem, a po chwili znika w tłumie ludzi.

– Jak się masz? – zawsze mnie o to pyta przez telefon.

– Dobrze, jestem tylko, co raz większa – gładzę swój, co raz bardziej okrągły brzuch i zaczynam się zastanawiać, jakim księciem, bądź księżniczką będzie mój mały szkrab, to znaczy nasz mały szkrab.

– On nie ma pracy? – pyta o Luke'a.

– Ma zajęcia popołudniu, a ja miałam ochotę na spacer nad morze.

Kiwa głową i się nad czymś zastanawia.

– Jest nauczycielem, pamiętasz?

– Tak, tak, wrócił do małej mieściny, dostał robotę w jedynej szkole średniej, a ty wróciłaś za nim..

– Hej, to nieprawda, zawsze chciałam tu wrócić.

– Co jest niby złego w mieszkaniu w Edynburgu?

Nie jesteśmy jeszcze razem nawet dziesięciu minut, a on już zaczyna. Poznaliśmy się podczas mojego ostatniego roku studiów, gdy Luke już wrócił do domu. Po jakiś siedmiu miesiącach i ja wróciłam do rodzinnego miasteczka, a po około półtora roku od pobytu w domu zaszłam w ciąże. Przez cały ten czas odkąd tu wróciłam, jeździmy z Christopherem pomiędzy moim domem, a jego domem w Edynburgu. On mówi, że się tu przeprowadzi, a prace będzie załatwiał dwa dni w ciągu tygodnia, do tej pory jeszcze tego nie zrobił, a to już szósty miesiąc ciąży.

– Tutaj jest bardziej rodzinnie i ciepło. Wszyscy mi tutaj pomogą i zawsze chciałam założyć tu rodzine.

– A praca? – nie mogę powiedzieć, że nie jest pracoholikiem.

– Praca to tylko praca.

Biorę go za rękę i ruszamy spacerem wzdłuż nabrzeża.

– Cieszę się, że w końcu jesteś..

– Miałaś czas w ogóle za mną tęsknić? – pyta zgryźliwie.

– Nie tylko ja tęskniłam..

Kładę jego dłoń na moim brzuchu i czekam, aż dziecko radośnie kopnie, żeby wykazać swój entuzjazm z powodu obecności taty, ale chyba śpi.

– Wow, naprawdę jesteś okrąglutka.

– Prawda? Może zrobimy sobie trochę zdjęć?

Dostrzegam Panią May, która jest jedną ze sprzedających pamiątki starszych kobiet na nabrzeżu.

– Zrobi nam pani kilka zdjęć? W końcu przyjechał spędzić z nami trochę czasu i trzeba to uwiecznić na zdjęciu. Porównamy ze zmianą z poprzedniej wizyty.

– Jesteście piękną parą – mówi do nas gdy bierz ode mnie telefon.

Christopher obejmuje mnie ramionami, a ja przytulam policzek do jego piersi i szczerze się uśmiecham,

– Kiedy ślub, dzieciaki? – pyta gdy oddaje telefon – Nie widzę błyszczącego brylantu..

Patrzę na mojego chłopaka, nie śpieszyło się nam przed dzieckiem, więc nie uważamy, że powinno teraz.

– Gdy nie będzie się tego spodziewać..

Nie, żebym teraz się spodziewała.

Całuje mnie przed panią May i zabiera stamtąd prosto do domu, który razem kupiliśmy. Dzięki temu wiem, że gdy załatwi wszystkie sprawy w Edynburgu, przeprowadzi się tutaj na stałe, a tam będzie tylko w interesach. Mam, na co czekać i nie jest to tylko małe dzieciątko, a także mój nie tak mały facet.