Harm p.o.v.

Ik en Jeremy zaten nog beneden tot 03:30. 'Harm, je hebt de ring om.' Zei Jeremy blij. 'Ja! En ik ga hem nooit meer af doen.' Zei ik. We keken naar buiten en daarna elkaar. We knikten en deden onze schoenen en jas aan. We sloten het huis af en liepen naar buiten. Ik de kamer van Joost en Link scheen nog licht. 'Wat wil je gaan doen? De wereld is van ons?' Zei Jeremy en hij pakte mijn hand. Ik lachte en zei:' Rondlopen, kijken naar het maanlicht.' 'Laten we dat dan bij het meer doen.' Zei Jeremy. Ik snapte waarom hij daar heen wou. Het is daar altijd heel mooi tijdens maanlicht, maar Joost en Link willen nooit met ons mee, dus het is echt ons plekje geworden. We liepen rond het meer en stonden stil op de stijger. We gingen zitten en mijn voeten raakten net niet het water. 'De dagen houden ooit op... Maar tot die tijd zal ik van je houden.' Zei ik. Jeremy keek me aan en vroeg:' Echt waar?' 'Ik beloof het.' Zei ik.

Joost p.o.v.

Langzaam werd ik wakker. Link stond aan de zijkant van mijn bed met een mes. 'Welterusten Joosy...' zei hij. Hij stak het mes in mijn zij en een stekende pijn overviel me. 'H-Help!' Schreeuwde ik. Maar niemand kon me toch nog horen...

Ik schrok wakker.. Alles leek zo echt... Ik keek om me heen en zag Link. Ik pakte een mes en ging in een hoekje zitten. 'H-Help....' Fluisterde ik zacht. 'Joost, wat is er?' Vroeg Link die naar me toe kwam lopen. Ik stak het mes beschermend voor me uit. 'Je.. Je wou me vermoorden...' Zei ik zachtjes. 'Joost, rustig.' Hij pakte mijn hand met het mes vast en zei:' Het was maar een nachtmerrie...' ik liet het mes los en Link legde het weg. Ik trilde van angst. 'Joost, herken je me nog?' Vroeg hij. Ik slikte en knikte. 'Wat gebeurde er in je droom?' 'Jij vermoorde me... Je lachte... Je haatte me...' Link ging naast me zitten. 'Joost, heb je ooit pijn gedaan?' Beelden flitsten voor bij van de momenten dat hij me pijn deed... Niet fysiek, maar diep vanbinnen. Ik knikte en Link drukte me dicht tegen zich aan. 'Wanneer dan?' Vroeg hij. 'Toen je een meisje kuste... Toen je me verliet...' Link slikte en zei:' Maar dat is allemaal goed gekomen.' Ik knikte en keek Link aan. 'Het spijt me, ik wist even niet wat me bezielde.' 'Joost, je voelt je gewoon niet goed... Je bent gewoon gestrest.' Joost knikte en zei:' Vroeger had ik deze dromen ook... Alleen toen was er niemand om me te helpen, alleen Nikki.' Hij glimlachte toen hij het over Nikki had. 'Wat zou ik blij zijn als ik haar weer zie.' Zei Joost. 'We kunnen er toch morgen heen?' Joost keek me verbaasd aan en zei:' Meen je dat?!' Ik knikte en zei:' Ja, ze zou het vast leuk vinden.' Joost omhelsde me. 'Dankje, dankje dankje!' Zei hij. Ik sloeg een arm om hem heen. 'Geen dank...'

Ik voel me schuldig om het volgende hoofdstuk....
Xxx Jinte