[AN.Ik heb de cover van dit boek even veranderd, omdat ik het na een jaar wel eens tijd vond voor vernieuwing, ik covers maken steeds leuker begin te vinden en omdat er eigenlijk ook een typefout op de vorige cover stond xD]

Titel: Lucy's Life
Auteur: dragongirl2201
Genre: vampier
Aantal hoofdstukken:
Voltooid

Korte inhoud: 

Heei Ik ben lucy ik ben 14 jaar heb blauw haar en woon al 5 jaar in een weeshuis.Ik ben half vampier half mens en praat niet meer vanwege verschrikkelijke gebeurtenissen in mijn leven.Ik speel best veel instrumenten: gitaar, bas, piano/keyboard en drums. Ook teken ik graag maar ik teken altijd die verschrikkelijke gebeurtenissen.Ik laat mijn tekeningen nooit aan iemand zien en daarom weet niemand waarom ik niet praat. Ook heb ik een gaven ik kan gavens kopiëren, maar ik heb nu nog maar 1 gaven, ik hoop dat ik er veel meer krijg.Mijn verhaal begint op mijn laatste dag in het weeshuis.De dag dat alles verandert.

Mijn beoordeling: 

Laten we beginnen bij de korte inhoud. Elke schrijver weet dat dit stukje heel erg belangrijk is, want het is vaak de doorslaggevende factor waardoor iemand het boek besluit te lezen. Om heel eerlijk te zijn vond ik deze een afknapper. Ten eerste is het echt niet aangeraden om je personage zichzelf te laten voorstellen, al zeker niet zo gedetailleerd. Je mag best een beeld schetsen over je personage, maar laat de overbodige details achterwege. Zo hoef ik nog niet te weten dat ze goed kan tekenen of dat ze keyboard speelt, tenzij dat echt een belangrijke bouwsteen in je verhaal vormt. We leren het personage gaandeweg nog wel kennen, dus je hoeft niet gehaast te zijn. Bovendien laat deze korte samenvatting nog maar weinig aan de verbeelding over; het mag best wat mysterieuzer, nu ga je alles al bijna verklappen. Het mag allemaal een beetje subtieler gebracht worden. Dit geldt eigenlijk voor heel het verhaal: laat de lezer zelf nadenken, conclusies trekken en de personages ontmoeten. Heb een beetje vertrouwen in onze intelligentie ;)    

Deze korte samenvatting met hier en daar wat toevoegingen wordt nog eens herhaald onder de noemer proloog, maar dit is helemaal geen proloog. Een proloog is een soort inleiding van een boek, nog voor het eerste hoofdstuk. Vaak wordt het wel zo geschreven als een hoofdstuk; het kan een situatie zijn die zich een tijdje voor het daadwerkelijke verhaal afspeelt, of net een scène uit het einde van het verhaal. Bij een proloog ga je het verhaal meestal vanuit een ander standpunt bekijken, het maakt de lezer nieuwsgierig, roept vragen op, is mysterieus. Het is eigenlijk niet heel makkelijk uit te leggen, maar een korte samenvatting is het zeker niet.

Op naar het eerste hoofdstuk dan maar!
Net zoals in de korte inhoud wordt ook hier veel te veel informatie op een korte tijd gegeven. Al vanaf de eerste alinea krijgen we te lezen hoe "vreselijk" het leven van Lucy wel niet is. Dit mag best wat subtieler gebracht worden. Het is allemaal wat droog, onpersoonlijk. Op deze manier leef je niet echt met haar mee. Alles gaat gewoonweg veel te snel; je had wat meer de tijd mogen nemen om in te zoomen op bepaalde situaties, wat meer details mogen beschrijven, de emoties wat verder mogen uitdiepen. Dan krijg je al een heel ander resultaat.

De lijn van het eerste hoofdstuk kan eigenlijk doorgetrokken worden naar alle volgende hoofdstukken. Ik kon me moeilijk inleven; om heel eerlijk te zijn interesseerde het me niet echt wat er allemaal stond. Ik had niet gevoel dat ik na elk hoofdstuk wilde verder lezen. Ook vraag ik me af waar je met dit verhaal naartoe wilt; er loopt niet echt een rode draad door het verhaal, naar mijn gevoel. Sommige gebeurtenissen waren ook niet helemaal relevant. Alles gebeurt met een reden. In een verhaal werk je altijd naar iets toe, naar een bepaalde gebeurtenis, boodschap of evolutie. Het is daarom aangeraden om altijd op voorhand te weten hoe je ongeveer wil eindigen. Ik kan dit natuurlijk ook fout hebben, dus het spijt me als dit wel het geval is en je alles dus wel al hebt uitgedacht. 

Bovendien is heel de gebeurtenis van de adoptie niet realistisch. Je kan niet zomaar even een weeshuis binnenstappen om het eerste het beste kind mee te nemen. Nee, dat is een lastige procedure, die vaak heel lang kan aanslepen. Daarbij komt natuurlijk ook dat dit idee al ontiegelijk veel gebruikt is op Wattpad en het daarom qua originaliteit niet hoog meer kan scoren. En tja, Twilight. Ik ben niet bepaald een fan, maar natuurlijk heb je het recht om een verhaal te schrijven over wie je wil.  

Ook vond ik het niet helemaal realistisch hoe snel Lucy Jasper kon vergeven. Eerst wordt geschreven dat ze er helemaal kapot van is, dat ze gebroken is. Jasper komt zich één keer verontschuldigen en ze vliegt al in zijn armen. Je moet jezelf steeds de vraag stellen hoe jij zou reageren. Zou jij dat doen, moest hij je zoiets aangedaan hebben?      

