Ven’s POV

“Takpan niyo nga ang bibig niyan.” Utos nung mukhang bisugong leader ng mga ungas na ‘to.

Sa totoo lang, kanina pa ako natatakot. I’m just playing cool. Pero letcheng pacool-cool yan mukhang malalagay pa yata ako sa bingit ng kamatayan. Dapat tumakbo na ako kanina pa eh. Hindi ko lang magawa.

Bigla nalang tinakpan nung isang lalaki yung kamay ko. Pero kinagat ko kaagad yon at napaaray siya.

“PESTE! ANG BAHO NG KAMAY MO! MAGASPANG PA YATA SA PAPEL DE LIHA! NAGHIHILOD KA BA? KASI, DAIG PA NG KAMAY MO YUNG PANGHILOD KO! TAE! PWEH!” Sigaw ko sabay dura.

“Ganon ba kagaspang? Kaya siguro ayaw makipagholding hands sakin ni Carla.” Sabi pa nung mokong habang hinihimas-himas yung kamay niya. Letche! Tanga naman ng mga ‘to! Sinong magkakagusto sa mukhang hipong mga lalaking ito?

“Ul*l! At naniwala ka naman? Takpan mo nalang ang bibig niya!” Napakamot nalang ng ulo yung lalaki at muling tinakpan yung bibig ko.

“Wala ka nang kawala ngayon. Tingnan lang natin kung hanggang saan yang tapang mo.” At pangisi-ngisi pa siyang lumapit sa akin at itinutok ang kutsilyo sa harap ko.

NY*T* Anong gagawin nito? Palapit na siya ng palapit at wala na akong nagawa at agad ko siyang sinipa ng ubod lakas at natumba siya.

“BOSS!!!” Sigaw nilang lahat at lumapit yung iba sa kanya pero nanatiling nakahawak sa akin yung dalawa at nakatakip parin ang bibig ko sa kamay nung isa.

“Awww…” Sabi niya sabay himas sa dibdib niya. Huh! That serves him right. Tumayo na siya at tiningnan ako ng masama.

“Hold her both legs.” Patay! Now what?

Agad namang hinawakan nung dalawa pang lalaki ang binti ko at hindi ko maigalaw. Lumapit ulit sakin yung leader at agad na hinawakan ang damit ko.

“Wala ka ng kawala ngayon.” He said as he cut my shirt with his knife.

Nanlaki pa ang mata ko sa ginawa niya. Bwisit! Bwisit talaga! Now, I need help! Kahit sino pa yan. Kahit multo pa yan basta’t kailangan ko ngayon ng tulong.

“Woahh… Your skin is so precious and your body is grace.” He said and I felt his knife on my chest.

G*GO tong lalaking to! Manyak!!! Hiniwa na ang damit ko. Hihiwain niya pa ba pati ang Panloob ko?! I don’t know what to do now and I don’t know why but… I felt scared. Naramdaman ko nalang na tumulo ang mga luha ko.

“Ooooppss… Did I scare you? Here… Let me comfort you then.” He said as he pulled me for a hug. Binitiwan na ako ng limang humahawak sa akin at ngayon, I’m cornered to his arms.

He’s hugging me tight at nakakadiri ang amoy niya. I’m not enjoying his comfort. Manyakis ang g*gong ‘to. All I have to do now is save myself from them.

“Don’t cry Princess… I’m here to gave you comfort.” And I felt his hand removing my cut shirt. Wala akong magawa dahil mahigpit ang pagkakahawak niya sakin. Hindi ko maigalaw ang mga kamay ko.

Is this the end of my life? I need help now… I need someone’s help…

“H-help…” I silently uttered as I forced myself to loosen at his tight grip.

“Help… Spare… Help…” I want to scream but I can’t… I gather all my force kahit nanghihina ako. It’s a matter of life and death now.

“HEELLLLLPPPPPP!!! DRACCCHHHHEEEE!!!!” I screamed so hard as much as I can. At ewan ko kung bakit pangalan niya nalang ang naisigaw ko.

Drache’s POV

“MGA G*GO! DALIAN NIYO NALANG! MASYADONG MARAMI ‘TONG MGA UNGAS NA ‘TO AT MAY HAWAK ANG IBANG KUTSILYO AT PAMALO!!!” Sigaw ko sa kabilang linya.

Patingin-tingin pa ako sa likod dahil baka may makakita sa akin. Lumayo muna ako para tawagan sina Lester at hindi ko alam kung ano ng nangyayari doon.

“CALL SPARE! PESTE! DALIAN NIYO!!” Sigaw ko sa kanila.

“HEELLLLLPPPPPP!!! DRACCCHHHHEEEE!!!!” I heard a loud scream and I suddenly fell my phone.

“SH*T!”

“OY PARE!!! HOY!!! ANO YON?!!” Rinig ko pang sigaw sa kabilang linya pero hinayaan ko nalang yun at hindi na dinampot. Agad-agad akong tumakbo at parang nandilim ang paningin ko.

That guy is hugging her and trying to remove her shirt. I can see her crying but she can’t do anything.

F*ck! This is my entire fault. Kung hindi ko siya sinabihang puntahan si Craise dito, hindi ito mangyayari. Anong gagawin ko kung may mangyaring masama sa kanya?

Walang ano-ano’y bigla akong naglakad palapit sa kanila. I don’t have anything, just my fist and myself. Kung mamamatay man ako ngayon dito, wala akong pakealam basta’t mailigtas ko lang siya.

