'Ik voel de pijn verlichten... ik denk dat ik deel wordt van de Zonnesteen. Dag Zomerpoot, ik zal altijd bij je waken...', miauwde Kloofpoot. Zomerpoot hoopte dat dit èèn stomme nachtmerrie was. De helft die ze niet wakkergebrult had, sliep nog.
Zomerpoot stond al die tijd al bij Kloofpoot. Na een tijd die uren had kunnen duren stonden alle Kruidenjagers rond Kloofpoot.

'Zomerpoot... je hebt....voor het eerst ooit een...leerling van een adderbeet gered!', straalde Veerbont. 'Hoe?...', vroeg Kastanjevacht. 'Wat eikenblad met spinnerag laten eten', antwoordde Kloofpoot. 'Ze hebben gelijk ik zo pas als ik naar de Maan vloog, herstellen, het is jouw kruid die het deed, jou vieze eikenmengsel', snorde Kloofpoot. Zomerpoots ogen straalden, meer omdat Kloofpoot nog leefde dan omdat ze een nieuw kruid had uitgevonden. Kloofpoot had alles aan Rivierblauw en Herfstblad verteld. Alles. En het ging als een lopend vuurtje door de roedel... 'Vossenhart, je moet voor de nacht een naam aan het kruid geven!', meende Geelpoel. 'Grrrrr! IK BEN JULLIE LEIDER NIET HAAL GEWOON SNEEUWVACHT!!!!!!!!!!!!!!!!!!', schreeuwde ze.

'Snel voor  de nacht komt, haal Sneeuwvacht!', beval Geelpoel. 'Wacht, ik blijf hier met Vossenhart, ik haar al lang', miauwde Acaciastaart. 'En jullie waken!', beval Vossenhart. Veerbont was zonder Kastanjevacht.... maar wel met Zomerpoot. En ze rook zeer goed. 'Ik ruik... Donderstorm.... maar..... ook.... Stormwolk....?', miauwde Zomerpoot. 'Je ruikt gewoon Vuurkatten. We hebben meer nodig vooor nacht', riep Haaientand ongeduldig. 'Het is nog maar ochtend. Rustig....'. 'Ik ruik bloed! Kersvers bloed! Van deze ochtend nog!', schreeuwde Zomerpoot. 'Ja, ik heb net een muis gevangen...', antwoordde Geelpoel. 'Kattenbloed, haarbal, denk dat ik jullie stoor voor spitsmuis bloed?', snoof Zomerpoot.

'Waar is Panterhart? En Zwaardstaart? En de rest?', vroeg ze. Geelpoel haalde zijn schouders op. Een paar lange, scherpe klauwen verschenen. 'Ik ken het hier maar al te goed... zorg ervoor dat je klauwen gereed zijn, Water is misschien niet snel, het durft je te verassen!', waarschuwde hij. Voor Teer bestond was Water was altijd het traagste. Vuur was sneller, Mist nog sneller, maar niets kon het tegen de snelheid van Licht. De eerste les voor kittens.

'Ah! Sneeuwvacht!', snorde Zomerpoot. 'Je moet voor de nacht een naam aan dit mengsel geven...' Veerbont vertelde haar alles. 'Wat een wonder!' Ze knikte. 'Als Vossenhart het ermee eens is. Nu is zij imers jullie leider...' Toen ze aan kwamen werd het aanvaard, en de naam van het gebeuren was Wonderkruid. Maw, Mraauw!, klonk het. Sniff.... Bah! Wat een geur....  Iets roods, sprong op Veerbont. Ze zag net, vele Waterkatten uit struiken komen. Het was Zwaardstaart... Scherpe klauwen reeten haar pels open. Ze toonde haar tanden. En beet in de kater's poot, maar dat hielp... niet. Ze wou het uitkrijsen bij de pijn van zijn scherpe, glimmende klauwen. Maar dat zou Water enkel trotser en sterker maken. Ze graafde haar poot in zijn pels. Toen hij er diep inzat, onblotte ze haar nagels. Het hete bloed stroomde uit zijn pels... 'Dit... is net begonnen....je maakt het....misschien moeilijk voor mij, .....' Zijn stem klonk niet overtuigd, maar kreunend en sissend. Veerbont sloot haar ogen... Ze voelde zijn gewicht op haar dreunen... en hij stapte weg, hij dacht dat hij gewonnen had! Ze sprong overeind en drukte hem tegen de grond. Tevergeefs. Ze voelde zijn tanden in haar staart. Hij gooide haar van haar af. Ze lande ver! Voor Lynxoor. De gouden poes sprong op haar, weinig effect. Ze boorde haar nagels in haar kop. En haar tanden in haar staart. De gouden poes beet en klauwde... Hevig stroomde bloed van beide katten, en hun harten bonkten. Lynxoor had haar een vreselijk litteken bezorgd, ze was haar oor bijna verloren. Ze hijgde. Ze zag Lynxoor doen alsof ze dood was. Daar trapte ze niet in! Ze beet in haar nek. De poes bloede, en haar instict kon haar geen genade slag toedienen. 'Nu heb je wel geleerd om hier niet rond te lopen!', snoof Veerbont.  De katten trekten terug. De Vuurkatten gloeiden van triomf. En... verdriet. Maar waarom? Ze hadden gewonnen. Hadden ze medelijden? Met Water?

In Zonnevacht en Gloeimaans ogen stond geen glimpje triomf. Geelpoel trilde... 'V-Violet...blad!.... We... mogen niet meer kostbare levens v-verspillen aan st-stomme oorlogen. D-dit..' Geelpoel bloedend viel neer. Zomerpoot rende naar hem toe, gevolgd door Kastanjevacht en Veerbont. Geelpoel sliep.