Geschrokken kwam Emma overeind. Slaperig keek ze op haar wekker. Het was midden in de nacht. Ze was wakker geworden van een enorm kabaal dat tegen haar raam aankwam. Emma wou weer gaan liggen en haar ogen dicht doen toen ze weer wat tegen haar raam aan hoorde. Emma zuchtte. Ze sloeg het dekbed van haar af en ze stapte uit bed. Haar koude voeten raakte de grond en ze bibberde. Snel pakte ze haar pantoffels die op de grond lagen en ze trok ze aan.

Emma liep naar het raam en langzaam schoof ze de gordijnen opzij. Voorzichtig deed ze het raam open en ze stak haar hoofd naar buiten. Beneden stond Killian met wat steentjes in zijn handen. Hij keek omhoog en hij grijnsde toen hij Emma zag.

'Idioot, wat doe jij nou weer hier? Het is midden in de nacht.' Siste Emma. 'We moeten praten.' Antwoordde Killian. 'Kan dat niet overdag? Ik lag net zo lekker te slapen.' Mompelde Emma. 'Dan komt Regina er sowieso achter.' Zei Killian. 'Pff best ik kom wel naar beneden. Geef mij een minuutje.' Zuchtte Emma. Ze deed haar raam en de gordijnen weer dicht. Snel verwisselde Emma haar pyjama voor een joggingsboek en een T-shirt en daarna liep ze zachtjes de trap af naar beneden.

Langzaam deed Emma de voordeur open en ze glipte naar buiten. Buiten stond Killian al op haar te wachten. 'Dat waren twee minuten.' Zei hij toen Emma voor hem stond. Emma wierp hem een geïrriteerde blik. 'Zeg nou maar gewoon wat je komt doen dan kan ik daarna weer naar bed.'

'Ik wou je gewoon even zien. Door Regina krijg ik nooit meer de mogelijkheid om je te zien.' Zei Killian. 'Moest je mij serieus daarvoor wekken?' Zuchtte Emma. 'Oh, kom op. Je bent blij om mij weer te zien. Ik zie het aan je.' Zei Killian vrolijk. 'Als je mij niet om drie uur s 'nachts zou wekken wel ja.' Mompelde Emma. 'Kom op, Swan. Laten we even gaan wandelen en bijkletsen.' Stelde Killian voor.

'Het is hartstikke koud.' Rilde Emma. 'Dat komt omdat je hier in je T-shirt staat met een joggingsbroek en pantoffels aan.' Merkte Killian op. Emma keek naar haar pantoffels en ze werd rood. Het waren berenpantoffels. 'Het is schattig hoor.' Zei Killian die merkte dat Emma zich schaamde. 'Trek trouwens mijn jack maar aan.' Killian trok zijn leren jack uit en gaf hem aan Emma. 'Heb jij het dan niet koud?' Vroeg Emma hem. 'Nee hoor. Ik kan wel ergens tegen.'

'Zullen we maar gaan wandelen dan?' Killian keek Emma vragend aan. Emma knikte. 'Ik ga denk wel eerst even schoenen aandoen.' Antwoordde ze. 'Nee joh doe nou niet. Daar verspillen we alleen maar tijd mee.' Zei Killian. 'Maar ik loop echt voor gek met deze pantoffels.' Emma trok een pruillip. 'Niemand die ons ziet. Iedereen slaapt.' Gniffelde Killian. 'Kom prinses. Laten we richting het strand lopen.'

'Ik ben geen prinses.' Sprak Emma hem tegen. 'Jawel. Je bent mijn prinses.' Zei Killian. Emma fronste. 'Ik weet niet of je het door hebt maar ik ben een paar weken geleden mijn vriend verloren.'

'Was het officieel tussen jullie?' Vroeg Killian haar voorzichtig. 'Nee.' Antwoordde Emma. 'Maar je was wel verliefd?' Concludeerde Killian. 'Misschien.' Mompelde Emma. 'Als je zegt dat je je vriend hebt verloren moet je wel verliefd op hem zijn geweest. Het spijt mij voor je, Emma.'

