Titel: Soulmates: Chasing Charlie
Auteur: silverstake
Genre: Romantiek
Aantal hoofdstukken: 14 (exclusief proloog en epiloog) 
Voltooid

Korte inhoud: 

Charlotte O'Connel is altijd al een doodgewoon, toch wat eigenaardig, meisje geweest... maar niets is wat het lijkt...

Gevaar ligt altijd op de loer in Charlie's leven, en nooit is er een ontsnapping goed genoeg die haar een normaal leven zou kunnen bieden. Een constante vluchteling, dat is wat Charlie is. Maar aan haar gevlucht komt snel een einde wanneer ze in een klein stadje genaamd Wrickenridge beland na een wilde ontsnappings poging... en haar zielsverwant ontmoet; een van de Benedict broers.

Kan Charlie haar zielsverwant toelaten in haar hart? Of zal ze ook vluchten voor het lot?

Mijn beoordeling:

Dit verhaal is een fanfictie op de Soulmates boekenreeks van Joss Stirling. Ik kende deze boeken niet, moet ik eerlijk toegeven, dus zie ook niet echt de links tussen het origineel en dit verhaal op Wattpad. Uiteraard heb ik - zoals het een echte recensent betaamt *arrogante blik* - wel wat research gedaan.

Fans van de boeken zullen zeker de Savants, de Benedicts en het dorpje Wrickenridge herkennen. Het is dus wel degelijk een fanfictie te noemen, maar dan met een sprankeltje extra originaliteit.

Dat sprankeltje originaliteit bevindt zich vooral in het hoofdpersonage Charlotte –Charlie voor de vrienden- O'Connel, een op het eerste gezicht normale adolescent met het hart op de tong en een heleboel vrolijkheid. Er schuilt echter meer achter dat joviale meisje; ze bezit over sterke krachten, namelijk het beheersen van de elementen. Een soort Avatar dus. Door deze krachten is ze erg begeerd bij een kwaadaardige bende, de Melias. Om uit de klauwen van deze bende te ontsnappen, is ze genoodzaakt te vluchten. Dat is dan ook precies de reden waarom ze zich niet wil binden, tot ze haar zielsverwant ontmoet: de knappe Victor.

Charlie geeft zichzelf Arwen Winters als schuilnaam. Ik dacht al dat ik die naam ergens van kende, maar toen het pas letterlijk wel verteld in het verhaal kon ik de link leggen: Lord of The Rings. Toevallig heet de dochter mijn klastitularis van het afgelopen jaar – een Lord of The Rings freak in hart en nieren- ook Arwen. Geen idee waarom ik dit vertel eigenlijk, want dit is het soort nutteloze informatie dat totaal niet in een recensie hoort :p

Charlie is gewoon een goed uitgewerkt personage en ik kon me goed inleven in haar gedachtegangen! Ik vond het trouwens wel ironisch toen je ergens schreef dat ze naar huis rende, terwijl ze eigenlijk geen thuis had en van het ene hotel naar het andere hotel vluchtte :p

Xavier is echt hilarisch! Ik lag serieus plat toen hij over Avatar begon. Net zoals Skyfall zit dit verhaal ook weer boordevol (subtiele) humor, iets wat duidelijk typerend is voor je schrijfstijl. Het komt ook totaal niet geforceerd over of zo.

Ook erg typerend voor je verhalen, is de passionele romantiek die er in voorkomt. Het werd zodanig opgeschreven dat je de liefde ook echt voelt. Het is een gave. Chapeau!

Het einde is misschien een beetje het cliché, sprookjesachtige einde, maar goed. Dat mag wel eens :p

Op het einde bleef ik verder nog met een heleboel vragen achter. Dit is misschien een bewuste keuze, maar het maakt alles vrij onduidelijk over wat er nu precies is gebeurd met Veno, Yay en de andere leden van de Melias. Er werd vooral nadruk gelegd op de relatie tussen Charlie en Victor en heel de gebeurtenis rond de Melias werd een beetje vergeten, had ik de indruk.

Op naar het grammaticale deel!

Ook nu zijn de meeste opmerkingen die ik in mijn vorige recensie schreef hieromtrent nog steeds van toepassing. Dus die ga ik nu niet meer herhalen.

Wanneer een citaat wordt onderbroken, schrijf je een koppelteken voor het tweede deel na de komma. Even een random voorbeeldje: "Goed dan," stemde ik toe, onwelwillend, "-maar denk maar niet dat dit betekent dat ik alles voor je zal doen." Dat liggend streepje hoort daar echter niet en moet dus weggelaten worden. Dit viel me op in de middelste hoofdstukken, daarna heb ik het niet echt meer opgemerkt. Om nu toch nog even over deze zin verder te gaan: ik zou onwelwillend tussen stemde ik toe plaatsen. Dus zo: stemde ik onwelwillend toe. Maar dit is grotendeels persoonlijk.

Ook de genitief wordt vaak foutief gebruikt. Jij schrijft: Victor's, Saul's Charlie's,... Maar het weglatingsteken schrijf je alleen maar na klinkers (inclusief 'y'). Charlie eindigt dan wel op een 'e' –een klinker dus- maar het is een tweeklank en de 'e' wordt niet scherp uitgesproken. Al twijfel ik toch wel bij dit geval. Het zijn nogal lastige regels.

Sommige zinnen lopen niet altijd even lekker of lezen niet altijd erg vlot door. Dus de zinsbouw kan misschien nog iets verfijnder hier en daar. Ik geef even een voorbeeldje van zo'n zin uit het eerste hoofdstuk: Verward opende ik mijn ogen en keek recht in de ogen van een jongen met bruine ogen en donker haar. Hier wordt het woord 'ogen' drie keer in herhaald, terwijl het makkelijk anders kan. De tweede en derde 'ogen' kan je even goed samen voegen: ... en keek recht in de bruine ogen van een jongen met donker haar. Om de zin nog wat meer op te fleuren, mag je best de tint bruin beschrijven; chocoladebruin, hazelnootbruin, roestbruin,... Het hoeft natuurlijk niet, maar het is toch altijd fijn om iets specifieker te zijn ;)

In hoofdstuk drie wordt plots een klein tijdsprongetje gemaakt, maar die volgt heel erg bruusk op de vorige regel. Daar moet nog even een scheiding tussen gemaakt worden, eventueel met een paar tekentjes.

Verder weer de klassiekers: dt-fouten, verkeerde alineaindeling,... Soms staan er enkele aanhalinstekens, waar je normaal altijd dubbele gebruikt.

Verder is alles wel in orde, op wat slordigheidjes na!

Algemeen puntentotaal:

Originaliteit: 8.2/10
Cover: 8.8/10
Spelling en grammatica: 7.9/10
Schrijfstijl: 8.0/10
Personages: 8.6/10
Algemeen: 8.2/10

Mijn besluit: 

Fans van de Soulmates boekenserie zullen dit verhaal zeker waarderen! Ook mensen die nog nooit van de boeken gehoord hebben -zoals ik- zullen echter zeker hun ding vinden in het verhaal, aangezien het voor iedereen toegankelijk en begrijpbaar is. Skyfall vond ik misschien net dat tikkeltje beter, maar al bij al zou ik dit boek zeker aanraden!