“Hahaha, trying to call for help? Walang makakarinig sayo dito.” Tawa pa ng Manyakis na lalaking nakayakap sa kanya.

“BITAWAN MO SIYA!” Sigaw ko kaya napaharap silang lahat sa akin pati narin siya. I felt my heart was pinched seeing her face wet because of tears.

“Drache…” She uttered. I smiled at her weakly.

“At sino ka naman ha? Kung ayaw mong masaktan, umalis ka nalang.” Sabi sakin nung iba atsaka ako nilapitan.

“Kung ayaw niyong masaktan, pakawalan niyo siya.” Sabi ko sa kanila at nagtawanan lang sila.

“Eh g*go ka pala eh!” At sinugod agad ako ng isa na may hawak na pamalo pero agad ko siyang tinadyakan kaya naman napahiga siya habang hawak ang tiyan niya.

“FREDIE!” Peste! Ang banto’t ng pangalan, kasing banto’t nila. Tiningnan nila akong lahat at sinugod.

Pinagsususuntok ko lang sila at pinagsisisipa. Yung iba nakakatama rin sakin pero hindi ko iniinda yon. Patuloy lang akong sumusuntok at halos kumonti na sila dahil halos tumba lahat. Lima nalang ang kaharap ko ngayon.

“Matapang ka para sumugod dito ng nag-iisa.” Sabi nila sakin pero pinunasan ko lang ang dugo sa labi ko at sumugod ulit.

Nakipagsuntukan ako hanggang sa bumagsak narin ang lima. Ngayon, yung lalaki nalang na nakahawak sa kanya.

“Pakawalan mo siya.” Hingal kong sabi habang palapit sa kanya.

“Wag kang lalapit kung ayaw mong patayin ko ang babaeng ito.” Sabi niya habang naglalakad palayo pero yakap parin si Venisse.

“Sabi ko, pakawalan mo si---” Hindi ko na naituloy pa ang sasabihin ko ng makaramdam ako ng kirot sa balikat ko.

“DRACHE!” Rinig kong sigaw ni Venisse habang patuloy na umiiyak.

Pagtingin ko, may nakatarak na kutsilyo sa balikat ko at may umaagos na dugo. Nilingon ko yung lalaki at walang sabi kong sinuntok ng malakas.

Muli kong hinarap yung leader at lumapit sa kanya.

“PAKAWALAN MO SIYA SABI!” Sigaw ko sa kanya at natataranta niyang pinakawalan si Venisse.

Tumakbo naman agad siya sa akin at agad akong niyakap.

“Drache… Ang balikat mo.” Umiiyak niyang sabi. Ngumiti lang ako sa kanya at pinahid ang mga luha niya.

“Are you okay?” Tanong ko sa kanya.

“Wag mo akong intindihin. Intindihin mo yang balikat mong dumudugo.” Sabi niya sabay tingin sa balikat ko.

Napatingin ako sa kanya at nakita kong punit yung damit niya kaya bigla akong namula at napaiwas ng tingin. Nakita ko namang napatakip rin siya kaya medyo natawa ako.

“Bastos!” Sigaw niya sabay hampas sa balikat ko.

“Aray!” Daing ko dahil yung may saksak pa yung pinalo niya.

“So-sorry…” Ngumiti lang ako pero umiyak lang ulit siya. Hinawakan ko yung kutsilyong nakatarak sa sugat ko at walang anu-ano’y mabilis kong hinugot yun. Nagsitalsikan pa yung dugo.

Agad kong hinubad yung jacket ko at ibinalot sa kanya.

“Sorry kung late akong dumating.” I said as I hug her. And she just cried on my chest.

“Tahan na…” Pagpapatahan ko sa kanya habang hinihimas ang likod niya.

*clap clap clap…

“What a great scene… Pwede ng pampelikula.” Napaharap kaming parehas dun sa lalaking leader ng mga kutong lupa na ‘to. And now, he’s holding a gun.

“Baliw ka na.” Sabi ko sa kanya habang itinago si Venisse sa likod ko. Ngayon, siya naman ang palapit sa amin at kami naman ang paatras…

“Alam mo bang, kung hindi ka dumating, napasakamay ko na sana ang babaeng yan?” Adik yata ‘to eh.

“Buti nalang pala at dumating ako dahil hindi ko hahayaang mapunta siya sayo.”

“Yun nga eh. Dumating ka pa. At dahil dumating ka, kailangan ko lang ngayon ay wakasan ang buhay mo para makuha siya.” Sabay tutok ng baril sa amin.

“Ano bang gusto mo ha? Pera? Isasaksak ko lahat sa baga mo yung pera kung gusto mo, basta’t pakawalan mo lang kami.” Sigaw ni Venisse sa kanya habang nakahawak sa damit ko pero natawa lang yung lalaki.

“I don’t need your money. I want… him to die… and you, to be mine.” He said as he addictly laugh. I’m merely seeing an evil here.

“G*gu! Mamamatay muna ako bago mapasayo!” Sigaw ni Venisse sa kanya.

“Edi sama-sama tayong mamamatay ngayon dito at simulan natin sayo.” Pagkasabi niya niyan ay pinaputukan niya kami. Agad kong niyakap si Venisse.

“Drache…” She said as she looked at me. I looked at her and smiled.

“Are you okay?” I asked and she nod. Then I felt my back hurts… I suddenly felt tired and I don’t know why but…

“DRACHEEE!!!” And everything gets black.

--------------------------------------

A/N: Sorry for the wrong grammars, aayusin ko nalang kapag may time. :)