Lily

-Syriusz!-krzyknęłam oburzona, gdy wracaliśmy do Pokoju Wspólnego.-Czy ty naprawdę musisz tak się zachowywać? Przecież wiesz, że ona ma chłopaka.

-Znowu-westchnął.-To nie znaczy, że nie czuje nic do mnie!

-Nie czuję!-szła szybkim krokiem omijając nas.

Łapa uśmiechnął się po huncwocku, a to nie wróży dobrego... To może oznaczać tylko jedno-że ma plan!

-Syriusz, nie!-krzyknęłam.

-Dlaczego?

-Nie powinieneś...

-Nawet nie wiesz o co chodzi-przerwał mi.-A to jest super pomysł-puścił mi oczko.

Gdy dotarliśmy do Pokoju Wspólnego, wszyscy już tam byli. Chciałam zrobić lekcje, pouczyć się, ale huncwoci nie pozwolili mi.

-Dobra... Ale tylko chwilę, a potem idę.

-Ta, ta...-powiedział ktoś.

Siedziałam obok Marlenki, była jeszcze Dorcas, Potter i Syriusz.

-A dlaczego Remus może iść do biblioteki, a ja nie?-zapytałam.

-Bo on jest na randce-odpowiedział Syriusz.

-No wiesz... Ta jego Tonks-zaśmiał się lekko Potter.

-Właśnie... Czy ty jesteś zazdrosny o Willa?-zapytała Dorcas Syriusza.

-Nie, po prostu miejsca obok ciebie,należą do mnie.

-Pff...-westchnęła.-Chciałbyś...

-A ty niby nie jesteś zazdrosna...

-Ja? O ciebie?-zaśmiała się.-Nigdy w życiu!

-Zobaczymy-szepnął i wstał, wziął za rękę Marlenkę i pociągnął ją za sobą i wyszli za drzwi.

Słychać było jakieś szepty i krzyki, a potem Marlenka coś krzyczała, jakby z przerażenia. Chciałam do niej iść, ale Potter mi nie pozwolił.
Dorcas ciągle nerwowo pytała co oni robią, co to ma być i takie tam...
Nie chciałam nic mówić, ale słyszałam jak Syriusz krzyknął: "Jęcz!". A to wszystko dlatego, że siedziałam najbliżej drzwi.

W końcu wrócili Syriusz cały w skowronkach, a Marlenka jakby z bluzką miała coś nie tak... W sumie to nie mam pojęcia, ale jej chyba ramiączko spadło. Nie wiem co tam się działo...

-Co to miało być?!-krzyknęła zdenerwowana Dorcas.

-Co? Nic-odparł szczęśliwy Black.

-Co tak się cieszysz jak głupi do sera?!-krzyknęła zła Dorcas.

-Ja? Nic...

-Idiota-szepnęła.

-Syriusz...-westchnęła, właściwie to prawie jęknęła Marlenka.

Spojrzał na nią pytająco.

-Co to było?-prawie zachłysnęła się powietrzem.

-Mnie też się podobało-uśmiechnął się uwodzicielsko.

-Co ci się podobało?!-krzyknęła do Marlenki prosto w twarz.

-A co zazdrosna jesteś?-zapytał cicho Black.

-Ja? Nigdy!-wykrzyknęła.

-Czyżby?

-Chciałbyś...-westchnęła.

Pokazała mu środkowy palec i odwróciła się w moją stronę.

-Dorcas!-chciałam krzyknąć coś jeszcze, na przykład "Nie pokazuj tego" albo "Nie zwracaj uwagi na niego", ale nie mogłam, bo oni niestety siedzieli obok.

-Marlenka!-krzyknęła bardzo zdenerwowana.

Dziewczyna podskoczyła z przerażenia. Nie wiedziała co powiedzieć.

-Co tak się unosisz?-zapytał cicho zaśmiany Potter.

-Nie wtrącaj się!-warknęła.

-Jesteś zazdrosna i nie mów, że nie, a to dlatego, że masz to wypisane na twarzy-odparł poważnie Potter.

-To ślepy jesteś!

-A nie mówiłem, że jest o mnie zazdrosna-powiedział pytająco szczęśliwy Syriusz.

-Nawet w twoich snach!-przewróciła oczami.

-Ja cię też-uśmiechnął się szerzej.

-A ja cię nie i to się nigdy w życiu nie zmieni, idioto!-krzyknęła mu prosto w twarz.

Black tylko puścił jej oczko.

-Ach...Co za miłość-westchnął radosny Potter.

-Nie odzywaj się!

Westchnął.

I z kim ja się zadaję?!

******************************
Hejo!😘
Ostrzegam,że rozdział nie był sprawdzany,więc jeśli jest jakiś błąd czy cokolwiek,to bardzo przepraszam.
Taki sobie,ale sami to oceńcie!
Czekam na komki i gwiazdki!😍
💖Pozdrawiam💖