"I'm home!" anunsyo ko pagpasok ko sa bahay. Hinubad ko ang sapatos ko at dumiretso na ako sa sala. Si Sandeul lang ang naabutan ko habang may kung anong ginagawa na naman sa laptop niya.

"Hi," sabi niya pagkakita sakin, saglit lang siyang tumingin tapos balik pansin na ulit sa laptop.

"I brought coffee and cake," sabi ko na tinaas pa ang plastic ng cake at iced coffee.

Nakatayo pa rin ako sa sala nang biglang may dumating na naman na tao na may bitbit na dalawang malaking box. Sa pagkakatanda ko, siya ang assistant road manager ng B1A4.

"These are all the items I brought from your locker," paliwanag nito habang itinuturo ang mga kahon.

"We'll just look at it. Thank you," sagot ni Shinwoo na kakalabas lang ng kwarto. Nag-usap pa sila saglit bago nagpaalam nang aalis ang bisita.

Nakasunod ang tingin ko sa bisita hanggang sa makaalis siya. Paglingon ko ulit sa kanila, nakaupo na rin sina Jinyoung at Channie at binubusisi ang laman ng box. Napalingon ako sa pinto ng kuwarto nila.

"He's at the bathroom," biglang sabi ni Shinwoo. Sinimangutan ko siya.

Wala naman akong tinatanong eh. Pero 'yung mga mukha nina Channie at Shinwoo may kakaibang ngiti. Parang may alam sila na hindi ko alam, at nakakainis ang ganoong pakiramdam.

Tumingin na lang ako kay Sandeul na busy pa rin sa laptop niya. Si Jinyoung naman, nakatuon pa rin ang pansin sa box.

Hi, Jinyoung. When will you ever acknowledge my presence? When shall you know that I do exist?

Sinaway ko na ang sarili ko. Paano niya ako mapapansin eh ni hindi pa nga niya alam ang totoong pangalan ko eh.

"Wow, it's cute. But I think, this is for Sandeul-hyung," sabi ni Gongchan sabay hagis ng maliit na stuff toy kay Sandeul. Isang psyduck ang natanggap niya tapos may nakasabit na maliit na card.

Dahil doon ay nakigulo na rin sa kanila si Sandeul.

"Do you all want to eat?" singit ko tapos itinaas ko ulit ang dala ko para makita nila.

"I'll help you prepare that."

Huh?

Nabigla ako, as in nagulat talaga nang magprisinta si Jinyoung na tulungan ako.

Seryoso?

Magtatanong pa sana ulit ako kaso nakatayo na siya sa harap ko at namalayan ko na lang na siya na ang may bitbit ng mga dala ko at nakasunod na lang ako sa kanya papunta sa kusina.

"Sandeul will surely love this cake. He loves sweets." Jin smiled as he slices the cake into equal proportion.

I can't help but stare at him admiringly. Actually, para kay Sandeul talaga ang cake na binili ko. Siya kasi talaga ang naging close ko mula nang tumira ako sa dorm nila, five days ago. Pero ang ganitong moment na nakakasama ko si Jinyoung kahit saglit lang, ang saya saya na.

Sayang at wala na ang scrap book ko, pandagdag pa man din sana 'to sa magagandang memories ko dito sa Korea.

"What's that?"

Lumingon ako-- at pumaling ulit sa ibang direksyon.

Walang hiya naman kasi! Ano na naman bang problema ni Baro at nakaakbay na naman sa akin? Pilit kong iniiwas ang balikat ko sa kanya.

Nakakailang naman kasi siya. May nakapatong na towel sa ulo niya tapos naka-bath robe lang siya at naka-expose ng kaunti ang dibdib niya. And only God knows what's under that robe, right?

"You're showing off again, Baro-ya," malambing na sita ni Jinyoung.

I nod in agreement. Hindi na kumibo si Baro, kumuha nq lang siya ng isang iced coffee, nilagay ang straw at sinipsip iyon habang nakatingin sa akin.

Parang biglang nanlamig ang buong katawan ko dahil sa ginawa niya kaya nag-iwas ako ng tingin.

Ang landi talaga ng lalaking iyon. Pinaypay ko ang sarili gamit ang isa kong kamay.

"Let's go." Jin nudged at me and so I smiled at him. Nauna na siyang bumalik sa sala dala ang cake na nilagay niya sa isang tray kasama ang mga platito at tinidor.

Walang imik kong nilagay na rin sa isang tray ang mga iced coffee para dalhin sa sala. Palabas na ako ng kusina nang bigla na namang humarang sa daraanan ko si Baro.

Napayuko ako, kasi naman sa tangkad niyang 'yon, ang kapantay ng mata ko ay ang dibdib na niya. Ang makinis at maskuladong dibdib niya.

"Why don't you look at me?" tanong niya kaya napatingala ulit ako sa kanya.

Nakakainis kang lalaki ka! Pero kahit naiinis ako, I forced myself to smile.

