"We moeten ze aanvallen!" riep Eikenhart. Mosster had aan de Donderclan verteld wat er bij de Windclan grens was gebeurt. Iedereen was door elkaar heen aan het miauwen. Zonpoot dook naast Grondpoot angstig ineen. Mosster stak haar staart in de lucht als teken van stilte, maar iedereen bleef door praten. "We hebben de Windclan geholpen of van Snorster af te komen en dit is hoe ze ons bedanken?" riep Zwarthart nijdig vanuit het hol van de oudsten. Zijn staart zwiepte wild heen en weer. Grondpoot bedacht ineens dat ze vandaag de oudsten op teken moest controleren. "Stilte!", riep Mosster boos, "De volgende jachtpatrouille moet zich klaarmaken! De rest van de katten gaan door met hun taken!" Meteen was het stil. Langzaam gingen de katten van de Donderclan aan het werk. Misschien is Witbloem door deze vergadering wel vergeten dat ik de oudsten moet controleren... Dacht Grondpoot. "Grondpoot!" ,riep Witbloem op dat moment, "Waar ben je?!" Grondpoot rende snel weg. Witbloem stak haar kop in het leerlingenhol gestoken. Grondpoot rende snel Bladneus' hol in. Ik ga de oudsten echt niet controleren op teken! Dacht ze. 

"Hallo Grondpoot, kan ik iets voor je doen?" vroeg Bladneus. "Mag ik me hier verstoppen?" vroeg Grondpoot. "Waarvoor?" vroeg Bladneus meteen. "Voor Witbloem. Ik moet de oudsten controleren op teken" miauwde Grondpoot en ze liep al verder Bladneus' hol binnen. "Weet je,", begon Bladneus terwijl Grondpoot verder liep, "het is veel beter om gewoon naar Witbloem toe te gaan. Je moet nooit van je problemen weglopen. En trouwens, je kan je hier niet voor altijd verstoppen." Grondpoot vond dat Bladneus een goed punt had. "Maar moet ik nu de oudsten controleren? Kan ik dat niet later doen?" vroeg ze aan Bladneus. "Als je het nu doet kan je de rest van de avond uitrusten" miauwde Bladneus. Grondpoot keek naar buiten. Het was nog geen avond, maar als Grondpoot klaar was met het controleren van de oudsten zou het inderdaad avond zijn. Grondpoot zuchtte en miauwde: "Je hebt gelijk, Bladneus" Daarna liep ze in de richting van de uitgang, haar staart slepend over de grond. "Wacht even" miauwde Bladneus. Grondpoot stond meteen stil. "Ik kan ook tegen Witbloem zeggen dat ik je nodig heb om kruiden te verzamelen" stelde de medicijnkat voor. Grondpoot's staart vloog de lucht in. "Wil je dat echt voor me doen?" vroeg ze blij. Bladneus knikte en liep het hol uit. Grondpoot sprong blij achter hem aan. Nu hoef ik helemaal niks de doen voor de rest van de dag! 

"Daar ben je!" riep Witbloem en ze trippelde snel naar haar leerling toe. "Vind je het erg als Grondpoot me helpt om kruiden te verzamelen?" vroeg Bladneus aan de witte poes. "Eigenlijk moet ze de oudsten op teken controleren...", begon Witbloem, "Maar voor deze ene keer vind ik het niet erg!" "Bedankt!" riep Grondpoot tegen haar mentor. "Kom, Grondpoot, we gaan meteen" miauwde Bladneus en hij liep naar de doorntunnel. Waarschijnlijk doen we alsof we het kamp uit gaan en dan gaat Bladneus alleen kruiden verzamelen en dan ga ik me verstoppen in het leerlingenhol! dacht Grondpoot blij en ze trippelde verder.

"Bladneus? Mag ik nu terug?" vroeg Grondpoot. Ze hadden al een heel eind gelopen. "Terug? We hebben de kruiden nog niet eens!" snorde Bladneus. "Wat? Moet ik kruiden verzamelen?!" riep Grondpoot verbaasd. Bladneus moest lachen. "Wat dacht jij dan?" Grondpoot haalde haar schouders op. "Ik dacht dat ik gewoon terug naar het kamp mocht en dat jij zelf kruiden ging verzamelen..." mompelde Grondpoot net hard genoeg voor Bladneus om te horen. "Ik heb je echt nodig, ik kan de kruiden niet alleen dragen" miauwde Bladneus. Opeens sprong hij naar een bosje van bloemen. Er kwam een sterke geur vanaf. "Lavendel! Dat groeit niet veel in ons territorium!" riep Bladneus blij en hij kauwde voorzichtig de steeltjes af. "Grondpoot, kan je wat gedroogde eikenbladeren voor me verzamelen?" vroeg Bladneus terwijl hij door kauwde. Grondpoot ging meteen opzoek. Hoe zien die bladeren eruit? Grondpoot keek rond. Ik weet het niet! Dacht ze een beetje paniekerig. Haar keel werd dichtgeknepen. Dit duurt te lang! Grondpoot verzamelde maar gewoon wat grote bladeren. Ze ontspande een beetje en liep terug naar Bladneus. 

"Dit zijn geen eikenbladeren..." miauwde Bladneus terwijl hij de bladeren bekeek. Grondpoot's vacht prikte en haar keel werd weer dichtgeknepen. Bladneus keek haar aan. "Gaat het?" vroeg hij bezorgd. "Ja" piepte Grondpoot en ze probeerde te ontspannen. Bladneus keek haar ongelovig aan maar hij zei niks meer. "Eikenbladeren zijn groter dan dit" miauwde hij. Grondpoot knikte en liep het bos weer in. Na en tijdje had ze eikenbladeren gevonden. Ze pakte een hoopje van de balderen en liep weer terug naar Bladneus. "Dit zijn wel eikenbladeren, maar ze zijn niet gedroogd" miauwde de medicijnkat. "Het maakt niet uit, ik laat ze wel drogen in mijn hol. Het is al laat, we moeten terug gaan" voegde hij er snel aan toe. Grondpoot was blij dat ze weer naar het kamp mocht. Ze vond het helemaal  niet leuk om kruiden te verzamelen. Ik had beter de oudsten op teken kunnen controleren... Dacht ze en ze zuchtte diep. De maan scheen door de bladeren heen. Het was bijna volle maan. Toen Grondpoot terug in het kamp was rolde ze zich meteen op in haar nest. Ze viel meteen in slaap.