Joost p.o.v.

Ik opende mijn ogen. Ik zag camera's, microfoons en mensen om me heen staan. 'Wat gebeurt hier?' Vroeg ik zachtjes. 'Je bent een medisch wonder, hoe voelt dat?' 'Ga weg.' Zei ik kreunend door de pijn. De mensen werden aan de kamt geduwd door Jeremy en Harm. 'Jongens!' Schreeuwde ik blij. 'Is een van deze twee heren uw vriendje?' Tranen kwamen in mijn ogen toen ik Link niet zag. 'Waar is Link?' Vroeg ik zacht. Jeremy zei:' Die ligt ziek thuis op de bank.' Ik knikte. Harm die probeerde alle mensen weg te halen uit de kamer vroeg:' Gaat alles wel goed?' Ik wachtte even totdat alle mensen weg waren. Toen ze weg waren barstte ik in huilen uit. Jeremy kwam naast me zitten. 'Ik wil Link...' Zei ik zacht. 'Ik wil hier weg! Ik wil geen aandacht! Ik wil geen medisch wonder zijn!' 'Joost, alles wat je niet wil, gebeurt wel.' Zei Harm zacht. 'Weet ik...' zei ik. Harm pakte een kaart erbij en zei:' Deze is van Link.' Ik nam hem dankbaar aan en begon hem te lezen. De kaart was een foto van ons tweeën.

Lieve Joost
Ik ben zo blij dat je weer wakker bent.
Maar helaas, ik log thuis op de bank met koorts...
Dus ik zie je weer wanneer ik of jij beter bent.

Liefs Link

Ik legde de kaart naast me. En veegde mijn tranen weg. 'Joost en Jeremy, kan ik Joost even alleen spreken?' Vroeg Harm. Ik knikte en Jeremy knikte. Jeremy liep weg en Harm ging op mijn bed zitten. 'Weetje nog, toen we het hadden over geheimen enzo?' Ik knikte en zei:' Bij dat zwembad toch?' Harm knikte en zei:' Ik wil mijn geheim graag vertellen... Maat beloof me, dat je me niet uitlacht.' 'Ik beloof het.' Zei ik. Ik zag aan Harm dat hij zenuwachtig was en hij zei:' Vroeger, toen ik Jeremy net kende en ik voor een van de eerste keer bij hem sliep waren er nog wel eens van die bominslagen... ik was toen altijd zo bang dat ik in mijn broek plaste...' 'Ja... en?' 'Heel soms... als ik heel bang ben heb ik dat nu nog...' Ik zag tranen over zijn wangen stromen. Ik knuffelde hem en zei:' Het is niet erg. Echt niet.' Zei ik. Hij legde zijn hoofd op mijn schouder en zei:' Ik ben zo blij dat je het weet.' Ik aaide Harm en Jeremy komt binnen. 'Gaat alles goed hier?' Vroeg Jeremy. Harm liet me los en zei:' Ik heb het hem net verteld.' 'Echt?! Ik ben zo trots op je!' Harm keek lachend naar beneden en zei:' Dankjewel.' Jeremy trok Harm van het bed en zei:' Joost, wij gaan weer. Vanwege Link en jij moet weer die onderzoeken doen.' Ik zuchtte, het enige waar ik nu gewoon geen zin in had waren die onderzoeken.

Jeremy p.o.v.

Ik hoorde Link huilen toen ik de deur open deed. 'Jer, Harm, het spijt me zo...' 'Link, wat spijt je?' Hij laat zijn arm zien. Hij zit onder de sneeën waar langzaam bloed uitdrupt. 'Link, hoelang doe je dit al?' Vraagt Harm. 'Ik deed het vroeger... maar ik kon het niet meer...' Harm pakte wat pleisters en ik een glaasje water. Ik geef het water aan Link en hij zette het neer op tafel. 'Het spijt me zo...' 'Harm, kan jij nog een keer je verhaal vertellen?' Vroeg ik. 'Harm snapte wat ik bedoelde en plakte ondertussen de pleisters op Link zijn arm. 'Ik ben even weg.' Zei ik en ik liep weg.

Harm p.o.v.

'Link, lieve Link. Vroeger was ik een verlegen jongen die voor elke fout het spijt me zei... jij bent dat ook. Maar fouten maken is menselijk... Iedereen maakt ze, en soms zijn ze groot en soms klein... Maar ik en Jeremy kunnen altijd jou fouten vergeven... Zelf hoe erg je er ook voor schaamt.' Link keek me huilend aan en zei:' Hoe kwam jij erover?' 'Mijn fouten waren ook mijn grootste geheimen. Maar op een dag, zei ik het tegen Jeremy en hij accepteerde het. Vandaag zei ik het tegen Joost, hij accepteerde het ook. En zo vertel ik het tegen jou en ik hoop dat jij mij accepteert.' 'Natuurlijk doe ik dat! Ik ben je vriend!' Zei Link. 'Ik plaste vroeger altijd in mijn bed van angst... Ik was altijd bang dat het gebeurde terwijl ik bij Jeremy was. Op een dag tijdens de oorlog, was er een bominslag vlakbij. Ik was zo bang dat het gebeurde. En het gene waar ik me het meest voor schaam is... dat het nu soms nog steeds gebeurd...' Alweer rollen de tranen over mijn wangen. 'Harm, natuurlijk accepteer ik je!' Zei Link en hij knuffelde me. Hij liet me los en zei:' Je bent hetzelfde voor mij.' Ik veegde mijn tranen weg en zei:' Ik ben echt in een emotionele bui vandaag.' En ik lachte. 'Hoezo dan?' Vroeg Link. 'Eerst Joost die wakker word, dan twee keer mijn grootste geheim vertellen...' Ik keek naar de grond en zei:' Maar ik ga naar boven, oke?' Link knikte en zei:' Tot straks.' 'Tot straks.'

Ik liep de kamer uit en zag Jeremy zitten op de trap. 'En?' 'Goed hoor. Gewoon aardig.' Jeremy kuste me en zei toen hij me losliet:' Ik ben echt heel trots op je, wist je dat?' Ik bloosde en zei:' Ik ook op jou, je hebt al een paar dagen voor Link gezorgd en het gaat nog best goed.' 'Hoezo zou ik niet voor alleen Link kunnen zorgen?' En hij ging een tree hoger staan zodat hij langer was dan mij. 'Misschien omdat jij daar altijd zo bang voor was.' Jeremy bloosde en liep naar de woonkamer. Ik ging zelf maar boven en liet mezelf op bed vallen en viel langzaam in slaap.

IK BEN ALWEET DOOD DOOR CUTENESS....
HELP