Zmięty skrawek porwał wiatr;
Próbowałem go dogonić,
Wierząc - może jest coś wart;
Pot pocieknął mi po skroni.

Skrawek prezentował pustkę;
Mknął po brudnym, mokrym bruku,
Nasiąknięty moim smutkiem
Zniknął gdzieś daleko w mroku.