Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

XXII

He pasado el día ejecutando intentos de hacerme el loco, he tratado de hacerme una idea -equivocada al menos- respecto a la carga que llevo conmigo y que hoy, precisamente hoy, tilda su sexto mes consecutivo.

Porque, entre recuerdos, todo lo demás se torna incierto. Una sola cosa se repite -en un bucle sin pausas-: me tropiezo de nuevo con aquella sala vacía, con aquel ataúd en diagonal y su plácido rostro, como dormido, acomodado tras un delgado cristal.

Mi tiempo enfermó desde entonces. Mi memoria enfermó desde entonces.

Mis ánimos enfermaron desde entonces y yo, poco a poco, me he tornado en un ser irreconocible.

Él odiaría verme así... odiaría saberme así... Y aunque la marea se ha calmado un poco en la superficie, las profundidades siguen tan oscuras y agitadas que apenas y puedo soportarlo.

Algo se aferró a mí y me llevó consigo hacia los abismos. Una tristeza indescriptible, una necesidad indeseable, una negación indescifrable, una realidad absouta: se fue... él se fue... se marchó...

Y yo sigo haciendo un intento absurdo por vivir una vida en nombre de los dos, para que así no sea olvidado nunca.

Te extraño, Alejandro, amado hermano mío...

A.V.

19/10/2021

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro