Cora hield het pistool dichter bij Emma haar keel. Nog nooit eerder voelde Emma zich zo machteloos. Ze kon helemaal niks doen. Ze kon geeneens afscheid nemen van Henry. Emma kneep haar ogen dicht en ze wachtte op het verlossende schot.

'Mam?'

Emma opende haar ogen en in de deuropening van de woonkamer stond Regina. 'Regina?' Verbaasd keek Cora naar haar dochter. 'Wat ben je aan het doen?' Regina zette een paar stapjes voorruit en keek geschrokken naar Emma en daarna naar David en Killian die bewusteloos op de grond lagen.

'Regina, kom eens hier. Ik kan voor eens en altijd afrekenen met Emma Swan en dan heb jij Henry weer voor jezelf.' Zei Cora. 'Hoe weet jij over Henry?' Wantrouwig keek Regina haar moeder aan. 'Ik had vanochtend een gezellig babbeltje met Emma en je denkt toch niet dat ik jou niet in de gaten heb gehouden afgelopen jaren.' Cora keek haar triomfantelijk aan.

'Je wist al die tijd al van Henry's bestaan?' Regina stond met haar mond vol tanden. Ze dacht dat ze Henry goed beschermt had al die jaren maar niks was minder waar. Haar moeder wist wie hij was. 'Natuurlijk lieverd. Ik heb je goed in de gaten gehouden. Je bent en blijft mijn dochter.' Zei Cora. Regina zweeg en keek naar het pistool wat Cora nog steeds tegen Emma had aangedrukt. Cora zag Regina haar blik en ze begon met praten.

'Weet je Regina. Ik heb je afgelopen jaren goed in de gaten gehouden en vooral de laatste maanden zie ik hoe ongelukkig je bent. Je moet Henry delen met haar.' Cora keek verafschuwt Emma aan. 'Als ik deze trekker overhaal hoef je Henry niet meer te delen en ben jij de enige moeder in Henry zijn leven. Je hebt Henry dan helemaal voor jezelf.' Zei Cora. Regina beet op haar lip.

'Regina, doe dit niet.' De tranen begonnen over Emma haar wangen te stromen. 'Henry word nooit gelukkig als je dit doet. Maak een keer de juiste beslissing en denk aan je kind.' Smekend keek Emma Regina aan. 'Je hoeft niet altijd verkeerde keuzes te maken. Denk aan Henry. Hij zou dit niet willen' Zei Emma snikkend.

Regina was stil en ze keek van Cora naar Emma. Er gingen miljoenen gedachtes door haar hoofd. Als Cora Emma doodschoot had ze Henry voor haar zelf, zoals vroeger. Henry en zij konden weer gelukkig samen zijn zonder dat Emma steeds ergens tussen zat. Regina glimlachte bij die gedachtes.

'Regina, ik weet niet wat er in jouw verleden is gebeurd en dat hoef ik ook niet te weten maar is dit alles het echt waard om mij dood te schieten? Je kan opnieuw gelukkig worden. Je hebt je moeder daar niet voor nodig. Het enige wat je nodig hebt is jezelf. Henry kan echt van je gaat houden als je probeert de beste versie van jezelf te zijn.' Zei Emma zachtjes.

Regina liep naar Emma en Cora toe en bang kneep Emma haar ogen dicht. Ze vreesde voor haar leven. Op het moment dat Emma dacht er geweest te zijn deed Regina wat onverwachts. Ze pakte het pistool uit Cora haar handen en ze richtte hem op Cora. Geschrokken liet Cora Emma los en Emma liep snel naar Killian en David en knielde bij hun neer.

'Killian, David. Word wakker.' Emma schudde Killian en David heen en weer en langzaam aan ontwaakte hun. Opgelucht haalde Emma adem. 'Gaat het?' Ze keek de twee mannen bezorgd aan. David knikte en hij ging rechtop zitten.

'Emma, ze ontsnapt!' Klonk Regina haar stem. Emma draaide zich om en ze zag Cora door het raam ontsnappen naar buiten. 'Schiet.' Riep Emma. Regina keek van Emma naar Cora. 'Dat kan ik niet.. Het is en blijft mijn moeder.' Riep Regina. Cora verdween uit zicht en Emma keek naar het raam waar ze uit ontsnapt was. 'Laat haar maar gaan.' Zei Emma. Regina knikte en ze hielp David overeind. Emma hielp Killian omhoog die nog wat was aangedaan door de situatie. 'We moeten zo snel mogelijk naar Storybrooke. We zijn hier echt niet meer veilig.' Zei David. De rest knikte en ze liepen naar buiten. Net voordat ze buiten waren hield Emma Regina tegen.

'He, bedankt. Voor het redden van mijn leven.' Emma keek haar dankbaar aan. 'Geen dank.' Antwoordde Regina. 'Weet je Regina. Ik heb er nog eens over nagedacht en we weten allebei dat ik niet meer wegga uit Henry's leven. Laten we stoppen met ruzie maken en samen voor hem zorgen. Henry verdiend geen twee vechtende moeders.' Kwam Emma met een idee.

Regina knikte en ze stak haar hand uit. 'Vrede?' Ze keek Emma vragend aan. 'Vrede.' Emma schudde Regina glimlachend een hand. 'Ga nu maar snel naar buiten. Er is iemand voor je.' Zei Regina. 'Wie?' Emma keek haar nieuwsgierig aan. 'Ga maar kijken.'

Emma en Regina liepen naar buiten en voor het huis stond een auto. Voor de auto stonden David, Killian, Mary-Margaret en Henry. Emma kreeg een lach op haar gezicht toen ze Henry zag.

'Henry!' Riep Emma. Het jongetje draaide zich om. 'Mam, mam! Hij rende naar Regina en Emma toe en hij vloog ze beide om de hals. Emma drukte het jongetje tegen zich aan. Ze had een kwartier geleden nooit verwacht hem nog ooit vast te kunnen houden.

'Heeft Cora je pijn gedaan?' Henry liet zijn moeders los en keek van Regina naar Emma. 'Nee, Regina heeft mij gered. Zonder haar was ik er niet meer geweest.' Emma keek naar Regina en Henry volgde haar blik. 'Echt?' Hij keek haar ongelovig aan. Regina knikte. 'Je bent een held.' Henry knuffelde Regina en Emma keek glimlachend toe. Het leek erop dat Regina haar eerste stap in de goede richting had gezet. Ze was er nog lang niet, maar het begin was er.