Titel: The Prince & The Bitch

Auteur: TheAwesomeChick

Genre: ChickLit

Aantal hoofdstukken: 22 + epiloog

Voltooid

Korte inhoud:

* When Good Meets Bad *

He Is Good She Is Bad

Mijn beoordeling:

Ik had ergens gelezen dat de schrijfster van dit boek zegt dat ze een bloedhekel heeft aan cliché verhalen. Maar laten we heel eerlijk zijn: een verhaal over een een braaf, ietwat verlegen persoon en het tegenovergestelde daarvan, die negen van de tien keer uiteindelijk een relatie met elkaar krijgen, kan je nog moeilijk origineel noemen. Oké, meestal is in dat soort verhalen het meisje het verlegen nerdje en de jongen de stoere badboy, wat in dit verhaal omgekeerd is. Toch blijft het nog steeds hetzelfde concept dat al honderden keren is gedaan op Wattpad en is dit dus niet bijster origineel. Dus dan kan je alleen maar hopen dat de schrijfster zich onderscheidt van de anderen door er een eigen, originele twist aan te geven die misschien niet iedereen verwacht. Jammer genoeg is dat ook niet echt het geval.

Dylan is een prins, die voor veiligheidsredenen naar Californië is verhuisd en daar probeert om een zo normaal mogelijk leven te leiden. Voor zover dat mogelijk is natuurlijk met een vijftal bodyguards die je voortdurend volgen en je elke dag met een limo naar school moet. Het idee van verdoken prinsessen is natuurlijk ook veel gebruikt, dus dat en nog een paar andere dingen maakt het eigenlijk een mengelmoes van allerlei clichés in één zelfde verhaal. Wel probeert de schrijfster hier altijd het tegenovergestelde van te nemen. De prinses wordt een prins, het verlegen nerdje de bitch en de badboy een charmante prins. Ook wordt er per hoofdstuk van p.o.v. verwisseld, dus de ene keer zie je het verhaal door de ogen van Dylan en de andere keer door de ogen van Tori. Dus dat is wel goed.

Hoofdstuk één begint al meteen met Dylan die in geuren en kleuren over zijn leven vertelt. Persoonlijk zou ik een hoofdstuk niet zo beginnen, aangezien het nu een beetje op me overkomt alsof je meteen al die belangrijke informatie bij de lezer wilt dumpen. Je zou de informatie misschien iets meer geleidelijk aan mogen brengen in het verhaal en starten met wat actie, zodat we Dylan beetje bij beetje beter kunnen leren kennen. Ook verklapt hij vrijwel meteen dat hij een oogje heeft op Tori, waardoor de mogelijke spanning en geheimen voor de lezers al meteen wat weggevaagd worden.

Ik heb niet alle hoofdstukken gelezen, maar ik weet zeker dat het einde gaat uitwijzen dat Tori niet echt de harteloze bitch is waarvoor ze zich voordoet. Ze heeft zeker ook wel een gevoelig kantje en is niet perfect, dus dat maakt van haar wel een menselijk personage. Toch vind ik haar vaak een beetje te oppervlakkig overkomen. Niet alleen haar, maar eigenlijk zowat al je personages. Ik mis wat emoties, wat meer menselijkheid. Ze komen allemaal een beetje bruut op me over, een beetje als leeghoofden die nooit eens deftig kunnen nadenken of ergens bij stil kunnen blijven staan.

De dialogen missen wat frisheid. Er wordt ofwel in gescholden of gevloekt, ofwel wordt er iets gezegd dat er eigenlijk weinig toedoet. Je zou er wat dieper op mogen ingaan soms, want nu zijn ze nogal kort en een beetje droog, zonder gevoel. Je gaat te veel en te snel van het ene onderwerp naar het andere over. Ook zijn er al vanaf het eerste hoofdstuk nogal veel personages, maar er wordt te weinig de tijd genomen om ze op een goede manier te introduceren, waardoor ik meteen vergeet wie nu ook al weer wie was en wat voor soort type ze waren.

Verder mist het verhaal ook wat geloofwaardigheid en logica. Ik ben zelf niet thuis in die wereld, maar wat je schreef over de politieagenten die Tori en Eliza een werk - en gevangenisstraf oplegden is niet helemaal geloofwaardig. Een ordinaire politieagent is niet bevoegd om straffen op te leggen, dat is de taak van een bevoegd rechter. De politie kan enkel mensen arresteren of een proces verbaal opstellen, maar verder hebben ze niets te zeggen over eventuele straffen die moeten worden uitgevoerd. Het verhaal speelt zich natuurlijk wel af in Californië, dus hoe het er daar aan toegaat, weet ik niet helemaal zeker. Maar ik denk toch dat het daar ook niet de gebruikelijke procedure is.

