Chapter 1 *__*

Another Wedding Invitation came.

I sighed; another one of my friends was getting married. In fact, the last of my single friends was getting married in a month. At ako nalang ang natitirang single sa grupo.

Lima kaming magka-kaibigan, ang tatlong kung kaibigan ay nagsipag-asawa na, around twenties ang edad. Kami lang dalawa ni Jessy natitirang single noon. But now, I'm the one who left behind.

Napaupo ako sa sofa nang matanggap ko ang imbitasyon ni Jessy. She was getting married to a guy named Kenneth whom she just meet one year ago.

Dati ay pareho kami ng kapalaran ni Jessy sa pag-ibig. Palagi kaming walang panahon maghanap ng partner dahil pareho kaming busy sa aming mga respective career. But in one year and two months ago. Jessy decided to launch her quest to find a husband.

Talagang lahat ng paraan ay ginawa niya, mula sa pakikipag-blind date hanggang sa pakikipag-chat sa Internet. She was really determined to find a partner. Ang sabi kasi niya, aanhin naman daw niya ang tagumpay at pera kung wala naman siyang katuwang sa buhay.

Isang sikat na interior designer si Jessy. Mayroon siyang sariling design studio at isa siya sa mga pinaka-in demand na interior designers sa bansa. She was swinging single like me. Until she heard the ticking of the clock inside her body. And then, she decided to get married and have a child. Habang pwede pa.

Jessy was older than me, she's thirty two years old and I'm thirty years old. Kaunting push nalang sa kalendaryo, magiging matandang dalaga na ako.

Then out of the blue she meet Kenneth. He was her client. Magpapa-renovate daw ito ng condo unit at kinuha nito ang serbisyo niya. ang sabi ni Jessy, love at first sight daw ang nangyari sa kanila dahil pagkatapos ng unang pagkikita nila ay hindi na sila napaghiwalay pa.

And now in my hand was the proof that she's getting married, her wedding invitation. Nanginginig nga yung kamay ko, habang hawak ang invitation. Ang pakiusap ko lang kay Jessy ay huwag na niya akong kuning maid of honor sa kanyang kasal. Nakakasawa nang magsuot ng mga bridemaids dresses, at sa totoo lang ramdam ko naging matanda kapag magsusuot ako ng ganoon.

I started reminiscing about how Jessy and I used to talk before. We are looking forward to getting married when we were in our twenties. Back then we thought it was something we would eventually do later on. We never questioned it. Sigurado kami noon na makakapag-asawa rin kami kapag settled na kami sa aming respective career.

Surely our Prince Charming would come and look for us. If ever dumating isa sa mga lalaki na maituturing namin na prince charming para mag-date once in a while and we're going to know each other more. We even had our share of brief love affairs pero isa sa kanila hindi naging totoo dahil tuwing magiging seryoso na ang usapan tungkol sa pagpapakasal hindi nila balak na pag-uusapan iyon.

But the years passed and our true princes charming never came. Hindi naman ako nag-alala. Sa halip ini-enjoy ko muna ang career bilang doctor and being of service to a lot of people. Kaya naging pursigido pa ako sa career, binaniwala ko lang. Ang lagi kong iniisip noon ay may oras pa, hindi pa uli. Huli ko na nang ma-realize, lahat pala naging kaibigan ko ay isa isa na silang ikinasal, one after another. Hanggang sa dalawa na kami ni Jessy na single that time. At ngayon ako nalang mag-isa---the last single who left on barkada.

"Doktora, sino ang date mo sa kasal ni ma'am Jessy?" tanong ni Rosy.

Isang medical secretary ko at malapit na kaibigan. Hindi ko nalang pinansin ang itinanong niya sa akin. Kasalukuyan kaming nananghalian sa kitchen area. Alam kasi niya ang tungkol sa pagpapakasal ni Jessy. Madalas kasing bumisita si Jessy sa clinic ko kaya nakilala na rin niya ang kaibigan ko.

"Naku, Doktora, kailangan may escort kayo kapag pumunta kayo roon"

"Bakit may escort pa?"

"Baka kasi kaawaan kayo ng mga kaibigan ninyo kapag solo kayong um-attend" sabi nito

"Rosy, ok lang naman kung mag-isa akong pumunta roon. Wala naman sigurong masama, 'di ba?" sagot ko

Sa totoo lang, hindi ko naisip na kakaawaan ako ng mga kaibigan ko dahil sa pagiging dateless ko kung sakali. Malawak naman siguro ang pag-iisip nila, like being practical at hindi importante sa kanila kung may date man ako o wala. Ang mahalaga ay nandoon ako para suportahan sina Jessy at Kenneth. Huwag lang nila akong udyukan na sumalo ng bouquet ay ayos na sa akin. Dahil sa totoo lang, I hated that kind of crap.

