Remus

-Było super!-krzyknęła radośnie, gdy zaprowadzałem ją pod Pokój Wspólny puchonów.-Dziękuję-uśmiechnęła się promiennie.

-Nie dziękuj, wiesz przecież, że i tak musiałem w końcu cię zapoznać z nimi. Tylko bałem się-zaśmiałem się lekko.

-Czego?-zdziwiła się lekko.

-Myślałem, że będę się musiał za nich wstydzić...

-Przestań, przecież są super! Sympatyczni, mili... Widać, że razem tworzycie zgraną ekipę nie tylko przy ludziach-zaśmiała się lekko.

-Zobacz!-krzyknęła po chwili wskazując na gwieździste niebo.-Może nie jest taki piękny jakby był w pełni, ale mimo wszystko jest ładny...-dopiero zrozumiałem, że mowi o księżycu.

-Nie lubię pełni-powiedziałem szczerze, zbyt szczerze.

-Dlaczego?-odwróciła się w moją stronę.

-Bo...-nie wiedziałem co powiedzieć.-Jakoś tak...

-Remus tylko wyobraź sobie jakie to piękne jest...-pisnęła.

-Może i jest, ale nie dla mnie.

-No tak, każdy ma swój gust-uśmiechnęła się łagodnie.

-Jutro będziesz miała okazję go zobaczyć.

-Naprawdę?!

Kiedy pomyślę co mnie jutro czeka... Niby to jest normalne,ale cały czas gdy o tym wspomnę mam ciarki.

-Remus co jest? Dlaczego tak posmutniałeś?

-Co? Nie...-wróciłem do rzeczywistości.

-To spotkamy się jutro?-zmieniła temat.

-Wybacz Doro,ale nie mogę... Jutro muszę się pouczyć na testy-skłamałem.

Jak łatwo mi to przychodzi... Ale nie lubię tego,tym bardziej jej kłamać... Ale co innego mam powiedzieć?!
"Hej Doro,wiesz... Cały czas cię okłamamywałem, tu chodzi o coś innego, o coś gorszego. Bo jestem wilkołakiem!"
To już wolę kłamać...

-Dziękuję ci za wszystko!-rzuciła mi się na szyję tak, że prawie straciłem równowagę.

-Nie ma za co.

-To kiedy się zobaczymy?-zapytała odrywając się ode mnie.

-Nie wiem...Jak będę miał czas, to przyjdę po ciebie...

-Albo spotkamy się w bibliotece-zaśmiała się lekko.

-Tak-uśmiechnąłem się niezauważalnie.

Potem jej nie było. Weszła do Pokoju Wspólnego i zostawiła mnie samego. Niedługo później i ja wszedłem do portretu Grubej Damy i poszedłem w stronę naszego dormtorium.

-No, no, no!-zawołał Syriusz, gdy wchodziłem.

-Fajna jest!-poklepał mnie po plecach James.

-I nie zabiera mi jedzenia-uśmiechnął się szeroko Peter, a gdy mu spadło ciasteczko na podłogę, szybko je podniósł (tak żeby nikt go nie zabrał) i zjadł w całości.

-Dzięki, że staraliście się, byliście mili i w ogóle-uśmiechnąłem się lekko.

-Oj tam...-przeciągnął Łapa.-Przecież ona też jest taka szalona i...

-Dobra, dobra...-zaśmiał się James.

-A ona wie, że ty...-urwał Łapa, bo wiedzieliśmy co mu chodzi po głowie.

-Nie...-szepnąłem.

-Kiedy jej zamierzasz powiedzieć?-zapytał Rogacz.

-A już jutro pełnia, jesteś gotowy Luniaczku?-zapytał Syriusz.

-Tak czy inaczej, muszę być gotowy... Nie mam wyjścia-lekko posmutniałem.

-Dasz radę! Zawsze dajesz sobie radę-uśmiechnął się szeroko James.

-Tylko powinieneś jej o wszystkim powiedzieć, im szybciej jej powiesz, tym lepiej-odparł Syriusz.

-Nie mogę!

-Ej, ona nie jest taka, jak inni...-powiedział Łapa.-Ona nie jest taka, jak Blackowie, ona przecież jest półkrwi, jest metamorfomagiem i ma ojca MUGOLAKA.

-Może się mnie przestraszyć...-nie dałem za wygraną.

-Ona się niczego nie boi, ona jest odważna!-odparł Syriusz.-A poza tym nie ma czego się bać, przecież jesteś ostrożny...

-Nikogo byś nie skrzywdził...-dodał James.

-Mimo wszystko...-zacząłem.

-...różne rzeczy mogą się zdarzyć-zakończyli zdanie moi kumple.

******************************
Hejo!😘
Przepraszam,że dawno nie dodawałam nowego rozdziału,ale sami wiecie-szkoła,nauka...
Mam nadzieję,że rozdział się podobał 😍😍😍😍😍😍
Czekam na komki!😻😻😻😻😻
⛔Uwaga! Rozdział nie został  sprawdzony!! ⛔
💖Pozdrawiam💖