"You're being hot headed again, Baro-ya," I said with a wide smile plastered on my face. I think, I caught him off guard with that. Kaya wala na siyang nagawa nang diretso akong dumaan sa harap niya para sundan ang future ko--

I mean, para sundan pala si Jinyoung sa sala.

Sa ilang araw na pagtira ko rito, kahit minsan ko lang sila nakikita dahil sa mga schedules at commitments nila, kahit paano ay nakilala ko na sila.

Channie is really sweet and playful. Malamig ang pakikitungo niya sa'yo kapag hindi ka pa niya kilala. Pero napakalambing naman niya kapag malapit na kayo sa isa't isa.

Jinyoung is mostly silent pero nakikipagharutan naman siya kapag hinaharot sya nina Sandeul at Baro.

Shinwoo always takes care of all of us. Kahit sa akin ay nararamdaman ko ang pagiging kuya niya. Lagi niya akong tinatawagan para siguraduhin na nakauwi ako ng maayos kapag wala sila. At kahit gabi na, basta dumating sila ay sinisilip niya ako sa kuwarto para lang ipaalam sa akin na naroon na sila.

Sandeul loves to eat, kaya madalas sa kusina kami nakatambay. Whenever they are here, siya ang lagi kong kakuwentuhan.

At si Baro, nalaman ko na mapang-asar talaga siya, inborn na yata. Pero sobrang close niya sa apat. Masasabi kong mabait rin siyang anak dahil madalas niyang kausap sa phone ang mama at kapatid niya.

Nakuha ko na rin ang technique para iwasan ang pang-aasar niya. Mas lalo ka niyang iinisin kapag pinakita mong naiinis ka. Kaya nga kapag gano'n na naman siya, ngumingiti na lang ako kahit labag sa loob ko. In a way, alam kong naiinis siya kapag hindi siya nagtagumpay sa pang-iinis sa akin.

"What are these?" I asked to no one in particular while looking at some cards from the box that Channie is holding.

"We call it love from fans," nakangiting sagot sa akin ni Channie.

Sanduel's already busy with his slice of cake. Tumango lang siya at nakangiting nag-thumbs up sa akin bago muling inabala ang sarili sa pagkain niya.

Isa-isa kong dinampot ang ilang cards na nakapatong sa sofa. Grabe, ang dami talagang humahanga sa kanila. Ang creative pa ng iba, tapos ang babango pa ng mga cards ng iba. May mga cut out ng pictures ng bawat bias nila. May group pictures ng B1A4. May tula, at may love confessions pa.

"What's this?"

I looked up and saw Baro holding a familiar clear plastic envelope. Nakita ko kung paano niya marahang binuksan ang zipper ng envelope at dahan-dahang inilabas ang isang pamilyar na scrap book.

Nanlaki ang mata ko at hindi na nag-isip na inagaw iyon sa kanya. Pero dahil na rin sa pagmamadali, hindi pa man ako nakakalapit ay natisod na ako sa mga nakakalat na gamit sa sahig at bigla na lang bumagsak ako sa isang matigas na bagay.

I heard someone gasp. Nakapikit ako kaya hindi ko makilala kung sino iyon.

"Hey," bulong ng kung sinoman. Malapit lang iyon sa tainga ko. Nagulat ako nang bahagyang gumalaw ang kinauupuan ko.

So I opened my eyes and was welcomed by the familiar austere handsome face of...

Baro? Oh geez! Sa kanya pala ako aksidenteng naupo. Ang lapit lang ng mukha naming dalawa at halos nakayakap na pala ako sa kanya.

"If you really wanted to sit on my lap, you could just say so, you know."

Biglang nag-init ang pakiramdam ko dahil sa pagkapahiya. Hindi naman iyon ang gusto kong mangyari. Kaya mabilis kong dinampot ang plastic envelope pati ang scrap book at walang salita na tumakbo ako sa kwarto ko at doon nagkulong.

Hindi ko pa rin malaman kung paanong nahalo sa mga gamit nila ang scrap book at passport ko. Ilang araw ko na rin itong hinahanap at plano ko na sanang mag-report para sa missing passport.

After few minutes, I heard a knock on my door and Shinwoo's voice came after. "Are you okay?"

Tumayo ako at binuksan ang pinto.

"You got me worried," bungad niya pagbukas ko ng pinto.

"I'm sorry." Lumabas na ako kasunod ni Shinwoo.

Iginiya niya ako papunta sa sala. Abala pa rin sila sa pagbabasa ng mga cards na natanggap nila. Nagkakatuwaan naman sina Jinyoung at Baro na ni hindi man lang ako pinansin nang umupo ako sa katapat na sofa.

"Anong nangyari? Bakit bigla mong inagaw ang envelope kay Baro at nagkulong sa kuwarto mo?"

"Scrap book ko 'yun. I mean, the plastic envelope was mine. Naroon ang scrap book and passport ko. I've been looking for it, but it's nowhere to be found," sagot ko sa tanong ni Sandeul.

