Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

2

Mi mayor error fue haber pasado por alto aquellos malestares físicos que me atormentaban variadamente. Relacionar los dolores de cabeza con los nervios por los exámenes finales. Gran error.

La enfermedad había avanzado tanto en los meses que siguieron en mi completa ignorancia. Hasta el día de hoy me cuestionó el qué hubiera sucedido si le daba importancia a aquella primera molestia en mi cuerpo. Tal vez todo sería distinto, Louis no me habría abandonado y yo tendría esa parte perdida aun conmigo.

Por otra parte, pude notar a la clase de persona que tenía a mi lado. Una persona muy egoísta y cruel. Aun agradezco a Dios por darme este bache en mi vida, por muy raro que suene.

Mi único amigo fiel y que no me abandonó en esa terrible situación fue Harry Styles. Un chico muy serio, pero dulce. Fue él mismo quien echó a patadas a Louis de mi casa aquellos días turbios y oscuros.

Aunque me hubiera gustado abrazar, besar y perdonar a Lou,  agradezco a Harry por haberlo hecho. Yo no hubiese tenido el valor.

Nunca podría haber sacado a Louis de mi vida de la manera que Harry lo hizo.

Supongo que son esos momentos en los que uno nota quién vale la pena y quién no.

Por que sí, Louis y yo podrianos haberlo intentando de nuevo. Pero de cierta forma puedo sentir que todo hubiese sido completamente distinto.

Hay perdones que simplemente no se pueden tomar, no podemos aceptar.

Negar que Louis fue el amor de mi vida es inevitable, aunque sepa que lo fue y que nunca va a volver.

Tenía que seguir con mi vida. Olvidar a aquel chico y sus continuas disculpas. El mal ya estaba hecho. ¿Como se supone que se perdona algo así?

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro