Ik schrik wakker. Mijn ogen zijn wijd open. Ik kijk op de klok, die ik bijzonder goed zie. Nog een paar minuten en dan is het kwart voor twaalf. Amy heeft me later op de dag nog apart genomen en verteld dat alleen de alpha iemand kan veranderen als het geen volle maan is. Die zou z'n instinct volgen en de rest kwam vanzelf. Alleen moet de alpha nog gekozen worden.

Zoals ik de vorige keer ook had gedaan, had ik mijn kleren aangehouden. Het was makkelijk om naar buiten te gaan, het voelde goed. Via de achterdeur wel te verstaan. Ik loop weer richting Amy. Daar hadden we afgesproken de vorige nacht. Het ligt midden in het dorp dus we kunnen makkelijk overal heen. Het plein is in zicht en ik zie al iemand staan. Alleen het is geen weerwolf. Ik schuil achter de bosjes. Het is Ava! Maar... hoe? 'Het enige wat he moet doen is naar de poort lopen. Dat is alles,' fluistert Amy die in de deurpost staat. Ava knikt en verdwijnt voor mijn ogen. 'Wat was dat?' zeg ik en kom tevoorschijn. 'Niets,' zegt Amy. 'Je hebt niets gezien.'

Amy staat voor me in de deurpost. Verward kijk ik haar aan. 'Uhh... Duurt het nog lang voordat de rest komt?' vraag ik ongeduldig. 'Waarschijnlijk niet,' zegt ze met een knikje achter mij. Daar komen Ansi, Renée en Juna aan. We zijn kompleet. 'Wie word de alpha?' vraagt Amy aan ons allemaal. 'Ik wil wel,' zegt Juna. Vorige nacht hadden we het er nog over gehad. Burgemeesters en alpha tegelijk zijn leek haar heel leuk. Maar nu is Claire de burgemeester. 'Ik ook wel,' zegt Renée. 'Me too,' zeg ik. 'Jij mag wel,' zegt Renée, ze wijst naar mij. Juna knikt. 'Oke..,' zeg ik. 'Als jullie daar mee eens zijn?' Ik kijk vragend naar de weerwolven. Ze knikken. 'Mooi, de alpha is gekozen. Wie gaan jullie veranderen?' komt Amy er tussen. 'Ik heb wel een idee...' Ik glimlach sluw.

De weerwolf is bekend gemaakt aan Amy en we zijn op weg naar het huis. Deze keer bellen we niet aan, maar doe ik gelijk de deur open. De rest wacht buiten. 'Kom snel, ik heb je hulp nodig!' roep ik naar boven. Het meisje schrikt op en zit recht. 'Z-zianne, wat doe jij hier?' Haar ogen worden groot. 'Je bent..' Ze deinst achteruit. 'Jij zo dadelijk ook,' grinnik ik. Ik voel hoe mijn rug zich kromt. Nog heel even en dan is het precies midden in de nacht.

Dat was wat ik me kon herinneren. Ik schijn na de transformatie zijn flauwgevallen. Dat is nog nooit gebeurd. Ik kijk om me heen. Ik lig op de bank in het huis waar we al waren. Iedereen zit me aan te gapen. 'Wat?' Ik kom overeind en kijk naar het meisje die we zouden veranderen. 'Is het gelukt?' vraag ik. 'Zeker weten doen we het niet, maar volgens mij wel,' zegt Juna. 'Oke... Maar, wie gaan we nu v-vermoorden?'