Patrzyłam na Aydena nadal ciężko oddychając, a moje serce waliło jak szalone. Brunet uśmiechnął się półgębkiem co odwzajemniłam.

- Brook... - chciał coś powiedzieć, ale zawołała go pani Angie.

- Ayden, jedziemy! - usłyszeliśmy głos pani Gennaro.

Czarnooki złapał mnie za rękę i oboje zeszliśmy na dół, gdzie czekali na nas nasi rodzice, a gdy zobaczyli nasze splecione dłonie, uśmiechnęli się. Chyba po raz pierwszy uśmiechnęli się z mojego powodu.

- Jutro zapraszamy do nas - powiedział pan Gennaro kiedy staliśmy pod drzwiami.

- Oczywiście - odpowiedział mój ojciec.

Pożegnaliśmy się, a kiedy chciałam przytulić Aydena na pożegnanie, on złapał mnie za nadgarstek, przez co popatrzyłam na niego zdziwiona, a on tylko uśmiechnął się cwaniacko. Nie wiedziałam o co chodzi więc popatrzyłam na niego z podniesioną brwią. Brunet przybliżył się do mnie i pocałował mnie w policzek, a ja zadrżałam. Miałam nadzieję, że nikt nic nie zauważył.

- Cześć - powiedziałam cicho i modliłam się w duchu, żebym tylko nie była czerwona na twarzy.