"Alam ninyo Doktora, hindi naman nila sasabihin sa harap ninyo na naaawa sila sa inyo. Pero sa tingin ko, kapag nakatalikod kayo ay pihadong pinag-uusapan at pinagtatawanan nila ang kawalan ninyo ng lovelife---" kumuha muna siya ng tubig sa maliit na refrigerator bago tinuloy ang sasabihin.

"Kaya kung ako sa inyo, mabuti pang maghanap-hanap na kayo ng date para magulat silang lahat" advice nito

Natawa na lang ako sa mungkahi niya. Kilala ko ang mga kaibigan ko. Hindi nila ako kaaawaan at lalong hindi nila ako pagtatawanan kahit ako nalang single hanggang ngayon. Hindi ko pinag-isipan ang bagay na 'yon----going solo----and that was the end of it.

When I got home, I decided to choose some dress on my cabinet for event tomorrow. I usually do this thing preparing, kapag hindi ko na makalimutan ang dapat kung dalhin.

Bago ang kasal ni Jessy ay nagkaroon muna siya ng despedida de soltera. Sa isang restaurant ginanap ang party at siyempre pa, kailangan kong dumalo. Elegante ang party dahil ang magiging in laws ni Jessy na ubod ng conservative ang nag-organize niyon. Ang alam ko ay mayaman din ang pamilya ni Kenneth kay tiyak na enggrande ang kanilang magiging kasal.

"Jessy, congratulations" bati ko sa kanya

"Pasensya ka na at hindi ako nakakatulong sa paghahanda ng kasal mo" ibinigay ko sa kanya ang aking regalo and I kissed her on cheek

Kinuha niya ang regalo at bumulong siya sa akin.

"Ay! Naku ok lang. Nag-hire naman kami ng wedding planner. At isa pa, inihanda ko ang bahay namin. I want to make sure na kompleto na ang interiors ng bahay bago ako lumipat doon" aniya

"Oh, ikaw pa pala ang mag-design ng bahay mo?"

"Oo naman, at tsaka gusto ko maging maganda ang bahay na titirhan namin ni Kenneth and of course our little angels, in god's will"

I nodded. Good to hear, I'll very happy for Jessy. I'm sure she will be great mommy to their kids. She escorted me to a table where some of our high school classmates were seated. Sina Joyca, Margette, at Graze ang nakaupo roon. Ang pagkaka-alala ko sa kanila, simula first year high school magkakaibigan na talaga sila hanggang sa naging magkaklase ko sila noong third year high school.

Naging magkaibigan ko sila simula noon, that's the time na nakilala ko si Jessy. Sa totoo lang mas-close ko pa si Jessy kaysa sa kanila. Minsan kasi may sariling mundo ang tatlo at hindi ko ma-gets, buti nalang si Jessy hindi ganun sa kanila. Kaya ito ang naging close ko.

Hindi ako masyadong close sa kanila pero naki-join na rin ako sa kanila. Matagal-tagal ko silang hindi nakakausap kaya kahit paano ay nasabik na rin akong maka-chika sila. As usual, nakipagbeso-beso muna ako sa kanila bago ako naupo.

"Cathy, you're looking good. May boyfriend ka na ba o busy ka pa rin sa pag-papayaman?" tanong ni Joyca

Isa siyang business woman pero tumigil sa pag-negosyo para maging full time housewife and mother. Isang OFW ang asawa niya at may apat na anak sila.

"Oo nga, Cathy. Alalahanin mo, ikaw na lang ang natitirang dalaga sa atin. Mag-isip isip ka na rin. Mahirap na ang mahuli sa biyahe" sabi naman ni Margette

Isang receptionist na kilalang hotel sa pilipinas. Accountant ang kanyang asawa at may tatlong anak sila

"Sus, tigilan nga ninyo si Cathy. Huwag ninyo nang kulitin iyan dahil sa tingin ko, wala nang balak mag-asawa iyan. She's the kind of woman who isa married to her career, so please stop interrogating her" natatawang sabi ni Graze, isang full-time housewife and mother. Isang seaman ang asawa niyat at may dalawang anak.

I just smiled, not totally full smile at them. Hindi ko na rin sila sinagot at hinayaan ko na lang silang mag-chikahan. Para kasing nawalan na ako ng ganang makipagkwentuhan sa kanila. Nakikinig na lang ako sa mga pinag-uusapan nila at hindi talaga ako maka-relate sa kanilang mga diskusyon. Tungkol kasi sa buhay mag-asawa ang topic nila. Keso, paano raw napakahirap ng buhay ngayon at ang mga hinaing nila sa kanilang mga asawa.