Wat je ook absoluut niet mag doen, is middenin je verhaal tegen je lezers gaan praten. Doe dit desnoods voor of na het hoofdstuk, maar onder geen enkele voorwaarde in de tekst zelf!  

Ik weet dat ik nu echt heel erg negatief aan het doen ben -oh god, wat ben ik toch een zeurpiet- dus nu even wat positieve dingetjes! Natuurlijk zijn er immers ook goede dingen aan dit verhaal. Zo vind ik het bijvoorbeeld wel origineel dat ze niet praat (echt geen woord) en je hier altijd goed aan vastgehouden hebt en je dus nooit de steek hebt laten vallen om haar een keertje plots wel te laten spreken. We komen steeds meer te weten over de reden van haar zwijgzaamheid en je houdt het mysterieus, wat natuurlijk precies hetgeen is waarvan ik zei dat dit vaker mag gebeuren. Ook draagt ze duidelijk een geschiedenis met zich mee en is ze geen barbiepop zonder diepgang, maar een gothic. Dus ze is zeker geen perfect personage, wat haar natuurlijk menselijk maakt. Zoals ik al zei mag ze soms wel wat meer uitgediept worden en mogen haar emoties iets beter uitgewerkt worden, maar het is zeker niet slecht.   

Naarmate het verhaal vordert, merk ik ook een grote vooruitgang qua schrijven. Dat is een heel positieve evolutie! De beschrijvingen worden mooier, de woordenschat ruimer en de emoties menselijker. Er is nog steeds wat werk aan, maar je ziet de schrijfster elk hoofdstuk beter worden en het contrast met de eerste hoofdstukken wordt beduidend groter. Dat is uiteindelijk toch het mooie aan Wattpad: we leren er daadwerkelijk iets van en scherpen onze schrijfvaardigheden aan. Straks word ik er nog sentimenteel van.

Nu over naar de spelling en grammatica -stiekem het onderdeel waar ik een beetje op kick. Ook dit onderdeel vraagt toch nog heel wat verbetering, want nu worden er nog te veel fouten gemaakt. Hierdoor is het niet helemaal aangenaam lezen en wordt de aandacht van de lezer op de proef gesteld. 

Een lijstje met de meest voorkomende fouten: 

-Soms vergeet je de namen van personen in hoofdletters te schrijven. Let hierop!

-Heei is chattaal en zoals we weten, is dit een boek. Dit betekent dus dat er AN gehanteerd moet worden en dat spreektaal zoveel mogelijk vermeden dient te worden.

-Getallen tot twintig en ronde getallen (zoals honderd, duizend,...) moeten voluit geschreven worden!

-Ik weet dat ik in bijna elke recensie herhaal, maar ik zeg het toch nog maar eens: altijd op een nieuwe regel beginnen als iemand anders dan de vorige spreker praat! Het is dus niet mogelijk dat er verschillende mensen in eenzelfde alinea praten, want dat zorgt voor verwarring.

-Een beetje een cliché foutje: het bezittelijke voornaamwoord 'mijn' wordt vaak foutief geschreven als 'me'! Bijvoorbeeld: me lichaam. Me is enkel een persoonlijk voornaamwoord, dus het wordt nooit bezittelijk gebruikt! 

Let ook op je interpunctie! 

-"Uiteindelijk hebben we gekozen voor...... Lucy!" Er bestaat geen leesteken met negen puntjes achter elkaar. Drie puntjes zijn het absolute maximum.

-Vanaf hoofdstuk twee worden plots dingen tussen sterretjes gezet. Ik doe dit soms ook, maar wederom enkel als ik met iemand aan het chatten ben. In een boek hoort het niet thuis. Dus neem nu het volgende voorbeeld: ik had nog zo gehoopt dat ze geen vragen zouden stellen maar natuurlijk doen ze dat wel. *zucht*. Beter kan je gewoon in een volledige zin schrijven dat ze zucht. Dus gewoon zo: 'Ik liet een diepe zucht horen.' Of iets van die aard. Maakt niet uit.

-Het is niet nodig om zo zuinig te zijn met komma's. Ik heb er zelden gezien in het verhaal, terwijl dat toch echt wel een van de meest voorkomende leestekens zou moeten zijn. Er moet sowieso een komma tussen twee persoonsvormen, na of voor een aanspreking, na een tussenwerpsel en elke bijvoeglijke bijzin. Ook voor voegwoorden als 'maar' en 'want' wordt bijna altijd een komma geschreven. 

Ik weet dat je elk hoofdstuk nakijkt met je spellingcorrector, dus dat is echt al heel goed dat je dat doet. Alleen kan je spellingcorrector er niet alles uithalen, omdat sommige woorden op zich wel juist geschreven zijn, maar niet in de context. Vaak heeft dit dan te maken met het aaneen schrijven van woorden. 
Even een reeks met een aantal foutjes die ik heb gevonden: uit geput =uitgeput, reuze honger = reuzehonger, lig bank = ligbank, na denken = nadenken, tegen zin = tegenzin enzovoort.
Verder nog een paar andere foutjes: te misten = tenminste, hi five = high five, iets ongelovelijks = iets ongelooflijks,... 

Algemeen puntentotaal:

Originaliteit: 5.3/10
Cover: 6.5/10
Spelling en grammatica: 5.0/10
Personages: 6.0/10
Schrijfstijl: 5.4/10
Algemeen: 5.5/10

Mijn besluit: 

Dit verhaal heeft me niet helemaal kunnen overtuigen. Er is nog wat werk aan de spelling en grammatica, de plot mag nog wat meer uitgediept worden en de personages mogen nog wat meer ingekleurd worden. Ik merk echter een enorme vooruitgang en als je zo blijft verder gaan, dan komt dat zeker allemaal goed. Dus blijf vooral schrijven en geef niet op! :)