Op naar het grammaticale deel dan maar!

Sorry, maar dit deel is echt niet goed. Er worden ongelooflijk veel fouten gemaakt, waar ik me constant heb aan liggen ergeren. Je zegt zelf dat je de hoofdstukken vaak niet nakijkt, maar misschien zou je dat beter wel eens doen. Zo kan je toch een heleboel foutjes vermijden en ziet het geheel er niet meer zo rommelig uit, zoals nu.

Ten eerste moet er nog meer gebruik gemaakt worden van alinea's! Als iemand anders iets zegt, moet er altijd op een nieuwe regel begonnen worden. Dat doe je niet altijd. Soms zeggen vijf verschillende personen iets in dezelfde alinea, waardoor het al snel onoverzichtelijk wordt en ik geen idee meer had wie wat zei.

Er wordt vaak een lidwoord vergeten of het verkeerde lidwoord gebruikt. Wanneer je welk lidwoord gebruikt kan ik natuurlijk niet echt uitleggen, dat moet je gewoon aanvoelen. Maar je doet er altijd goed aan om het even op te zoeken, als je ergens niet helemaal zeker van bent.

Ook worden er heel wat foutjes gemaakt omtrent aanwijzende- en betrekkelijke voornaamwoorden. Ik heb het dus over woordjes als die, dat, deze, dit etc. Bij het-woorden kan er enkel dit en dat staan. Dit voornamelijk als je iets aanwijst dat dicht bij is, dat voor iets dat verder weg is. Bv: Dit meisje, dat huis. Bij de-woorden kan er enkel deze (dichtbij) en die (veraf) staan. Bv: Deze jongen, die avond. In het meervoud gebruik je deze en die, ongeacht het geslacht van het woord. Niet zo moeilijk al je er even bij stilstaat, niet ?

Veel woorden die je uit elkaar schreef, moeten eigenlijk aan elkaar. Ik geef maar een paar voorbeelden: zweet druppels = zweetdruppels, politie agenten = politieagenten.

Vanaf het derde hoofdstuk schrijf je de ene keer wel en de andere keer geen hoofdletter na een citaat. Ik heb het over dit soort gevallen: 'Azalea!' Roep ik enthousiast. Het juiste is dat er hier geen hoofdletter geschreven moet worden.

Er wordt te veel spreektaal gehanteerd in het boek. Boeken moeten altijd in AN geschreven zijn, wat niet wil zeggen dat alles stijf en saai moet zijn - want dat zou echt niet passen voor dit verhaal en de personages- maar woorden als naja, hai, whatthefuck etc. zou ik dus wel vermijden. Wat veel mensen ook wel eens fout doen is dit: 'Wil je is een keer zwijgen?' Die is moet eigenlijk eens zijn. We zeggen allemaal wel is, maar dat is geen correct Nederlands.

Verder hier en daar wat dt-foutjes, zinnen die niet volledig worden afgemaakt,... Ook moet je erop letten dat je niet te veel of te weinig spaties zet, wat nu vaak het geval is.

Om alles wat hierboven staat samen te vatten: het verhaal komt nogal rommelig over en het lijkt me een beetje alsof je hier gehaast aan hebt geschreven, zonder er echt eens bij stil te staan. Dus voor je iets post, raad ik aan om alles nog eens goed na te lezen en niet te snel tevreden te zijn. Je eerste versie is zelden de beste versie en schrijven is schrappen. Dat is toch wat men zegt.

Algemeen puntentotaal:

Originaliteit: 6.2/10

Cover: 9.0/10

Spelling en grammatica: 5.2/10

Personages: 5.9/10

Algemeen: 6.0/10

Mijn besluit:

De clichés, oppervlakkige personages en een overdaad aan spelling- en grammaticale fouten, maken van dit boek geen literair meesterwerk. Al bij al is het nog best amusant om te lezen, maar ik vind het toch geen echte aanrader. Het spijt me. Zie dit niet als een persoonlijke aanval, ga zeker niet twijfelen aan jezelf en blijf zeker verder schrijven, zolang je er maar plezier aan hebt! :)