CHAPTER 2 ^__^

Nasa reception area ako sa aking clinic nang tumunog ang telephono. Wala si Rosy that time dahil may ginagawa, kaya ako nalang ang sumagot sa tawag. Wala naman kaming pasyente kaya may oras akong kausapin kung sinong tumawag.

"Hello, this is Lopez clinic. How may I help you?" bati ko sa tumawag

"Hello Rosy, si Jessy 'to. Nandiyan ba si Cathy?" Huh? Si Jesy pala 'to ang tumawag.

"Oh! Jessy si Cathy ito, napatawag ka? Hindi ba busy ang bride-to-be?" birong tanong ko

"Well, napatawag naman ako sayo dahil narinig ko ang pag-uusap nila Graze na nabanggit mo raw na may boyfriend ka na. Bakit hindi mo man lang sinabi sa'kin 'yan?" tila nagtatampong pahayag niya

Bigla akong kinabahan sa sinabi niya. Jessy and I are close friend, at siya lang naman ang nakakaalam ang ugali ko. High school pa lang ay mag-best friend na kami kaya wala akong lihim na itinatago sa kanya.

For the first time, when were together ngayon lang ako magsisinungaling sa kanya. Di ba, dapat ang mag-best friend ay walang lihiman pero ako ang unang lumihim sa kanya. Hindi ko naman ginusto ito. Mabuti na lang at sa telephono ko siya nakausap kaya hindi niya makikita sa aking mga mata na hindi ako nagsasani ng totoo.

"Ah, eh, alam ko namang busy ka sa preparasyon sa kasal kaya hindi ko pa siya naipapakilala sa iyo. Isa pa, bago pa lamang kami" nakagat ko ang babang labi

"Kapag hindi siya busy sa Linggo ay baka isama ko siya sa kasal mo" masayang sabi ko

"Cathy, I can't wait for my wedding to meet this guy" excited na sabi over the phone

Oh My God! This is terrible.....

"That's why I want both of you to have dinner with me and Kenneth tonight. Hindi ko tatanggapin ang No mo dahil kapag hindi ka pumayag, baka maniwala ako sa sinasabi ng tatlo nating kaibigan na imaginary boyfriend mo lang iyon"

