~Clarke~

-Nie Jasper, po raz ostatni mówię, że to babski wieczór i nie jesteś zaproszony. - Octavia usiłowała od jakichś dziesięciu minut przekonać Jaspera przez telefon, że nie robimy wyjątków jeśli chodzi o naszą co miesięczną pidżamową imprezę. Chociaż "impreza" była dużym słowem. Generalnie to spędzałyśmy wieczór na oglądaniu seriali, piciu wina, jedzeniu wszystkiego co niezdrowe i plotkowaniu.

-A co mnie obchodzi, że masz alkohol?! My też mamy, nie jesteś jakiś wyjątkowy. - Octavia westchnęła. Jasper był uparty. Dusiłyśmy się razem z Raven ze śmiechu, na co Octavia obrzuciła nas groźnym spojrzeniem. -Wiesz co? Mam cię dość. Rozłączam się i blokuję twój numer. Nara świrze. - Octavia rozłączyła się, a po chwili wybuchłyśmy z Raven śmiechem.

-Byłaś bardzo niemiła Octavia. - powiedziała Raven, ocierając łzy z twarzy.

-Bardzo śmieszne. Jeśli tak bardzo chcesz, możesz spędzić ten wieczór ze swoim chłopakiem, droga wolna. - odgryzła się Octavia. Raven przestała się śmiać.

-Nie wiem o czym mówisz. - powiedziała z kamienną twarzą. Octavia prychnęła.

-Proszę cię, myślisz że nie widzę tych zalotów, uśmieszków i spojrzeń? Jesteście jeszcze mniej subtelni niż Bell i Clarke!

-Hej! - zaprotestowałam. -Między mną a Bellamy'm nic nie ma! - powiedziałam. Octavia tym razem prychnęła na mnie.

-Jasne, a ja jestem świętym Mikołajem. - powiedziała sarkastycznie.

-Gdzie prezenty Mikołaju?

-Ty nie zasłużyłaś.

Pacnęłam ją w ramię, ale nic sobie z tego nie zrobiła, tylko zwróciła swoją uwagę spowrotem na Raven.

-Więc? Co jest między tobą a naszym grupowym śmieszkiem? Tylko się bzykacie, czy chodzicie ze sobą? - spytała, a Raven natychmiast zrobiła się czerwona na twarzy.

-Z nikim nie sypiam! - próbowała protestować, ale jej twarz zdradzała wszystko. Octavia zacmokała z niezadowoleniem.

-Ładnie to tak okłamywać swoje koleżanki?

Raven spojrzała na mnie przerażona, chyba licząc na to, że stanę po jej stronie, ale prawda była taka, że Octavia i tak była by w stanie przegadać nas obie, więc wzruszyłam tylko ramionami. Raven będzie musiała poradzić sobie z Octavią sama. W końcu Reyes westchnęła zrezygnowana.

-W zasadzie to nie wiem, co jest między nami. - powiedziała, spuszczając wzrok. Co prawda, tak jak Octavia przyuważyłam te ukradkowe spojrzenia, ale i tak potwierdzenie ze strony Raven, było dla mnie lekkim szokiem.

-Ha! Wiedziałam! - Octavia wydała z siebie tryumfalny okrzyk. -Ale jak to nie wiesz co jest między wami? Nie rozumiem. - dodała po chwili. Raven wzruszyła ramionami.

-To skomplikowane. - powiedziała. Przewróciłam oczami.

-Założę się, że to banalnie proste. - odparłam.

-Ty Griffin, akurat nie powinnaś się odzywać w takich kwestiach. - odpysknęła mi Raven. Już otwierałam usta, by coś powiedzieć, ale Octavia mi przerwała.

-Ale co to znaczy "skomplikowane"? Sypiacie ze sobą? - spytała Octavia, nie owijając w bawełnę. Raven, jeśli to było w ogóle możliwe, poczerwieniała jeszcze bardziej. Na zadane pytanie, pokiwała tylko twierdząco głową. -Jak długo? - Raven zawahała się.

-Trzy miesiące...

-Ile?! - Octavia wrzasnęła i aż podniosła się z miejsca, mnie natomiast wbiło w ziemię. -Jaja sobie robisz Reyes?!