"Nakaka-out of place naman. Tsk"

I excused myself after a while when I decided to talked with other guests. Mahirap talaga maiintindihan ang tatlong iyon kahit paano ngayon ay binaling ko na lang sa ibang bisita ang pag-uusap. At least gets ko ang mga sinasabi nila. Hindi naman kasi sa pagmamayabang pero kahit single ako, maginhawa naman ang buhay ko. I had my own house and car, a fat bank account and I got to travel abroad trice a year. In short, I lived a comfortable life. Sila ay may mga asawa pero sa tingin ko naman ay hindi sila ganap na masaya.

Hanggang ngayon kasi ay hindi ako nag-wo-woried. Kung makapag-asawa man ako o hindi, parang okay na sa akin. Maybe because I had been single for so long. I never thought I was missing out on something. I had a lot more things going for me and the lack of a husband would not change the fact I was successful and rich. Being single at thirty at this day and age was just a number.

I choose to pick some food in the pantry. The food was presentable and looks delicious. After choosing, naghanap ako ng mesa para kumain. Ayoko ko kasi makasabay ang tatlong chismosang kaibigan, baka ma loose lang ang appetite ko. Nagsimula na rin ang party ginanap sa restaurant. Lahat ay masaya para kina Jessy at Kenneth dahil nakikita ng mga tao sa paligid nito, na magiging masayang pamilya ang bubuuin. Nagsimula ng tumulo ang luha ko, kaya pinigilan ko gamit ang kamay. Habang nag-e-emot ako, nakaramdam ng katawan ko na gusto mag-cr.

"Pa-bitin naman 'tong, nature fountain, Tsk"

Nagmamadali akong nagpunta sa ladies room. Salamat nailabas ko na pero bago ako makalabas ng cubicle ay narinig kong pumasok sina Joyca, Margette at Graze. Siguradong boses nila iyon. Lalabas sana ako pero narinig kong ako ang pinag-uusapan nila. Hindi na lang ako umimik at pinakinggan ko na lang sila.

"Hay naku, kawawa naman si Cathy. Biruin mo, siya na lang ang natitirang dalaga sa atin. Sa edad niyang 'yan, mahihirapan na siyang makatagpo ng lalaking seseryosuhin siya" sabi ni Joyca

"Oo nga. Kahit sabihin mo pang mayaman na siya pero iba pa rin ang may asawa at mga anak. Ang hirap kasi sa mga career-oriented women, ang akala nila ay pera at tagumpay ang makakapagpasaya sa kanila pero hindi naman nila mayayakap ag pera nila sa pagtulog" dugtong ni Margette

"Tama ka riyan. Mabuti nga si Jessy at nakahabol pa. Pero ang tingin ko kay Cathy, tatanda 'yang mag-isa. Mukhang wala talagang interes mag-asawa,eh" sabad ni Graze

Hindi ko na talaga mapigilan ang aking sarili at napilitan akong lumabas para harapin sila.

Nagulat sila nang makita nila akong nakatayo sa likuran nila. Naghugas ako ng kamay pagkatapos ay nakangiting humarap ako sa kanila. Bakas pa rin ang gulat sa kanilang mukha, habang umuurong sa gilid ko. Hindi ko sila masisi.

"Girls, please don't pity me. For your information. I already have a boyfriend, sayang hindi siya sumama ngayon para makilala ninyo. And I'll make sure next time, I'll introduce him to all of you at Jessy's wedding. Bye"

Hindi ko na hinintay ang sasabihin nila. Tinalikuran ko na sila, pagkatapos at tuluyan na akong lumabas ng ladies room. To hell with those bitches! I would show them I also had a love life. My only problem now was where in the world would I find a boyfriend in less than a week? Oh my God! What had I done?

Hindi na ako nagtagal sa naturang party, katunayan niyan ay umuuwi na nga ang mga bisita roon. Pinuntahan ko si Jessy na busy sa pakikipag-usap sa ibang bisita. She saw me approaching and smiled. I mouthed a word para makausap siya. Tumango ito at nagpaalam muna sa kausap niyang bisita.

When she stands by me "What's wrong Cathy?" she asked

"I'm fine. Is just that I have to go. I know, this is a bet early but I had some stuff to do" I lied

Yes, I lied to Jessy but I guess dapat muna akong umalis sa parting iyon dahil nga naiinis ako sa turan ng mga kaibigan ko. Nakakabadtrip lang, pumunta ako sa party para mag-aliw pero kabaliktaran kinakaawa nila ako. Tsk! I hate it.

"Ok, ihahatid na kita sa labas" alok nito pero pinigilan ko na siya.

