Chapter 6 +__+

Then after that, I had to face her head-on. Dahil kung may isang taong hindi ko kayang magtago ng kahit na anong lihim, si Jessy iyon. I had to come out clean with her.

"Ako na ang didiskarte sa kanila pagdating ng oras. Hayaan mo at hindi kita sisiraan sa kanila. Sasabihin ko sa kanila na hindi nag-work out ang ating relationship. Ang mahalga ay nakaraos ako ngayong gabi. The future could take care of itself" confident na sagot ko

"Catherine, if you don't mind my asking"

"Wala ka na ba talagang planong mag-asawa? Sa nakikita ko kasi sa iyo, you're a romantic at heart. Hindi naman bato ang puso mo para hindi ma-in love"

Tiningnan ko siya at sa nakikita ko concern lamang ito sa kanya. Alam kong hindi na siya nagbibiro at kahit gusto kong umiwas sa tanong niya, naisip kong magpakatotoo na lang. Tutal, iyon na ang huling pagkikita namin.

"Austin, isang bagay na natutunan ko sa edad kong ito, hindi mo pwedeng pwersahing dumating ang pag-ibig sa iyo"

"You may search for it but if it's not meant for you, then no matter how much you want it to happen, it just won't"

"Ang tingin mo ba ay wala talaga sa guhit ng kapalaran mo ang pag-aasawa?" curios na tanong niya

Napailing ako sa tanong niya.

"Hindi ako ang makakasagot niyan pero tadhana na rin ang tila nagsasabi sa akin na talagang tatanda na akong mag-isa" malungkot na sagot ko habang naglalakad na kami pabalik sa kasiyahan.

Pero bago pa man kami makabalik sa aming mesa ay marahang hinawakan niya ang aking braso na labis na ikinagulat ko. Napatingin ako sa kanya.

"Bakit, Austin? May sasabihin ka pa ba?"malumanay na tanong ko

"Cathy, gusto ko lang malaman mong tiyak kong darating din ang lalaking magmamahal sa iyo. Magtiwala ka lang" seryosong wika niya

"Salamat, Austin. Sa words of encourangement mo. Sana nga ay magdilang anghel ka" nakangiting sagot ko

Bumalik na kami sa aming mesa. Pagkaupo pa lang naming ay nagsalita agad si Joyca.

"Cathy, iimbitahan ko sana kayo ni Austin sa binyag ng bunso ko sa susunod na Linggo. Sana makarating kayong dalawa"

Kinakabahan ako bigla sa imbitasyon ni Joyca. Kailangan makaisip agad ako ng dahilan para makaiwas sa imbitasyon niya.

"Ah, eh, baka may naka-schedule akong medical mission sa Linggo at uuwi rin sa Boracay si Austin" palusot ko

Tumingin ako kay Austin para segundahan niya ang mga sinasabi ko. Pero iba ang sinabi niya.

"I think we could do that. I'll just adjust my schedule to accommodate her invitation, di ba hon?" tanong niya sa akin, sabay pisil sa aking kamay.

Pinandilatan ko siya pero dead-ma lang siya sa akin. Lalo pa nga siyang nagpa-cute kina Joyca na labis na nagpainit ng ulo ko.

"Pero hindi ba importante ang lakad mo? Siguro naman, maiintindihan ni Joyca kung hindi tayo makapunta sa binyag ng anak niya"

I looked at Joyca apologetically, hoping she would understand. But Austin wouldn't hear of it.

"Don't worry, Joyca. We'll find a way to attend your baby's baptism" paniniguro ni Austin

Joyca gave me questioning look. Hindi niya siguro alam kung kanino sa amin ang paniniwalaan niya.

"Ah, basta we'll be expecting you, ha?"

Austin nodded at her while I was brooding on my seat. Hindi ko talaga maiintindihan kung ano ang gustong palabasin ni Austin at nangako siya kay Joyca. Hindi ko na balak bigyan siya ng pera ulit kung sakaling pupunta sa binyag ni Joyca. Hindi ko igagasta ang pera na hindi ako pumapayag. Kung pupunta siya roon ay sariling pera na niya ang gagastuhin. Labas na ito sa usapan namin.

Kung gusto niya, siya na lang ang pumunta roon dahil ako ay wala nang balak makipaglokohan pa sa kanilang tatlo. Tama na ang isang gabi. Gusto ko ng bumalik sa normal kong buhay kahit na malungkot. At least, alam ko sa sarili na hind ako magsisinungaling sa iba, lalo na sa aking sarili.

I remained quiet until we were about to leave. Hindi ko nga alam kung ano ang ipinagsisinti ko. Kay Austin ba dahil pinangunahan niya ako? O kay Joyca na napakaintrimitida? O sa sarili ko dahil gumawa ako ng kwento pero mukhang hindi kokayang panindigan?

"Bakit kanina ka pa tahimik?" tanong ni Austin habang nagbibiyahe kami pauwi.

Hindi ako sumagot. Nakatanaw lang ako sa labas ng bintana. Pero kinalaunan ay sinabi ko rin ang totoong nararamdaman ko.

"Bakit mo ako ikinompromiso kay Joyca? Alam mo naman na ayoko na silang Makita pa at saka isinali mo pa ang sarili mo. Tama ba 'yon, Austin? Tapos na ang usapan natin, bakit kailangan mo pang magsinungaling?" galit na tanong ko

Narinig kong bumuntong-hininga siya. Pinarada niya ang kotse sa gilid ng kalsada at tumingin ito sa kanya ng seryoso.

"Catherine, I'm sorry if I've overstepped my boundaries. Hindi ko inisip kung ano ang gusto mong gawin at pinangunahan kita sa desisyon mo" he stared seriously on Cathy but she nodded. And then continue...

Napapansin ko sa kanya, bawat magsasalita siya ng seryoso, he always say Catherine instead Cathy. And I felt that he's really care to me and special.

"But I'm just trying to protect you from them. Alam kong sinusubukan ka nila dahil may palagay akong may hinala sila sa tunay na estado natin. I just want to prove them wrong" paliwanag niya

"For how long, Austin? Gaano katagal tayong magpapanggap? Baka maubos na ang pera ko kung lahat ng imbitasyon nila ay tatanggapin ko. Honestly, I don't think I can afford your service anymore" I answered bitterly

Nabigla ako nang biglang itinabi niya ang sasakyan sa gilid ng daan. I looked at his face and I saw a glint of anger in his eyes.

"Cathy, ang tingin mo ba kaya ko ginagawa ito ay para magkapera? Ang akala mo ba trabaho lang ang ginagawa ko?" marahas na tanong niya

Ninerbiyos ako sa tono ng pananalita niya. Pero hindi ako magpapasindak sa kanya.

"Ano ang gusto mong isipin ko? Hindi ba easy money ito para sa isang katulad mong basketballista?" lumakas na rin ang boses ko.

"Alam kong hindi malaki ang kinita mo at kailangan mo ng sideline pero hindi ko hahayaan na ma-bankrupt ako nang dahil lang sa kalokohan na ito. Kung kinakailangan kong magsabi ng totoo sa kanila at lumabas na katawa-tawa, gagawin ko, huwag lang ako mahuthutan ng isang katulad mo!" singhal ko sa kanya. Masakit na sabihin ko kay Austin pero kinakailangan.

Tumingin siya sa akin nang matalim. Pagkatapos ay pinaandar na niya ang sasakyan. Walang kumibo sa'min, silent aired inside the car. Mayamaya napaisip tuloy ako na mali na sinigawan ko siya. Naging concern lamang ang lalaki sa kanya ngunit pinagiisipan ko ito ng masama.

Nang makarating kami sa bahay at akmang bababa na ako nang maalala kong hindi ko pa naibibigay sa kanya ang bayad ko. Agad na kinuha ko ang sobre sa evening bag ko at iniabot koi yon sa kanya. Pero hindi niya iyon kinuha.

"Kunin mo na ito, Austin. I'm sorry if I've hurt your feelings with what I said. I was just being honest. I'm sorry for being blunt. It's just the way I am"

Hindi pa rin siya umiimik. Napansin ko lang na mahigpit ang pagkakahawak niya sa manibela at mukhang galit ang mukha niya. I knew I had offended him but what could I do? I had to stop this charade or I would be in bigger trouble later on. Our agreement had ended and we should go our separate ways.

But why did I feel so horrible and guilty? But I knew I had to stand by our agreement. Iniwan ko na lang ang sobre sa glove compartment. It was up to him to decide what to do with it. Para sa akin, sapat nang sumunod ako sa usapan.

Bababa na ako ng kotse nang pigilan niya ako.

"Bakit, Austin?"

"Doktora, gusto ko lang malaman mo na hindi ko ginawa ito dahil sa pera o dahil gusto ko ng trabaho. I'm sorry if you took what I said the wrong way. It's never about the money, so please take your money"

Akmang kukunin niya ang sobre sa glove compartment nang pigilan ko siya.

"You earned it, Austin. You did good job. Dahil sa 'yo ay biglang nag-iba ang tingin nila sa akin. I'm no longer the loser they think I am and for that, I would be eternally grateful to you" sincere and appreaciated what he did to me.

"Thank you for escorting me tonight because for the first time. I felt I was not alone and that I truly belong. That's enough for me" sabi ko

"Doktora, please listen to me" he said but I cut him off.

"Austin, tonight has been wonderful but we don't need to do it again. I'll take care of my business and I just wish you all the best in your life" I smiled

"Good-bye and thanks again"

Dali-daling bumaba ako ng kotse at patakbong pumasok ako sa loob ng bahay. Hindi ko na siya nilingon. Dahil tapos na ang palabas naming at sisiguruhin kong hindi na muling makukrus an gaming mga landas.

ABANGAN.....

VOTE & COMMENT.....