Mees keek zijn ogen uit. 'Dus dit was het om zo groot te zijn... ' Zijn woorden klonken zacht in de wind.
'Mooie he?' zei Nienke Giraffe. 'Later als ik groot ben kan ik nog veel verder kijken!' De kleine giraffe liep naar het midden van de savanne. 'Kijk! Daar is de man!' zei Nienke. 'Ja!' zei Mees vrolijk. 'maar hoe kom ik daar?'

Er vloog een vogel over die de aandacht van de man trok. 'Het is een rare dag vandaag..,' mompelde hij en sprak in zijn portofoon. Er kwamen allemaal mensen in groene pakjes richting de savanne. 'Kijk! Daar is ze!' De mensen wezen naar de vogel die in een boompje midden op de savanne ging zitten. Nienke liep er nieuwsgierig naar toe.
'Hallo, wie bent u mevrouw vogel?' vroeg Nienke.
  'En waarom wijzen die mensen naar jou?' vroeg Mees.
De vogel keek naar de kleine giraffe en de muis. 'Ik ben niet zomaar een vogel,' zei ze bespottelijk. 'Ik ben een saterhoen.' De saterhoen liep over te tak. 'Chenaya Saterhoen. En ik ben ontsnapt dus zitten ze me achterna. Niet dat ze me te pakken krijgen.'

Mees brein begon te breinen. 'Kun je me helpen? Ik ben mijn rugzak kwijt. Een van die mensen heeft hem,' zei Mees en wees naar de man. 'Ik kán je helpen, maar waarschijnlijk word ik dan weer opgesloten,' antwoordde Chenaya. 'Dan halen we je er weer uit! Belooft!' zei Nienke. De saterhoen keek naar het stel voor haar. 'Hoe kan een giraffe en een muis nu een hek open krijgen?'

'Misschien met wat hulp?' opperde Nienke. Chenaya dacht na. 'Goed, ik help je.' Muis keek vrolijk en de saterhoen vloog op. Recht naar de man met het rugzakje. Chenaya griste die met haar scherpe klauwen uit zijn handen en vloog terug de savanne over. Ze liet het zakje vallen en vloog er vandoor.

Toen klonk een zachte schot en de saterhoen lande midden op het pad. Ze keek nog even naar Nienke en Mees en doezelde toen weg. De man pakte haar voorzichtig op. 'Rebelse volgel,' mopperde hij.

Mees trippelde over de savanne naar zijn rugzak en deed die snel op zijn rug. 'En nu?' vroeg Nienke. 'Wacht maar, ik weet wel iets,' antwoordde kleine muis.

Ergens aan de andere kant van het park werd de Vlaamse saterhoen wakker. Chenaya schudde haar veren recht en ging opnieuw opzoek naar een uitweg. Rebelse vogel, hoe durfde die man haar zó te noemen. Rebelse saterhoen klonk veel beter.