Kabanata 9

↭Sloanne's Point of View↭

"Rip his head off his neck." Walang emosyong saad ko.

Nanlalaki ang mga mata niyang nilingon ako. "P-pardon?"

"You heard me. Rip his head off his neck, Blake." Mariing saad ko.

"But—"

"Blake." I warned.

Napapikit nalang siya at muling ibinaling ang tingin sa lalaking nakaluhod sa harapan niya.

Nandito kami sa isang abandoned park kung saan madilim at walang gaanong taong nagdaraan. Gabi na rin kaya walang makakakita sa amin dito.

"Watashi o yurushi!" (Patawarin mo ako!) The man in front of him begged.

'Ha! Patawarin? Bakit nung nagmakaawa ba ang mga inosenteng taong pinatay mo naawa ka?' I sarcastically said in the back of my mind.

He's Jeffrey Yurikawa, isang mayamang negosyanteng hapon na ginagalang ng mga tao. Lingid sa kaalaman nila na siya ay nagbebenta ng mga inosenteng bata sa mga parokyano para kumita ng mas malaking halaga. He never been contented with what he have at kailangan pa talaga niyang pumatay ng mga walang kamuwang muwang na bata para lang magkapera siya. A person like him don't deserve to live longer in this world.

Nakatayo ako malapit sa kanila at walang emosyon silang pinapanood. Nangunot ang noo ko nang makitang nanginginig ang kamay ni Blake na may hawak ng katana na nakatutok sa leeg ng lalaking kaharap niya.

"Mas—"

Akmang lilingunin niya pa sana ako nang bigla siyang mapaatras mula sa kinatatayuan niya sa gulat dahil bigla nalang bumagsak sa harapan niya ang lalaki. Duguan at wala nang buhay.

Nilingon niya ako nang nanlalaki ang mga mata. Siguro ay napagtanto niya rin na ako ang may gawa ng bagay na iyon. Ako ang bumaril sa lalaking iyon dahil naiinip na ako. Ang bagal niya.

Binaba ko na ang kamay kong may hawak ng baril na may silencer bago ko siya liningon.

"Simply as that, Blake." Sabi ko sabay talikod at nagsimulang maglakad pabalik sa sasakyan.

"I'm sorry, master."

Natigil ako sa pagbukas ng pinto ng kotse dahil sa sinabi niya. Sinamaan ko siya ng tingin. "What did I told you?"

Napayuko naman siya. "I'm sorry. Hindi na mauulit, Sloanne." Slang na sagot niya.

Wondering why he called me by my name instead of master? Simple lang naman. Inutos ko. Inutos ko na simula ngayon ay wag niya na akong tatawaging master except nalang kung about sa napakaseryosong information ang sasabihin niya sa akin. Tulad nalang halimbawa kung update about Ceszia's killer ang sasabihin niya. Kung mga ganon kaseryosong bagay ang pag uusapan namin ay tawagin niya akong master.

Tuluyan na akong pumasok sa may driver's seat ng kotse at hindi na nagsalita pa. Agad din naman siyang pumasok sa passenger seat.

↭↭

"Where have you be—woah! What happened to you, Blake? Bakit ang daming talsik ng dugo dyan sa damit mo?" Si Riffle agad ang sumalubong sa amin pagkapasok na pagkapasok namin sa mansion.

Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy lang sa paglalakad. Hindi rin naman siya sinagot ni Blake.

Natigil nalang ako sa paglalakad ng may humigit sa braso ko at marahas akong hinarap sa kanya. Sa inis ko ay saktong pagkaharap ko ay agad kong hinawakan ang braso niya at pinilipit iyon papunta sa likod niya.

"Ahh! Aray, coz! Bitawan mo nga ako!" Daing ni Riffle.

Napairap nalang ako sa kawalan bago siya binitawan.

"Sloanne, are you okay?" Tanong ni Blake sa akin.

Napaface palm nalang tuloy ako. Ako pa talaga yung tinanong niya imbis na si Riffle? Duh! Si Riffle kaya yung napilipit yung kamay ng wala sa oras.

"Hoy, coz!" Tawag sa akin ni Riffle kaya pinagtaasan ko siya ng kilay at naupo sa sofa. "Saan kayo galing, ha?! Bakit puro talsik ng dugo ang damit nitong si Blake? Nakipag away ka na naman?!"

Here we go again. Umaarte na naman siyang older brother ko.

Tinignan ko si Blake and Riffle is right. Puro nga tilamsik ng dugo ang damit niya. Pati nga mukha niya meron eh. Siguro tumalsik yung ibang dugo ng lalaki kanina sa kanya nung binaril ko.

Napaface palm na naman tuloy ako. Hindi niya man lang ba napansing natalsikan siya ng dugo sa mukha niya? Robot siya pero hindi ko naman siya ginawang manhid. Hindi nga ba?

*-.-*

"Nah." Tipid na sagot ko.

"Anong nah nah ka diyan?! Hindi ka nagkipag away?" Singhal niya pa ulit sa akin.

