Mason

Musimy o czymś porozmawiać

Ja

Wal śmiało

Mason

To nie rozmowa na telefon

A potrzebuję na nią z 20 minut

Ja

Jutro mamy zajęcia na 10

Wszyscy się spotykają rano w McDonald's

Możemy  wtedy porozmawiać

Mason

Może być

-Idę zapalić.- Oznajmił mi brunet i wyszedł na zewnątrz. 9:07, a on dalej nie poruszył żadnego tematu.

-Mam już dosyć tego.- Zwróciłam się do Suzie.-Najpierw mi mówi, że ma mi coś ważnego do powiedzenia, a teraz nie odzywa się nawet słowem od ponad godziny. Możesz myśleć, że jestem okropna, ale wymuszę to z niego.

-Ale pójdziemy później do sklepu.- Nie siliła się na żaden komentarz w temacie mojego monologu, bo wiedziała, że nic nie zmieni.

Wyszłam przed budynek i podeszłam do grupki chłopaków, między którymi stał Mason.

-Mieliśmy porozmawiać.-Spojrzałam na niego poważnie.

-Teraz to nie najlepszy moment, a poza tym, to nie takie ważne.

-Jak uważasz. Widzimy się w szkole.- Odwróciłam się na pięcie i skierowałam w stronę Suzie.

-Czekajcie.- Usłyszałam za sobą, jak zwraca się do chłopaków. Chwilę później poczułam szarpnięcie za nadgarstek i mimowolnie obróciłam się wpadając w jego tors.

-Gdzie idziesz?- Zapytał lekko zdenerwowany.

-Do sklepu.- Udawałam obojętną.

-Jesteś zła.-Stwierdził, nie puszczając mojego nadgarstka.

- Nie jestem. To ty chciałeś ze mną rozmawiać, więc jeśli się jednak rozmyśliłeś to twoja decyzja.- Wzruszyłam ramionami.

-Chodź.- Pociągnął mnie za sobą w bardziej ustronne miejsce.- Prawdopodobnie pomyślisz, że zwariowałem, dlatego nie chciałem Ci tego mówić. Parę dni temu przyłapałem tatę na dziwnych telefonach. Rzadko bywa w domu i podejrzewam, że właśnie dlatego. Doskonale wiedział, że słyszałem tę rozmowę, więc wytłumaczył mi dokładnie, o co chodziło.- Zaciągnął się papierosem.

-Do czego zmierzasz?-Zmarszczyłam brwi, bo nie do końca rozumiałam o co chodzi w tej historii.

-El... Mój tata jest szefem mafi.- Powiedział cicho.

Wyciągnęłam papierosa spomiędzy jego palców i sama zaczełam rozkoszować się toksyczną substancją. Analizowałam dokładnie jego słowa i to co one znaczyły dla mnie. Czy byłam teraz w niebiezpieczeństwie? Co jak jego tata się dowie, że ja o tym wiem?

-Ma to sens biorąc pod uwagę, że często widuję go z bronią. Próbowałem sobie tłumaczyć, że jeździ na strzelnicę, ale kto jeździ ze swoją bronią na strzelnicę? Błagam odezwij się. Przy okazji oddaj tego papierosa, bo wyglądasz z nim bardzo podniecająco.- Odbiegł od tematu.

-Odstrzelą mi łeb?- Spojrzałam mu w oczy szukając w nich zapewnienia.

-Nie.- Zaśmiał się cicho.- Dopilnuję żebyś była bezpieczna.

-Ale z ciebie bohater.- Zażartowałam z niego.

-Chcesz mnie zdenerwować?- Zapytał ostrzegawczo, ale w formie żartu.

-W żadnym wypadku. Już masz się 4 razy na mnie odegrać. Myślę, że 5 już by mnie zabił.

-Zawsze możesz spłacić w naturze.

-Zastanowię się.-Uśmiechnęłam się łobuzersko.

-Nie żartuj z takich rzeczy.- Odpowiedział poważnie.

-Nie żartuję.- Rzuciłam mu wyzywające spojrzenie.

-Boże idź do tego sklepu zanim oboje pożałujemy, że to miejsce publiczne.-Powiedział błagalnie.

-Jak sobie życzysz.

-Czekaj. Kupisz mi croissanta z czekoladą?

-A zasłużyłeś?-Uniosłam brwi.

-Zapłacę w naturze.- Wyszczerzył się.

-Nie żartuj z takich rzeczy.- Powtórzyłam po nim.

-Nie żartuję.- Pocałował mnie w czoło na odchodne.

-O czym rozmawialiście?- Zaciekawiła się Suzie w drodze do sklepu.

-Rzeczywiście nic ważnego. O rodziców chodziło.- Odpowiedziałam omijająco, ale wiarygodnie.