-Rany, musisz tak się drzeć? - usłyszałam zmęczony głos Bellamy'ego. Wyszedł właśnie z łazienki i nie byłam w stanie nie zauważyć jego stroju, a raczej jego braku. Miał na sobie jedynie obowiązany w pasie ręcznik. Wiedziałam, że się gapię, ale no błagam, nie dało się nie gapić! Po chwili Raven szturchnęła mnie w ramię, co mnie trochę otrzeźwiło i odwróciłam wzrok. Kiedy znowu spojrzałam w jego kierunku, tym razem starając się patrzeć na twarz, ujrzałam na niej, ten jego szelmowski uśmieszek. Zauważył, że się gapiłam i najwyraźniej sprawiło mu to dziką satysfakcję.

-Oczywiście, że muszę się drzeć, to poważna sprawa! - Octavia znowu się wydarła.

-Co się stało? - spytał zainteresowany Bellamy. Doprawdy mógłby iść się ubrać, rozpraszał mnie. Pierwszy raz widziałam go bez koszulki i na Boga, było na co patrzeć.

-Raven sypia z Jasperem! - powiedziała O. na co Bell uniósł do góry jedną brew.

-Amerykę odkryłaś siostrzyczko. - stwierdził. Octavia rozdziawiła usta, tak jak z resztą i ja.

-Wiedziałeś?! - wrzasnęła na niego.

-Od jakiegoś miesiąca, bo co?

-Żartujecie sobie ze mnie?! - Octavia patrzyła to na Bellamy'ego, to na Raven, w czasie gdy ja usiłowałam zebrać szczękę z podłogi. -Dlaczego mój brat wie, a ja nie?! - to pytanie, młodsza Blake skierowała do Raven.

-Hej, to nie moja wina! Jasper mu powiedział, nie ja. - broniła się Reyes.

-Okej, jeśli mam być szczery, to mam w poważaniu wasze dramaty. Kłóćcie się ile chcecie, byle po cichu, bo rano wstaję do pracy. Dobranoc. - powiedział Bellamy i ruszył w stronę drzwi do swojego pokoju, ale zanim zamknął je za sobą, odwrócił się jeszcze, spojrzał na mnie, wiedząc oczywiście, że gapię się na niego i puścił mi oczko. Przewróciłam oczami, ale mimowolnie uśmiechnęłam się pod nosem.

Następna godzina upłynęła na fochach Octavii, że Raven nic jej nie powiedziała i tłumaczeniach tej drugiej, że ta wiedziała jak Octavia zareaguje, dlatego trzymała to w tajemnicy. Miałam ochotę spytać, co ze mną, ale nie chciało mi się. Dowiedziałam się, że Raven i Jasper praktycznie są parą, ale żadne z nich nie powiedziało tego głośno i dlatego było to takie "skomplikowane". Całą tą ich dyskusję spędziłam na jedzeniu popcornu przeznaczonego dla trzech osób i sms-owaniu z Bellamy'm, które przebiegło mniej więcej w ten sposób:

Bellamy: Podobało ci
się to co widziałaś
Księżniczko, czy zawsze
tak się rumienisz?

Ja: Nie wiem o
czym mówisz.

Bellamy: Doskonale
wiesz o czym mówię.

Ja: Nie popadasz
przypadkiem w
samozachwyt?

Bellamy: Nah. Po
prostu widziałem
twój wzrok i to nie
pierwszy raz zresztą.

Ja: Nie wstajesz
rano do pracy?

Bellamy: Nie mogę
spać, zimno w tym
łóżku. Może przyjdziesz
je ogrzać? ;)

Ja: Co ty mi
proponujesz?

Bellamy: A na co
masz ochotę?

Ja: Dupek z ciebie.

Bellamy: Ale za to
jaki przystojny.

Nie pierwszy raz Bellamy wygłaszał w moim kierunku takie jednoznaczne komentarze, więc już się przyzwyczaiłam. Wiedziałam, że robi sobie tylko ze mnie żarty. Czasem odwdzięczałam mu się tym samym.

Ja: Wiesz co, może
przyjdę ci ogrzać
te łóżko.

Bellamy: Jak to?

Ja: Nie mogę już
słuchać tej ich
paplaniny, popcorn
mi się kończy.

Bellamy: Zapraszam.

Ja: W twoich snach.

Bellamy: Oj żebyś
wiedziała.

Ja: Że co?

Bellamy: Nieważne.
To idziesz czy nie?
Strasznie szybko
zmieniasz zdanie.

Ja: Nie ma szans.

Bellamy: No wiesz
co :( a już mi nadzieję
zrobiłaś.

