'Emma, wat ben je aan het doen?' Mary-Margaret kwam naar boven toegelopen. Emma zat achter een bureau met haar laptop. 'Iets opzoeken.' Antwoordde Emma terwijl ze aan het typen was. Mary-Margaret ging op het bed zitten en probeerde nieuwsgierig mee te kijken. Toen Mary-Margaret zag wat Emma had ingetoetst werden haar ogen groot.

'Emma, wat ben je van plan?' Vragend keek Mary-Margaret haar aan. 'Ik moet meer weten over Regina haar verleden.' Antwoordde Emma. 'Dat begrijp ik, maar je moet uit de buurt blijven van Cora. Die vrouw is nog erger dan Regina.' Zei Mary-Margaret. 'Dat zei Graham ook al.' Knikte Emma.

'Emma, ik ben serieus. Je moet echt uit de buurt blijven van Cora. Na jaren laat ze Regina en ons eindelijk met rust.' Zei Mary-Margaret. 'Jullie? Wat hebben jullie hier mee te maken?' Nieuwsgierig keek Emma Mary-Margaret aan.

'Cora bedreigde niet alleen Regina maar heel het dorp. Zo werden er regelmatig mensen ontvoerd en gebeurde er vreselijke dingen. Nu Cora is opgepakt hebben we daar geen last meer van. Kom alsjeblieft niet in haar buurt.' Smekend keek Mary-Margaret haar aan. 'Ik zal erover denken.' Beloofde Emma. 'Emma, als jij Cora opzoekt betekend het ook dat ze van Henry's bestaan komt te weten en dat is iets wat zowel jij als Regina niet wil.'

'Weet ze niet dat Henry bestaat?' Vroeg Emma verbaasd. 'Henry was nog maar een baby toen Cora hier voor het laatst kwam. Regina heeft Henry laten onderduiken.' Vertelde Mary-Margaret. 'Maar Cora hoeft toch niet te weten dat ik en Regina Henry's moeders zijn?'

'Daar komt ze echt wel achter. Wat wil je aan der vragen? Je kan niet naar binnen wandelen en vragen of ze wat meer wil vertellen over Regina haar jeugd.' Vond Mary-Margaret. 'Dat was dus exact mijn plan.' Antwoordde Emma. 'Veelte gevaarlijk.' Zei Mary-Margaret resoluut. 'Ik kan haar wel aan. Ik heb zo vaak mensen op moeten sporen voor mijn werk.'

'Emma, je bent nu echt heel koppig en egoïstisch aan het doen. Je gaat niet naar Cora.' Mary-Margaret keek haar streng aan. 'Je lijkt David wel. Die probeerde vandaag ook al mijn vader te spelen.' Mompelde Emma. 'Misschien heb jij wel zulke mensen nodig in je leven. Richt je liever op je zoektocht naar je ouders dan in het vinden van Cora.'

Emma zweeg en klapte de laptop dicht. 'Ik ga maar eens slapen.' Mompelde ze. 'Ja, ik ook. Slaaplekker Emma.' Mary-Margaret stond op en liep naar beneden. Emma deed de lampen boven uit en ze kroop in het logeerbed van David en Mary-Margaret.

Emma sloot haar ogen en dacht na. Ze had Henry beloofd om mee te doen aan operatie cobra. Ze moest en zou er voor Henry achter komen waarom Regina zo geworden was en samen zouden ze haar proberen te veranderen. Hoe langer Emma er over nadacht hoe moeier ze werd en al snel viel ze in een diepe slaap.

*

Het was de volgende morgen en al vroeg was Emma uit de veren. Snel kleedde Emma zich aan en ze liep naar beneden. Aan de keukentafel zaten Mary-Margaret en David al te ontbijten. 'Goedemorgen.' Riep David toen hij Emma opmerkte. 'Goedemorgen.' Glimlachte Emma.

Snel liep Mary-Margaret naar de keuken en ze pakte een kom met muesli voor Emma. 'Alsjeblieft.' Ze gaf Emma de kom en een lepel. Dankbaar nam Emma hem aan en ze ging naast David zitten.

'Lekker geslapen?' Vroeg David. 'Ja best wel. Jullie logeerbed is goedgekeurd.' Grinnikte Emma. 'Dat is mooi, want je mag hier zolang blijven als je wilt.' Zei David. 'Echt? Ik wil jullie niet tot last zijn.' Antwoordde Emma snel. 'Dat ben je niet. We zijn heel blij dat je Henry hebt teruggevonden en we hopen dat je hier in Storybrooke blijft.' Glimlachte Mary-Margaret. 'Misschien wel. Regina haar dreigementen geven mij alleen maar meer motivatie om te blijven.'

Emma nam een hap van haar ontbijt en Mary-Margaret en David wisselde een blik uit naar elkaar. 'Ik moet maar eens naar mijn werk.' Zei David. Hij keek op de klok en hij zag dat het inmiddels net acht uur was geweest. 'Ik ook.' Zei Mary-Margaret.

Mary-Margaret stond op van tafel en ze zette haar bord in de keuken. 'Hier heb je een sleutel van ons appartement. We vertrouwen je Emma.' David gaf de huissleutel aan Emma. 'Dankjewel. Ik zal er voorzichtig meedoen.' Beloofde Emma. Ze stopte de huissleutel in haar zak. 'Dat weten we. Wij moeten nu gaan. Zien we je vanavond bij het avondeten?' Vragend keek David haar aan. 'Yes!'

David en Mary-Margaret trokken hun jassen aan en ze vertrokken richting hun werk. Emma bleef alleen in hun appartementje achter en at rustig haar ontbijt op.

Nadat Emma had ontbeten zette ze haar bord in de keuken en trok ze haar jas en schoenen aan. Ze had besloten om Killian op te zoeken. Ze moest met hem praten over de gebeurtenis van gisterenochtend. Volgens David overnachtte hij bij Granny dus ze hoopte dat ze hem daar tegen zou komen.

Emma wandelde richting Granny's en na een paar minuten lopen kwam ze daar aan. Achter de balie stond Ruby. 'Hey Ruby, ik ben opzoek naar Killian Jones. Is hij hier toevallig?' Vragend keek ze Ruby aan. Ruby knikte. 'Hij overnacht in jouw oude kamer.' Zei ze. 'Oké dankjewel!'

Emma liep richting haar oude hotelkamer en ze bonsde op de deur. 'Ik kom eraan!' Hoorde ze de stem van Killian. Nerveus beet Emma op haar lip. Ze hoopte dat Killian niet meer boos was op haar door haar actie van gisteren.

De deur ging open en in de deuropening verscheen Killian. 'Emma, wat doe jij hier?' Hij keek haar verbaasd aan. 'We moeten praten.' Zei Emma. Killian knikte en hield de deur open. 'Kom binnen.'