"Huwag na dito ka na lang, asikasuhin mo ang mga bisita mo"

Buti naman at hindi na ako inusisa ni Jessy. Nagdadalawang isip ito ngunit sa huli pumayag naman. I hugged her before I leave. Magkikita naman kami sa kasal niya and I'll make sure makakasama ko na ang boyfriend *kuno*. Gezz! Saan ko naman siya makikita?

¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤

"Did I hear you correctly? You want me to find you a boyfriend for a day?" gulat na tanong ni Rosy

We were in my office when I asked her a favor.

"Yes, you head me right. I need a boyfriend for Jessy's wedding" seryosong sagot ko.

"What made you change your mind? Ang akala ko, okay lang kung solo kang pumunta roon?" taking-tanong nito sa'kin

A deep sighed "Well, I hate to admit this to you but you were right. My friends really do pity me. Hindi ko inakalang ganoon pala ang tingin nila sa akin" malungkot na sagot ko

"Aha! Sabi ko na nga ba't may nangyari kaya biglang nagbago ang isip mo. Pero akala ko ba, wala kang pakialam sa mga sinasabi nila pero ngayon, parang affected ka na" curious na sabi niya

"Naiinis kasi ako kung paano nila pinag-uusapan ang buhay ko. Pakiramdam ko tuloy parang may nakakahawa akong sakit kaya walang nanliligaw sa akin"

"Hindi ko alam kung naiinggit lang sila sa akin o ano, pero gusto ko lang ipakita sa kanila na hindi ako kawawa at mayroon ding nagmamahal sa akin"

Tumango-tango lang siya. May asawa at mga anak na rin siya pero medyo may-edad na siya nang nakapag-asawa. Kahit papano ay nakaka-relate siya sa mga sinasabi ko.

"Oh! What? Can you help me? Do you have any friends that could be my boyfriend on that day?" naiirita kong tanong sa kanya.

Dapat makahanap na ako kundi patay ako nito. They will going to laughed at me. Nakakahiya iyon. Saglit na nagiisip siya. Then she snapped her finger as if she just came up with a brilliant idea.

"Ah, alam ko na! Kakausapin ko ang kapatid kong basketball player. Baka may kasamahan siyang papayag sa isang sideline"

"Rosy, sisiguruduhin mong presentable naman 'yang ipakilala mo sa akin. Ayokong lalo akong lumabas na katawa-tawa sa harap nila. I'm paying a lot of money so I want the best, okay?" pakiusap ko

"Ako'ng bahala. Sasabihin ko sa kapatid ko na ihahanap ka ng isang guwapo at makisig na lalaki. Tiyak kong magugulat silang lahat" excited na ngumingiti na sagot niya.

The days had gone by, I'll always asked for Rosy about my date for that day.

"Rosy, did you talked to your brother? Sunday is the wedding of Jessy but until now I don't have a date" nag-alalang sabi ko

"Tumawag na nga uli ako kay Lloyd para mag-follow up. Ang sabi niya, susubukan niya raw papuntahin dito ang kaibigan niya kung hindi ngayon, baka bukas" sagot niya

Bumuntong-hininga ako. I was really getting worried because there was just two days before the wedding and I had yet to find a date. Sa sobrang busy ko kasi sa trabaho ay wala akong chance makakilala ng mga potential dates o boyfriend. My work took most of my time. Hindi naman ako nagrereklamo dahil talagang gusto ko ang ginagawa ko. Noon ko lang naramdaman na parang may kulang sa buhay ko simula nang marinig kong pinag-uusapan ako ng tatlong kung kaibigan na chismosa.

I had my own clinic. I am general practitioner. Kapag weekends naman ay madalas akong sumasali sa mga medical missions sa iba't ibang lugar. That was my way of giving back. Maganda na rin ang takbo ng aking medical practice. Nakapagpatayo na nga rin ako ng sariling clinic at marami na akong mga pasyente. I could really say I was a fulfilled career woman and I never once thought something was lacking in my life. Until now.

Hindi naman akong desperadong babae na magpapakasal sa sino man. Kung hindi lang talaga sa tatlong chismosang kaibigan ko napapasubo ako sa gyera ng walang preparasyon. I hate to talk my love life thing, nakakainis. Siguro, pride ang nagtulak sa akin kung bakit kinakailangan ko pang magpanggap para may ka-date akong lalaki sa naturang kasal ni Jessy. Gusto kong ipakita sa kanila, hindi sa naging successful ang career ko kundi pati rin buhay pag-ibig.

Sana lang ay maayos naman ang napiling lalaki para sa akin ni Rosy.

ABANGAN......

VOTE & COMMENT...