'Jij kan er ook niks aandoen. Het is gewoon domme pech.' Zuchtte Emma. 'Je komt er wel overheen.' Zei Killian. 'Wie weet.' Mompelde Emma. 'Heb je trouwens al wat over Regina kunnen vinden?' Vroeg Killian haar. 'Jup!' Antwoordde Emma. 'Wat heb je gevonden?' Vroeg Killian. 'Dat ga ik niet zeggen. Straks gebruik je mijn plan nog.' Zei Emma.

'Daar hoef je niet bang voor te zijn, luv. Ik heb ook al wat informatie.' Killian lachte geheimzinnig. 'Is dat zo? Dan word het nog spannend wie deze wedstijd gaat winnen.' Glimlachte Emma. 'Waarom maak jij overal een wedstrijdje van?' Vroeg Killian lachend. 'Omdat ik van jou wil winnen.'

'Hmm dan moet je opschieten want ik sta voor.' Zei Killian. 'Is dat zo? Je gaat dit echt niet winnen hoor.' Emma keek hem ondeugend aan. 'O wacht maar, Swan. Je onderschat mij.'

'Ik denk dat ik jou heel goed kan inschatten.' Zei Emma. 'We gaan het zien. Zullen we hier gaan zitten?' Vroeg Killian. Ze waren inmiddels op het strand aangekomen en het zand kwam in Emma haar pantoffels door het lopen. 'Is goed.' Knikte Emma. Zij en Killian gingen zitten en ze keken naar het blauwe water wat op en neer bewoog door de golven.

'He Killy, weet je nog toen je mij vertelde over je vader? Hoe was het om een vader te hebben? En waar ging je heen toen hij je achterliet?' Emma keek hem vragend aan. 'Je gaat weer over naar de bijnaam Killy.' Fronste Killian. 'Sorry.' Gniffelde Emma. 'Het is oké. Je mag mij best Killy noemen.' Antwoordde Killian terwijl hij onrustig met het zand tussen zijn handen speelde.

'Maar wil je het mij vertellen over je vader?' Emma keek hem voorzichtig aan. 'Het was geweldig om een vader te hebben. We woonde op een boot en de eerste vier jaar van mijn leven reisden we van locatie naar locatie. We hebben veel plekken bezocht en het was altijd erg gezellig aan boord. Toen ik vier jaar was moest ik naar school en legden we de boot altijd aan bij een haven waar we doordeweeks altijd stonden. In de weekenden reisden we dan weer op het water. Dat ging twee jaar goed ineens was die weg...'

'Weg? Gewoon uit het niks?' Emma keek hem ongelovig aan.

'Ja.. uit het niks. Die morgen werd ik gewekt door personeel van mijn vader en die vertelde mij en mijn broer dat onze vader weg was gevlucht.' Zuchtte Killian. 'Waar was hij gevlucht?' Vroeg Emma. 'Zijn problemen. We hadden weinig geld en toen hij de kans kreeg om weg te gaan heeft hij die met beide handen aangepakt.'

'Killian, wat erg voor je!' Emma keek hem medelevend aan. 'Ja maar ja. Er zijn ergere dingen op de wereld. Jij kent je ouders helemaal niet.' Zei Killian. Emma zweeg. 'Wil je eigenlijk onze zoekactie naar hun nog hervatten?' Vragend keek Killian haar aan. 'Ja maar nu nog niet. Ik wil mij eerst op operatie cobra focussen.' Antwoordde Emma.

'Operatie wat?' Verbaasd keek Killian haar aan. 'Operatie cobra. Zo noemt Henry onze missie.' Gniffelde Emma. 'Schattig. Die codenaam houden we erin.' Knikte Killian en Emma schoot in de lach.