Nie pozwoliłeś mi odejść kolejnego dnia. Następnego też nie.
Powiedziałeś, że chcesz mnie trzymać w swoich ramionach każdej nocy.

Nie wiedziałeś, co mówisz.
Sprawiłeś, że chciałem, aby to była prawda.

I zostałem.

Całowałem twoje usta, błądząc rękami po twoim ciele.

Na twojej twarzy rysowało się niedoświadczenie, razem z czerwonymi rumieńcami.

Gładziłem twoje włosy, ramiona, brzuch.
Szeptałem, że będzie dobrze.

Nie wiedziałem, że aż za dobrze.
Nie miałem wtedy pojęcia, że tak bardzo spodoba się to tobie i mnie.

Sprawiłeś, że uzależniłem się od twoich ust.

Jęczałeś cicho, ale nie pozwoliłeś mi przestać.

Poruszałem delikatnie biodrami, ocierając łzy płynące po twoich policzkach.

Wiedziałem, że cię boli.

Całowałem twoje usta i zatracałem się w nich całkowicie.

Już wtedy podejrzewałem tragiczne skutki naszego poznania.

Już wtedy zdałem sobie sprawę, że to nie może mieć szczęśliwego zakończenia.

Byłeś niczym narkotyk. A może to ja byłem twoim?

Już niedługo miało okazać się, który pierwszy zostanie zniszczony.

Choć już wiedziałem.

I żałowałem, że to mogę nie być ja.

Zbyt bardzo pragnąłem cię od samego początku.
Zbyt wielkie targały nami uczucia.
Zbyt głęboko pozwoliłeś mi zakorzenić się w swoim życiu.

Niedoświadczenie znikło tak szybko, jak szybko się w tobie zakochałem.
I równie szybko, jak ty we mnie.