"Didn't you give it to us intentionally?" Baro accused.

"Why would I give you my passport?"

"She's got a point. Don't make it big Baro."

Sumang-ayon ako kay Shinwoo. Mabuti pa siya, pinagtatanggol talaga ako.

"Pero paano napunta sa isa sa locker namin ang things mo?" Channie ask innocently.

Paano nga kaya? Puro chibi, caricatures at picture cutouts ng B1A4 ang laman ng scrap book ko, pero wala naman akong balak na ibigay iyon sa kanila.

Noong unang tapak ko nga sa school, hindi ko naman alam na pumapasok din si Channie roon eh. Isa pa, never ko naisip na maglagay ng kung ano sa locker nila.

"Remember our first meeting?"

Lahat kami ay napatingin kay Jinyoung.

"You dropped your things that time and I collected it for you. Then I returned all the remaining stuffs to my locker."

Napaisip ako. Oo nga, natatandaan ko na. That was the last time I saw my passport. And that was the first time I saw Jinyoung in person. Nawala na lang sa isip ko 'yun dahil masyado na akong na-overwhelmed sa presensya ng B1A4.

Naalala kong pagbukas ni Jinyoung sa locker niya ay nagsihulugan ang mga souvenirs at gifts doon. Kasunod ng pagbitaw ko sa mga bitbit kong gamit dahil natulala ako nang makita siya.

"Maybe your things got mixed up with my stuff."

"Yeah, maybe." Bigla akong nahiya nang ngumiti soya sa akin kaya napayuko na lang ako. "But I found it now, thanks to you," halos pabulong na sabi ko.

"Yeah, it's like loosing your first love and finding it again," Baro chimed it.

"You can just ask her directly if she has a boyfriend, Cha Baro." Natatawang umiwas si Sandeul dahil binato siya ni Baro ng throw pillow.

"Yeah, Chin. Do you have a boyfriend left in your country?" tanong ni Shinwoo. Inayos niya sandali ang suot na salamin at muling uminom sa iced coffee na hawak niya.

"I have none as of now. And I never had one."

"Really?" tanong ni Jinyoung.

"How come?"

Hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ni Baro sa tanong niya. Required ba na magka-boyfriend ako? Eh sa wala talaga, anong magagawa ko. Unless... pumayag si Jinyoung na maging boyfriend ko.

"Well... I have this not so good experience..." I trailed off. Should I tell them? Ayoko na ngang alalahanin 'yun eh. Nakaka-trauma kasi.

"What is it?"

Sabi nga nila, nakakagaan ng feelings kapag nailabas mo ang sama ng loob mo. I never tell this to anyone not even Remarie, and it keeps bothering me until now. Hindi ko nga siguro 'yun napapansin but deep inside, it affects me in some aspect.

"Well?"

Tumingin ako sa kanilang lahat na nakatuon din sa akin ang pansin.

I sighed and started talking. "This happened some time. May nanligaw sa'kin. You know, being the cliché of handsome and popular guy, na-fall ako. I am ready to say yes when I found out that he had another girlfriend. I confronted them, pero ang nangyari, ako pa ang napahiya kasi plano lang pala nila yun na ma-fall ako tapos paaasahin ako.

"Hindi ko alam kung ano ang galit sa akin ng girlfriend niya. I was traumatized by what they did so I became afraid to people showing interest on me. I avoided them at the first sight because I was really hurt that time." I smiled at them, although deep inside me I'm starting to feel the pain again.

Lahat sila ay nakatingin lang sa akin. Maging si Sandeul na madalas hindi mo naiistorbo kapag kumakain ay nakatutok na lang sa akin ang buong atensyon.

If there is something one should be thankful for in being with a group, it is to have ears that'll listen to you and your story. I smiled and continued.

"But then, I came to know your group. I saw you on youtube. May nag-share lang ng video niyo na nakita ko. Only learned bad things ang title. I got curious with the title so I watched it, then I saw more of your videos. Eventually, I became a fan. Your songs made me forget my heartache."

"Wow! I can't believe we made that impact on you."

"Who is that bastard?"

Nagkatinginan kami ni Sandeul nang biglang magtanong si Baro. He is known for being temperamental. He speaks what he feels. Kapag may ayaw siya, sinasabi niya. Kapag galit siya, makikita mo iyon sa kanya.

Hindi ko alam kung anong pumasok sa utak ko at pinatulan ko ang panghahamon ni Baro. The next thing I know, hinahanap ko na sa facebook ang account ng lalaking paasa na 'yon at ipinakita sa kanya ang itsura.

"Sus, hindi naman pala gwapo," sabi niya tapos pinakita niya pa kina Jinyoung ang litrato ng dati kong manliligaw.

"You are beautiful Chinee. Don't get affected with the past. You deserve a lot of love."

I sensed an encouragement from Shinwoo kaya nakangiti kong tinanggap ang yakap niya. Hanggang sa naramdaman kong nakiyakap na rin ang apat sa amin.

Wow. I really do deserve a lot of love.