*je denkt misschien wat een gekke naam als het over vergeten krijgers gaat! maar daar kom je later achter. Speciaal voor . Laten we nu luisteren naar Honingval, een oudste van de Stam van het Woud...*

'Hallo, ik ben Honingval. Zal ik je eens een mooi verhaaltje vertellen? Het is wel een beetje wreed, maar daar kan je wel tegen, toch? mooi zo. Dan vertel ik het verhaal van Vleugelbloem...'

'Vleugelbloem was vele manen geleden een moederkat van de Stam van het Woud. Ze was een standaard moederpoes, maar misschien een beetje aan de domme kant. Ze had een partner, Zwartzand, waar ze en nestje kittens mee kreeg.'

'het komt toch goed met haar, Vederpluis?' vroeg de zwarte kater met rossige vlekjes. een grijze pluizige poes knikte. Er kwam een derde kat binnengelopen. De sneeuwwitte poes op de grond kon niets zien door haar wazige ogen van de pijn. 'Ik heb alvast wat Bernage Vederpluis,' mauwde de kat die net binnen was. 'Goed zo Eikenpoot. Leg het maar even neer,' ging Vederpluis verder. Vleugelbloem, je kittens komen bijna,' zei Vederpluis tegen de witte poes. Vleugelbloem voelde een nieuwe wee aan komen, en ze kreeg een visioen. Ze knipperde met haar ogen tegen de zon. Er stonden vijf katten op een heuvel. Ze zag drie poezen en twee katers. Ze ging met haar ogen de katten langs, een donkergrijze kater met groene ogen, een grijze poes met lila ogen, een witte poes met lichtblauwe ogen, een witte kater met een rode glans in zijn ogen en als laatst een bruine poes met ambergele ogen. Er brak ineens licht door de hemel. Het licht straalde op de witte poes. 'Winter zal alle stammen redden' echode een stem. toen het visioen voorbij was, lagen er twee prachtige witte kittens bij haar buik. 'Wat zijn ze prachtig!' riep Zwartzand uit. Hij leek blij maar Vleugelbloem ontdekte teleurstelling in zijn stem. 'Ik heb een visioen gehad,' fluisterde Vleugelbloem tegen haar partner. 'Ze zeiden dat winter de Stammen zal redden,' vervolgde ze haar verhaal. Zwartzand keek haar verbaast aan. 'Ik heb wel eens een kitkat horen praten over "winter" en die zei dat het een ander woord voor Bladkaal was,' legde ze uit. 'Hoe kan Bladkaal onze stam redden?' vroeg Zwartzand verontwaardigt. 'Ik denk dat ze op een van onze kittens doelden,' fluisterde Vleugelbloem terug. 'Welke dan?' vroeg Zwartzand terwijl hij met het puntje van zijn staart van de ene naar de andere kitten wees. 'Ik zou het niet meer weten,' mauwde Vleugelbloem. 'We kunnen ze ook allebei Winterkit noemen,' opperde Vleugelbloem na een korte stilte. Zwartzand knikte instemmend.

------------ Manen later ------------

IJspoot keek toe hoe haar ouders het kamp verlieten. Ze zouden deze avond met zijn tweetjes van de zonsondergang genieten. IJspoot dacht wel te weten wat er ging gebeuren, waarschijnlijk kreeg zij, en haar broertje, er meer familie bij. 'Kom je gezellig binnen?' klonk de stem van Vorstpoot. 'Ja!' riep IJspoot terug. Als we eindelijk krijgers zijn, kunnen Vorstpoot en ik weer gewoon bij het voorstukje dat onze moeder ons heeft gegeven genoemd worden. Allebei Winter. dacht IJspoot. Snel sprong ze het potenhol in.

Die nacht werd IJspoot gewekt door Vorstpoot. 'Zwartzand en Vleugelbloem zijn nog steeds niet terug. Duifster maakt zich ongerust en wil dat wij haar gaan zoeken,' mauwde hij haastig. 'En onze mentoren dan?' vroeg IJspoot slaperig. 'Wij moeten nu onze ouders gaan zoeken,' bromde hij. 'Zie het maar als een eindbeoordeling. zei Duifster nog.' Bij het woord "eindbeoordeling" sprong IJspoot op. 'betekent dat dat we krijger worden?' vroeg ze enthousiast. 'Ik hoop het,' antwoordde Vorstpoot.

Toen de twee poten eenmaal in het bos waren wisten ze meteen waar hun ouders naartoe waren. 'De kitkat heuvel,' mauwden ze tegelijk. het was niet ver. Maar toen ze daar aan kwamen zagen ze gekleurd licht in de lucht. Eerst wisten ze niet wat het was, maar toen besefte ze dat het van de tweebeens was. Op de heuvel zaten een stuk of zes katten. Vleugelbloem en Zwartzand waren gemakkelijk tussen al die dikke kitkatten uit te vissen. Toen zag IJspoot het gebeuren. De lichtstralen raakten een boom en die vloog in brand. Een regen van licht viel op Hun ouders neer. Hun moeder net iets meer dan Zwartzand. IJspoot zag de boom vallen. Direct kwam ze in actie. Samen met haar broer rende ze haar ouders tegemoet. IJspoot stopte en liet haar broer ook halt houden. 'Het is te laat,' murmelde ze. Samen keken ze toe hoe de boom hun ouders bereikte. Ook een stel kitkatten vielen onder de boom. Na een seconde, wat manen leek te duren, begon IJspoot te huilen. Naast haar deed Vorstpoot net zo hard mee. Er kwam een stel tweebeens de boom blussen. Toen het klaar was rende de broer en zus hun, waarschijnlijk dode, ouders tegemoet. 'Vleugelbloem, Zwartzand,' huilde IJspoot. 'Wat is er lieverd?' vroeg de vage stem van haar vader. IJspoot was zo geschrokken dat haar vader nog leefde dat ze niet meer wist of ze moest huilen of lachen. Vorstpoot kwam als eerste in actie. 'We moeten Zwartstorm als eerste naar het kamp brengen. Daarna halen we krijgers om Vleugelboem en de kitkatten weg te brengen,' instrueerde hij zijn zus. IJspoot kon alleen maar knikken.

----------- een paar zonsopkomsten later -----------

'Winterpoot, beter bekent als Vorstpoot, vanaf vandaag zul je bekent staan als Winterstorm. Je hebt vertoond dat je snel als de wind kan handelen, de Stam der Hemelen kijkt naar je moed en trouw,' mauwde Duifster. IJspoot had samen met Winterstorm ook alle kitkatten naar hun familie of tweebeens gebracht. Samen hadden ze bij hun moeder gewaakt en hun vader was al weer bijna opgeknapt. 'Winterpoot, beter bekent als IJspoot,' mauwde Duifster. IJspoot stapte naar voren. 'Vanaf vandaag zul je bekent staan als Wintervleugel. Je hebt laten zien dat je respect toont voor iedere kat en ik hoop dat je het verhaal van je moeder levend houd. De Stam der Hemelen kijkt naar je rechtvaardigheid en vriendelijkheid,' ging de grijze leider door. Wintervleugel hoorde amper hoe de Stam haar nieuwe naam riep. Met haar gedachten zat ze bij de taak die Duifster haar gegeven had, het overbrengen van Vleugelbloems verhaal.

------------

Sorry dat het hoofdstuk nu pas online komt. Maar mijn telefoon was leeg en we gingen natuurlijk meteen naar buiten en daarna slapen. Ook heb ik lekker lang uitgeslapen dus hier is hij!

Ik hoop dat jullie het leuk vinden en een gelukkig 2020 voor iedereen!