"Als jij niet bereidt bent om te vechten sterf je. Jij en iedereen om wie je geeft."

De instructeur keek Ailith recht aan.

"En ik. Ik zal toekijken en genieten van het schouwspel dat je van jezelf zal maken, wanneer jouw angst je verslindt."

-

2 maanden eerder

Ailith had nooit verwacht dat haar leven anders zou worden dan dat van haar zussen. Ze had verwacht een vak te leren en misschien samen te gaan leven met een partner. Haar eigen 'en ze leefden nog lang en gelukkig'.

Een mooie droom waar ze nu beduidend harder voor zou moeten werken.

De Pavors waren voor het eerst in vier eeuwen weer gesignaleerd. Een grensdorp aan het Oosterwoud was aangevallen en volledig vernietigd. Een rondreizende marskramer had het vernietigde dorp een aantal dagen laten gevonden en de autoriteiten ingelicht.

Daarna was het nieuws als een vuurtje door de provincies gereisd tot het zelfs Ailith's vredige dorpje had bereikt.

De boodschapper van de Keizer had de bruiloft van Ailith's zus verstoord met het bericht dat elk gezin een soldaat moest leveren. Of als er niemand aan de criteria voldeed een substituut moesten regelen.

Een leger zou opgeroepen worden om te vechten.

Ailith was niet van plan geweest om te gaan, ze had gedacht dat een van haar oudere broers of zussen zou gaan. Maar allemaal werden ze afgekeurd.

Damian kon geen wapen hanteren door de misvorming in zijn hand.

Lisa was zwanger.

Hill was twee jaar geleden getrouwd. En niet de gevraagde vijf.

Raia had een dochter onder de vier.

Sophie was leerkracht, wat viel onder de cruciale beroepen.

Gilbert was verloofd en zou binnen drie maanden vader worden.

En Becky was zojuist in het huwelijksbootje gestapt.

Ailith was daarna de oudste en voldeed aan de eisen.

Hoewel haar tweelingbroer Igor eigenlijk ouder was, voldeed ook hij niet aan de eisen. Igor had namelijk twee weken geleden zijn zielsverwant gevonden in de zoon van de schapenhoeder.

Ailith had nog twee jongere zussen en drie broers, maar omdat zij de oudste was die voldeed zou zijn moeten gaan.

Zij zou zich bij het leger aansluiten en het land verdedigen.

-

De reis naar het trainingskamp was zwaar. Gelukkig kon Ailith met de andere dienstplichtigen uit haar dorp. Ze begonnen de reis met een tiental twintigers, maar de groep was nu al gegroeid tot bijna driehonderd.

Ze zouden het kamp deze week bereiken, Ailith was blij dat ze eindelijk weer in een fatsoenlijk bed kon slapen. Hoewel ze niet zeer hoge kwaliteit van de barakken verwachte, zou het nog steeds beter zijn dan een matje op de vloer.

Het was niet beter.

Ailith was in de achterhoede belangt en kwam hierdoor een aantal dagen later aan dan de eerste rekruten in de voorhoede.

Zij mochten kiezen waar ze gestationeerd zouden worden.

Zij mochten een goede slaapplek uitkiezen.

Zij mochten een aardige instructeur uitkiezen die hun zou helpen tijdens de training.

Die wellevendheid werd Ailith en haar groep niet meer gegund. Ze waren te traag geweest en zouden als kanonnenvlees dienen om de Pavors te vertragen.

Zij zouden opgeleid worden om de Pavors te vinden en te doden voordat ze een gevaar vormden.

Zij moesten slapen op een matje onder de sterrenhemel.

Zij kregen een instructeur toe gewezen die niet eens de moeite nam hen gedag te zeggen.

Ailith had verwacht dat het zwaar zou worden om soldaat te worden. Maar diep in haar hart had ze toch gehoopt iets meer vrijheid en keus te krijgen.

Ze had gehoopt om misschien meer bij de medische kant te kunnen helpen. Dat was niet het geval, ze zou in de voorste linies vechten.

Nee, niet eens de voorste linies. Daar nog voor zou ze zich verstoppen en de Pavors doden voor ze het leger zelfs maar konden ruiken.

Sluipmoordenaars.

Dat was wat Ailith en haar groep zouden worden.