-Wiesz muszę ci coś powiedzieć...,musze cię też za to cholernie przeprosić-spuścił głowę
-Ale c-co to takiego? za co przeprosić?-zawiesił na sekundę na nim wzrok
-Już nie mów nic,słuchaj mnie uważnie-nadal bawił się swoimi palcami ze spuszczoną głową - nie wiem jak to zacząć ale powiem to prosto z mostu,musze wyjechać na trzy tygodnie do Stanów Zjednoczonych na badania i musze cię zastawić wiem,że tego nie cierpisz przepraszam cię za to...
-Yoongi nic się nie stało nie wiń się o to,twoj stan zdrowia jest ważniejszy
-Dziekuje Tae wiesz jakie są moje problemy z cukrzycą-przytulił mocno przyjaciela
Tae odwzajemnił tulasa udając, że go to nie ruszyło.
-A kiedy wylatujesz?- spytał siedemnastolatek odsuwając się
-Dziś o 22 więc muszę wracać do domu jeszcze się spakować,ale chciałem się z tobą pożegnać,abyś nie myslał, że mam cię gdzieś
-No co ty nawet bym tak nie pomyślał,pewnie napisałbyś mi,aczkolwiek miło,ze wpadleś powiedzieć
Yoongi zaśmiał się pod nosem lekko klepiac go w ramię-Dobra wiesz ja lecę-wstał i pożegnał się z przyjacielem przybiciem "sztamy".
-Idź idź i bezpiecznej podróży,daj znać jak będziesz na miejscu-Tae lekko uśmiechnął się pod nosem
-Jasne,nie ma innej opcji-Suga spojrzał ostatni raz na kumpla,a następnie wyszedł z jego pokoju i domu.
Mimo,że Tae powiedział Yoongiemu "nic się nie stało" to znów czuł samotność. Zawsze gdy wydawało mu sie,iż jak jest kolorowo i w porządku do przychodził moment kiedy to co było ładnie musiało się popsuć. Taehyung miał tego dość.
Jego pokój dla osoby z zewnątrz mógł wydawać się nienormalny tak samo miejsce w którym mieszkał. Od progu mogło wydawać się normalnym domem mieszkalnym ale to nie był dom to był szpital. Jego pokój był praktycznie cały bialy,ściany meble,podloga,łóżko. Jedynymi rzeczami które były innego koloru była drewniana dębowa szafa w rogu pokoju, duży włochaty dywan w kolorze brudnego pudrowego fioletu i brązowa szafka nocna przy łóżku chłopaka.
~***~

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Co myślicie jak będzie dalej?
❤️