Terrible..... I was thinking kung sasabihin ko na lang nang totoo sa kanya o make up excuses para hindi makapunta. Naiinis ako sa tatlong chismosa na iyon sa pagsabi nila kay Jessy tungkol sa di-umano ay boyfriend ko. I was thinking something to say when a guy walked into the clinic. That distracted me for a moment.

~~~~~~~~~~~~~~~~

He's wearing cap, naka-v cut na t-shirt at maong pants. He was looking around the office with a bored look in his face so I had no choice, pinutol ko muna ang pag-uusap naming ni Jessy sa telephono.

"Sandali lang, Jessy. May dumating lang na tao. Tawagan kita maya-maya"

"Cathy, huwag kang umiwas sa imbitasyon ko dahil talagang kukulitin kita. Susugurin kita diyan kapag hindi ka tumawag within forty minutes" pabirong banta nito

Ibinaba ko na ang telephono at dali-daling hinarap ko ang bagong dating na lalaki. We had no appointment so sa palagay ko ito na ang lalaking sinasabi ng kapatid ni Rosy. Ang lalaking maka-date ko. Rosy's brother told that he will come to my office.

"Are you Catherine Lopez?" magalang na tanong nito

Napangiwi ako nang sipatin ko ang hitsura niya. He looked like a badoy style in his attire. But I guess ganyan siguro siya manamit. Kailangan ko talagang mapagbigyan si Sara para hindi naman niya ako pag-iisipan na nagsisinungaling lang ako. Dahil ayokong makarating sa mga chismosang iyon na hindi pala totoo na pawang kasinungalingan lamang at ako pa ang lalabas na kaawa-awang matandang dalaga sa kanila.

"Good. You're here now. Alam kong ang sinabi sa iyo ay sa Linggo pa ang date natin but this is an emergency. Hindi ka ba busy ngayon gabi?" tanong ko sa kanya.

"Excuse me? Actually----"

"Look, ano nga pala ang pangalan mo?" putol ko sa sasabihin sana ng lalaki

"Austin Santillan" he answered with a frown on his face.

"Look, Austin. I'll pay you double if you got out with me tonight. My friend really wants to meet you and I have no choice but to oblige. Okay lang bas a iyo?" natatarantang tanong ko

"Actually, Doctor Lopez-----"

"Call me Catherine or Cathy na lang para madali mo ng tandaan" I cut him off again.

"Please lang, pumayag ka na. I need to confirm with Jessy in twenty minutes, so please just say Yes" pagkukumbinsi ko sa kanya

"Yes?" patanong na sagot niya

"Good. Pero teka, hindi uubra ang suot mo. Tiyak na sa isang fine-dining restaurant tayo dadalhin ng mga iyon. Hindi ka ba pwedeng umuwi muna para magbihis?"

"Ah, eh, taga-Antipolo pa po ako at baka kapag umuwi pa ako para magbihis ay gahulin ako sa oras" paliwanag niya

Napakamot ako sa ulo pero wala na rin akong choice dahil kulang na ako sa panahon.

"Sige, pumunta muna tayo sa department store para ibili kita ng isusuot mo. Teka, meron ka na bang formal na isusuot para sa kasal?"

"Mayroon po akong amerikana at barong. Ano po ba ang dapat kong isuot?"

"Gabi ang kasal saka formal attire daw kaya mas mabuti kung naka-amerikana ka. At pwede ba? Tigilan mo na ang pagpo at opo mo sa akin? Remember we are supposed to be dating sa better start calling me 'Cathy'. Huwag na yong Catherine o pwede 'yon rin ang banggitin mo. Ayokong madulas ang dila mo sa harap nila" mahabang paliwanag ko nito.

Mabuti ng ma-klaro ang lahat para hindi ako mamoblema sa bandang huli.

"Yes, Cathy" he answered formally

I looked at him and I swore I could see a glint of amusement in his eyes. Was this guy patronizing me? But I knew better than to start a fight with him. Whether I like it or not, he was my only hope for me not to lose face in front of my friends. Hindi ko nalang papansinin ang mga pasaring niya sa akin. Hindi ko kasi alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya.

Nakikita ba niya ang sitwasyon ko ay nakakatuwa? O seryoso ba siya perahan ako sa ganitong sitwasyon?

"Good. Just wait here for a while"

I went inside my office to call up Jessy.

"Sige, pumayag si Austin to have dinner. I-text mo na lang ako kung saang restaurant at kung anong oras"

"Wow! I can't wait to meet the guy who has finally captured my friend's heart. Okeydokey. I'll text you later about the details. Bye" paalam niya

Nakahinga na ako ng malalim pagkatapos ay binaba ko na ang phone. Ang gagawin ko ngayon ay ipapaliwanag ko kay Austin sa magiging role niya. Dapat makaisip ako ng magandang idea sa storya naming dalawa kong paano kami nagkakilala at kung gaano na kami katagal nagda-date. Kailangan ko ring makaisip ng magiging family background, trabaho at personality ni Austin. At kailangan ko gawin in less than four hours.

I left a note for Rosy telling her I was leavingfor the day and that she should close the clinic as soon as she arrived. Bukasko na lang ikukuwento sa kanya ang

tungkol sa mukhang badoy na basketballista na ipinadala ng pinsan niya. Marami pa ang dapat tatapusin kay Austin at kinakailangan makumbinsi na totoo kaming magkasintahan. Kailangan mabihisan ko muna siya para hindi naman ako mapagkamalan na sugar mommy niya. Huwag lang akong mapahiya kina Jessy at Kenneth.

"Cathy, over here" tawag ni Jessy na kumakaway nang dumating kami ni Austin sa restaurant.

Lumapit kami sa kinaroroonan nila ni Kenneth. I was really nervous about letting them meet Austin. It was just about four hours ago when I meet this guy and I was now introducing him as my boyfriend. But like I said, I had no choice. Gumawa ako ng kwento kaya kailangan kong panindigan iyon.

