Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Hoofdstuk 13

"Luipaardklauw, Donderstorm, ik neem aan dat jullie bij Harspoot komen kijken." Zij Wittand. "Ja, is ze in het hol?" Vroeg Luipaardklauw. Wittand knikte. "Harspoot! Je moeder en je zus zijn op bezoek, kom eens gedag zeggen!" Kraakte Wittand luid. "Jeetje, ik dacht dat dit soort dingen jouw taak waren Luipaardklauw." Zij Wittand. "Ja, dat was wel altijd zo." Zij Luipaardklauw. Als kitten was Harspoot heel verlegen, Luipaardklauw moest toen altijd zeggen dat ze wel even gedag moest komen zeggen. Of dat ze eens naar buiten moest om eens enige socialitijd te tonen. Ze was ook altijd bezorgd als wij aan het spelen waren, ze kreeg de schrik van haar leven als er eens iemand "Au!" Riep. En als ze naar buiten ging, zat ze meestal in het medicijnhol, Wittand aan het helpen met de kruiden. "Oh, ja ik kom eraan." Klonk Harspoots stem al veel helderder dan gisteren. "Hey, hoe gaat het?" Vroeg ze vrolijk. "Met ons goed, en met jou duidelijk ook al een stuk beter." Zij Donderstorm. "Ja, veel beter, ook al voel ik me nog steeds schuldig dat ik niks heb gedaan." Antwoordde Harspoot. "Ik heb dat ook gehad." Begon Luipaardklauw. "Echt?" Vroegen Harspoot en ik tegelijk. "Ja, toen jullie vader overleden was. Ik was hoogzwanger van jullie en ik voelde me zo schuldig dat ik er niet bij was om te helpen. En Rookster trouwens ook, ze zat nog zo lang te zeggen dat zij had moeten vallen en dat hij nog vrolijk bij zijn kittens had moeten zitten." Legde Luipaardklauw uit. "Ja, dat weet ik nog. Jullie voelden je allebij zo schuldig." Kraakte Wittand en daarna liet ze er een rochelende hoestbui uit. "Jij wordt tot niet ziek hé? Ik weet niet wat ik zonder jou zou doen." Zij Harspoot ongerust. "Het gaat prima, ik had een alleen bijna een vlieg  ingeademd." Zij Wittand geruststellend. Donderstorm zag inderdaad een natte bromvlieg op de grond liggen, die zo stom was geweest om de mond van een kat in te vliegen. "Was die vlieg levensmoe of zo?" Vroeg Donderstorm. "Vast, anders blijven ze wel weg van een katten mond." Zij Luipaardklauw. "Hij werd vast aangetrokken door de honing. En het lijkt me niet gezond als je die echt had ingeademd." Zij Harspoot. "Zeg,moeten jullie niet patrouilleren of zo?" Vroeg Wittand. "Ja, dat moeten we inderdaad, ik kom later nog een keer langs." Zij Luipaardklauw. "Ik ook, tot zo." Zij Donderstorm. "Kun jij Sparkpels misschien even roepen?" Vroeg Luipaardklauw. "Tuurlijk." Zij Donderstorm. Ze liep naar het krijgershol waar Sparkpels met Kwikstaart zat te praten. "Hey Sparkpels, Luipaardklauw wil dat je meegaat met de zonhoogpatrouille." Zij Donderstorm. "Ja, ik kom eraan. We praten later wel verder." Zij Sparkpels eerst tegen Donderstorm en toen tegen Kwikstaart. "Tuurlijk, dat gesprek loopt heus niet weg." Zij Kwikstaart. Toen ze buiten het krijgershol waren vroeg Donderstorm:"Waar hadden jullie het eigenlijk over?" "Oh, de vogeljacht, Kwikstaart zij dat de vogels al erg vroeg weg begonnen te trekken." Zij Sparkpels. "Hoe bedoel je?" Vroeg Donderstorm. "Nou, er zijn veel minder mussen dan de manen hiervoor." Legde Sparkpels uit. "Oh, ja dat zit natuurlijk wel in haar straatje." Zij Donderstorm. "Hoezo?" Vroeg Sparkpels. "Jullie gaan niet zo vaak met elkaar om dus ik vroeg het me gewoon af." Zij Donderstorm. "Tja, dat is zo." Zij Sparkpels. "Zeg, komt er nog wat van!" Riep Luipaardklauw. "We komen eraan!" Riep Donderstorm terug.

Toen ze net het kamp uit waren kwam Harspoot aanrennen. "Wacht!" Riep ze. "Wat kom jij doen?" Vroeg Luipaardklauw verbaasd. "Ik ga mee, Wittand heeft me gevraagd om wat kruiden te zoeken voordat ze doodvriezen. En ik wil liever met iemand mee dan dat ik alleen ga, zeker nu." Zij Harspoot. "Tuurlijk, snap ik, zeg het maar als we moeten wachten." Zij Luipaardklauw tegen haar dochter. "Bedankt." Zij Harspoot. Ze renden op een rustig tempo verder zodat Harspoot kon uitkijken naar kruiden. "Met de hele familie op pad." Zij Sparkpels vrolijk. "Ja, dat hebben we niet meer gedaan sinds... Eh nooit." Zij Harspoot. "Met de hele familie." Zij Luipaardklauw zacht. "Pap had erbij moeten zijn hé." Zij Donderstorm. "Hij had zo trots op jullie geweest." Zij Luipaardklauw. "Jullie zijn zo sterk en groot geworden. Jullie zijn echt zijn kittens." Zij Luipaardklauw verdrietig en trots tegelijkertijd. "En wij waren vast ook trots op hem geweest." Zij Sparkpels. "We zijn in ieder geval trots op onze moeder." Zij Harspoot. "Ja, echt wel." Zij Donderstorm. "Dank jullie." Zij Luipaardklauw dankbaar.
Ze gingen verder met hun patrouille en Harspoot met kruiden verzamelen en ze hielpen het terugbrengen naar het kamp.

Zilverpels kwam aantrippelen. "Sparkpels, kan ik je even spreken?" Vroeg ze zachtjes, maar Donderstorm zag een vrolijke tinteling in haar ogen. "Ja hoor." Antwoordde Hij en liep met haar mee. Even later kwam Sparkpels vrolijk naar Luipaardklauw, Donderstorm en Harspoot aanrennen. "Zilverpels verwacht kittens." Zij hij dolgelukkig. "Van mij." Ging hij verder. Luipaardklauws ogen begonnen te tranen van trots. "Ik wordt grootmoeder." Zij Luipaardklauw. "Gefeliciteerd, ik ben zo blij voor je." Zij Donderstorm. "Wat geweldig, gefeliciteerd." Zij Harspoot. "Ik ga weer naar Zilverpels, tot later." Zij Sparkpels en rende weer naar zijn partner. "Ik ga de kruiden wegleggen." Zij Harspoot en trippelden naar het medicijnhol. "Ik ga rapporteren aan Rookster." Zij Luipaardklauw nog steeds met traanogen. "Dan ga ik maar even kijken bij Dagpels." Zij Donderstorm en liep naar het krijgershol.

He he, hoofdstuk 13, hier is ie hoor. T heeft een tijdje geduurd, maar het is gelukt hoor. Ik hoop heel erg dat jullie het nog steeds leuk vinden en het hele boek nog s een keer uitlezen. Heel erg bedankt voor het lezen en ideeën of correcties voor andere hoofdstukken zijn altijd welkom. Lees trouwens ook eens mijn andere boeken.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro