Ik kijk in de spiegel, en zie meteen dat ik niet genoeg make-up op heb. Mijn wallen zijn nog zichtbaar, ondanks de dikke laag concealer die ik er op heb gesmeerd. Met een zucht werk ik mijn concealer bij, net zolang tot ik tevreden ben. Mijn blonde haar steek ik op in een rommelige knot, in de hoop dat ik daarmee het effect van mijn heftig opgemaakte gezicht teniet doe, zodat ik niet tuttig overkom. Niemand mag aan mij kunnen zien wat ik allemaal heb gedaan dit weekend. Het is niet makkelijk om en de dochter van een avontuurlijke wetenschapper en één van de populairste meisjes van de school te zijn. Niemand weet wie mijn vader is, en ik ben van plan dat zo te laten. Ik weet dat het nu lijkt alsof ik veel vrienden heb, maar als ze weten wie ik echt ben, zal ik er geen meer over houden. 
'Lily!' In een waas van bruine krullen komt mijn beste vriendin op mij af rennen. Ze geeft me een knuffel en ik lach. Als ze ziet hoeveel concealer ik op heb kijkt ze me begrijpend aan: 'Heftig weekend gehad?' Opgelucht knik ik, aangezien dat geen hele leugen is. Zij denkt alleen bij een heftig weekend aan iets heel anders dan ik. Samen lopen we het grote schoolgebouw in, wanneer de bel gaat. Blij dat ik mijn energie niet hoef te verspillen aan vrolijk zijn ga ik naar biologie. Als ik wil gaan zitten zie ik tot mijn verbazing dat er een nieuwe jongen in de klas is. Hij heeft donkerbruin haar en een lichtbruine huid. Al met al ziet hij er niet verkeerd uit, in tegendeel zelfs. Als hij ziet dat hij naar me kijkt wil ik mijn haar flirterig over mijn schouder slaan, tot ik bedenk dat ik een knot in heb. Soepel bezig Lily. Hij heeft mijn blunder door en zijn donkere ogen kijken geamuseerd. Ik heb in ieder geval wel zijn aandacht.
Na een uurtje dat wel voorbij leek te vliegen, deels omdat ik bio leuk vindt, maar ook door de nieuwe jongen. De rest van de dag gaat minder snel voorbij en thuis plof ik meteen op de bank. Mijn vader is niet thuis, want hij moest zijn onderzoek, waarbij ik hem heb geholpen nog afronden. Ik stop een diepvries pizza in de oven, en ga weer op de bank liggen. Als ik mijn ogen open doe ruik ik de geur van sterk aangebrande pizza, ik vloek en ren naar de keuken. Er komt zwarte rook uit de oven, en ik kreun, alsof het niet erg genoeg was gaat het brandalarm ook nog af. Vandaag is officieel de stomste dag van het jaar. Gelukkig gaat op dat moment de voordeurbel, en tot mijn verbazing staat de nieuwe jongen voor de deur. ' Hoi, volgens mij kan je wel wat hulp gebruiken.' Ik knik dankbaar, niet in staat om verbaasd te zijn over het feit dat hij hier staat. Hij lijkt wel verbaasd te zijn om mijn gebrek aan verbazing, maar besluit dat het nu niet het handigste moment is om het daarover te gaan hebben. Als hij alle ramen heeft opengedaan gaat de deurbel weer, en nu is het wel mijn vader die voor de deur staat. Ik lach en geef hem een knuffel. Hij trekt zijn neus op als hij de gang binnenloopt, door de indringende rookgeur die er hangt. Als hij in de woonkamer staat ziet hij de jongen staan. Hij lacht naar me en zegt: 'Zo te zien heb je je nieuwe onderzoekspartner al ontmoet.'

Oké, dit verhaal is echt pure troep, want ik had geen inspiratie en nog minder tijd. Ik hoop dat ik door ben naar de volgende ronde, maar ik vermoed van niet. sterretje1234 sorry voor dit verhaal, en mijn late inlevertijd😬.