Katulad ng naipangako ko, binilhan ko siya ng damit at sapatos para naman maging presentable ang kanyang hitsura sa pagharap kina Jessy at Kenneth. At ang masasabi ko lang, he clean-up will. Halos hindi ko nga siya nakilala ng suot na niya ang kanyang bagong damit.

Beneath those badoy clothes was a very good-looking man. May pagka-boyish din nga lang siya. Napag-alaman ko rin na twenty eight years old lang siya. So that made me one year older than him. We even made up a story, kung paano kami nagkilala at gaano na kami katagal nagda-date.

Sinabi ko rin na huwag niyang sabihin na isa siyang basketbollista at magpanggap siyang nagtatrabaho sa bangko. Wala naman siyang angal. Tahimik lang siyang nakikinig sa mga paalala ko sa kanya. Marahil ay hinihanda niya ang kanyang gagampanang role. Noon ko masusubukan kung talagag mahusay siyang actor dahil kapag naging convincing ang kanyang performance, malamang ay bigyan ko pa siya ng additional payment.

"Jessy, nice to see you again" batik ko sa kanya.

Tumayo na rin si Kenneth para batiin kami.

"Kenneth, nice to see you too"

Nagbeso silang mag-asawa sa akin samantalang tahimik lang sa aking likuran si Austin.

"Siyanga pala. Ipinapakilala ko sa inyo si Austin Santillan. Austin, these are my friends. Jessy Mendiola and Kenneth Sotto. Sila ang ikakasal sa Linggo" pakilala ko sa kanilang tatlo.

Ngumiti si Austin at inilahad niya ang kanyang kamay.

"It's a pleasure to meet both of you" magalang na bati niya

Napatingin ako sa kanya. Mukhang mahusay ngang umarte ang binatang 'ito dahil in character siya agad. Dapat hindi pa ako magsaya sa pinapakita nito ngayong gabi and I want to make sure nothing went wrong.

Nagkamay silang tatlo pagkatapos ay umupo na kami. As expected, Jessy started grilling Austin. I was on the edge of my seat praying Austin would not make a slip about our real situation. Ayoko yatang maging kahiya-hiya sa harap nila.

"So, Austin, this is the first time I heard about you. You must tell how you two meet" nakangiting tanong ni Jessy.

Austin glanced at me, probably asking for my approval to go on. I just hoped he would not screw it up for both our sake. I nodded. Then he answered Jessy confidently.

"Well, you might say we meet under unusual circumstances. I won't go to too much details but all I can say is that, it was something I won't ever forget" he answered with a smile

Napatingin ako sa kanya. Mukhang hindi niya sinunod ang mga sinabi ko sa kanya.

But Jessy seemed to spark with interest now. She wanted to know more.

"C'mon, tell us. Si Cathy kasi, wala pang naikukuwento tungkol sa iyo. You are like one big secret she doesn't want to share" Jessy said. She looked my way and gave me playful wink.

I gave her a faint smile. Medyo kinakabahan na ako sa maaari pang sabihin ni Austin pero hindi ko naman pwedeng kausapin siya ngayon sa labas dahil tiyak na makakahalata ang dalawa kapag ginawa iyon.

"Ano ang pinagkaka-abalahan mo, Austin?" tanong ni Kenneth

Bakit ba kapag nag-uusap ang mga lalaki, ang unang tanong agad nila ay kung ano ang mga trabaho nila? It was as if they were on a secret competition with one another and they were gauging the person by how much they thought he made and what he did for a living. Mabuti na lang at napag-usapan namin ang tungkol sa trabaho. Na isa siyang bank executive. Kung magaling siyang actor, then he could easily pull it off.

"Actually, my family owns a resort in Boracay and Camiguin Island and I'm managing it" sagot niya

I was troubled with his answer because it was not what we talked about earlier. But since he was making it up, I might as well go along with what he was saying.

"Really? Wow! That's neat" bulalas ni Jessy.

She looked at me again and gave me a wide grin. By the looks of it, she seemed to approve of my choice of a boyfriend----young, handsome, and rich.

Muntik ko ng tapakan ang paa ni Austin para ipaalala sa kanya na lumilihis na siya sa script na aming napagkasunduan. But I restrained myself. I would let him have the floor and see where it would take him. Basta ang importante sa akin ay hindi kami mabuko.

"What facilities do you have in your resort?" tanong ni Kenneth.

Kenneth was an avid diver and surfer so he must be really interested. I just hoped Austin knew what he was talking about.

Austin answered all of their questions confidently. And I must say I was really in awe of him. For a basketball player, he sure knew a lot of things. Even Kenneth seemed to be impressed with him. I couldn't help but think that hiring Austin was money well-spent.

"I hope you never break Cathy's heart and that you would be the one for her" Jessy said

I glared at my friend. Tama bang sabihin niya ang mga bagay na iyon gayong ngayon niya lang nakilala si Austin?

But Austin seemed unfazed. He looked lovingly at me and then answered Jessy with a smile on his face.

"I'll be here as long as she needs me" he then reached for my hand and kissed.

"I'll never going to hurt her, so don't worry because her heart's safe with me" patuloy niya

I felt goose bumps all over my body. I couldn't help but feel a bit happy and sad with his announcement. Happy, because this was the first time a guy said something romantic to me, and sad because I had to pay someone just to hear something like that. Now I realized how pathetic my love life really was.

ABANGAN......

VOTE & COMMENT...