Ja: Bardzo śmieszne.

Bellamy: To nie
jest ani trochę
śmieszne.

Bellamy: Nie ignoruj
mnie.

Ja: Dobranoc Bellamy.

Bellamy: Jak wolisz,
ale nie wiesz co tracisz.

Bellamy: Swoją drogą,
bardzo ładna pidżamka.
Te spodenki w owieczki -
bardzo seksowne.

Ja: Masz coś do
mojej pidżamy?

Bellamy: Lepiej byś
wyglądała bez niej.

Ja: Mhm.

Pokręciłam głową z niedowierzaniem. Zastanawiałam się co Bellamy by zrobił, gdybym faktycznie tam przyszła. Pewnie powiedziałby, że tylko żartował i mam spadać. Gorzej gdyby wziął mnie na poważnie i czegoś spróbował, na przykład mnie pocałował. A może i lepiej?

Kiedy Octavia i Raven w końcu skończyły się kłócić, postanowiłyśmy, że dzisiaj robimy sobie maraton "Sposobu na morderstwo." Bardziej niż na fabule, skupiałyśmy się co prawda na przystojnym aktorze z głównej obsady, ale kto mógłby nas winić.

Kiedy po jakichś czterech odcinkach poszłam do łazienki, a następnie z niej wróciłam, Octavia trzymała w ręce mój telefon. Natychmiast zareagowałam i jej go wyrwałam. Spojrzałam na ekran i zobaczyłam z przerażeniem, otwartą konwersację z Bellamy'm.

-Znasz takie pojęcie jak "prywatność"? - warknęłam na nią. Octavia wzruszyła ramionami.

-Widziałam jak z kimś pisałaś wcześniej, byłam ciekawa z kim. I to co odkryłam jest dość interesujące. - na twarzy dziewczyny widniał szeroki uśmiech, tak jak zresztą u Raven, obie musiały to wszystko przeczytać.

-I to ci dało prawo do przeszukiwania mojego telefonu?! - po chwili coś sobie uświadomiłam. -Przecież mam hasło!

-Niezbyt wyszukane, twoja data urodzenia to dość oczywiste hasło, wysil umysł.

Prychnęłam na nią tylko i przez resztę wieczoru musiałam słuchać ich komentarzy jak to potajemnie sypiam z Bellamy'm, ale nauczyłam się już to ignorować, więc nawet nie było tak źle.

Pojechałam do domu następnego dnia, około południa. Padał ulewny deszcz, oprócz tego była mgła. Nie znosiłam prowadzić w takich warunkach, ale musiałam kiedyś wrócić do domu prawda?

Ledwo ruszyłam z parkingu, niedaleko mieszkania Octavii i pożałowałam, że nie przeczekałam tej pogody. Ledwo wycofałam na główną drogę, a pół sekundy później zobaczyłam pędzący prosto na mnie z mojej lewej strony samochód.

~Bellamy~

Ziewnąłem prawdopodobnie po raz tysięczny tego dnia. Nie dość, że przez moją siostrę, Raven i Clarke byłem niewyspany, to jeszcze kompletnie nic się dzisiaj nie działo. Ja i mój kolega z pracy, z którym akurat dzisiaj pełniłem służbę, jeździliśmy bez sensu po okolicy, w tą beznadziejną pogodę.

Już myślałem, że tego dnia nic się nie wydarzy, kiedy usłyszałem głos z radia. Dowiedziałem się, że jakieś pięć minut drogi od miejsca, w którym się aktualnie znajdowaliśmy, miał miejsce wypadek samochodowy. Nie poznaliśmy szczegółów, tylko tyle, że sprawcy nic nie jest i sam wezwał policję, a także pogotowie, drugi kierowca był ranny. Pojechaliśmy tam natychmiast.

Kiedy dojechaliśmy na miejsce i zobaczyłem jeden z samochodów, to krew zamarzła mi w żyłach. Nie, nie, nie.. - myślałem i zanim Mike zdążył otworzyć drzwi, ja już biegłem w kierunku samochodu. To nie może być Clarke..

Ale to była ona.

____________________________________
Dum dum dum duuuuuum! Nienawidzicie mnie za to zakończenie prawda? Pewnie tak. No trudno xd. Będziecie musieli poczekać na dokładną reakcję Bella i na stan Clarke. Jestem taka zła.

Kocham was wszystkich i do następnego!😘