"Hindi. Do really I need to repeat what I'd already said for you to get it? Hindi. Hindi. Hindi. Happy?" Sarkastikong saad ko saka ko siya nginiwian.

Bigla namang umaliwalas ang mukha niya. Tumabi pa siya sa akin at inakbayan ako.

"You're not lying, are you?" Mahinahon niyang tanong.

"Blake, go upstairs and fix yourself. Let's meet at the HQ later. I'm not yet done with you." Utos ko kay Blake na agad niya namang sinunod matapos bahagyang magbow.

Saka ko binalingan ang baliw kong pinsan. "Do I look like a liar?" Taas kilay kong tanong.

Ngumiti naman siya ng malapad sabay iling. "Naniniguro lang naman ako, coz. Pero kung hindi kayo nakipag away bakit puro dugo yung damit ni Blake?" Ngunot noong tanong niya.

I rolled my eyes on him. "We didn't fought with anyone but I killed someone tonight."

Nanlaki ang mga mata niya. "WHAT?!" Halos mapatid na ang mga litid niya sa lakas ng pagkakasigaw niya.

Sa inis ko ay sinampal ko nga ng malakas. Eh, gago eh! Sabi nang wag sisigawan ang dyosang katulad ko, eh. Kaasar.

"Drop that act of yours, Riffle. Baka hindi ako makapagtimpi at ikaw ang isunod ko." Seryosong saad ko sabay irap at tayo.

Iniwan ko na siya doong nagsisigaw. Tawag ng tawag sa pangalan ko at galit na galit pa ang gago. Kung umarte siya akala mo talaga hindi niya ginagawa ang ginagawa ko. Tsk.

↭↭↭

↭Riffle's Point of View↭

Halos magwala na ako dito sa sala ng mansion niya dahil sa sinabi niya. Halos magkanda patid na ang mga litid ko sa lakas ng pagkakasigaw ko para lang tawagin siya pero hindi naman nakinig.

Hindi ko matanggap ang sinabi niya. Hindi siya nakipag away pero may pinatay siya ngayong gabi?! The heck! Kailan ba talaga siya makikinig sa akin? Nagkukulang ba ako sa pagpapangaral sa kanya? Lagi ko naman siya sinasabihang magtigil na sa ginagawa niyang yan ah? Bakit ba hindi siya nakikinig?

"Ugh!" Napasabunot nalang ako sa buhok ko at napaupo sa sofa dahil sa frustration.

Ang sakit niya sa ulo!

Alam ko. Marami na rin akong nakaaway. Marami na rin akong napatay at pinatay. Hindi naman ako nagmamalinis. Pero fuck! Ako mananagot nito, eh!

I know. Dapat sanay na ako. We're a family of gangsters. Mula sa mga lolo't lola namin ay gangsters. Tapos both parents niya pa gangster din. Hindi lang basta ordinary gangsters dahil si Tito Francis ay binata palang kinatatakutan na ng lahat. He's one of the strongest notorious gangster of his time. While si Tita Samantha naman (mommy ni Sloa) ay former L.A. Queen. Isa din sa mga sikat at malalakas na gangsters nung kapanahunan nila. Actually, hindi lang nung panahon nila. Until now ay kilala at kinatatakutan pa rin silang dalawa.

Tapos when the right time comes Sloanne's will be a queen of our mob. The Shin's Mob.

At sigurado ako na kapag nangyare iyon ay mas lalo pang lala ang ugali niyang yan. Baka nga bawat segundo ay pumatay siya.

*Ring!*

*Ring!*

*Ring!*

Napabalik ako sa ulirat nang magring ang phone ko. Agad ko itong dinukot sa bulsa ko at tinignan ang caller's ID. Halos manlamig ang buong mukha't kamay ko nang mabasa kung sino ang caller.

I press the answer button and place my phone into my ear.

"T-tita." Mariin akong napapikit nang marinig ang panginginig sa aking boses.

"Your voice is stuttered, Riffle. Are you scared?" Her cold serious voice sends shivers down my spine.

"N-no, Tita." I bit my lower lips when my voice stuttered once again.

A sarcastic laugh echoed into my ears. "You never fail to make me laugh, Riffle." I remain silent. "So, how's my daughter?"

Halos manginig ako nang muli na namang sumeryoso ang boses niya. Hindi ko maiwasang kabahan.

"She's doing well, Tita."

Gusto kong magtatalon sa tuwa nang hindi nagbuhol buhol ang dila ko nang isagot iyon.

"You're fooling me, aren't you?"

Halos lumuwa na ang mga mata ko dahil sa sobrang pagkakalaki nito. Sobrang bilis at lakas din ng tibok ng puso ko na para bang may mga naghahabulang kabayo doon. Nagwawala na parang isang gutom na halimaw ang puso ko sa loob ng kulungan at nagpupumilit na makawala.

"N-no. Of course not, Tita."

"Stop fooling me, Riffle. Don't tell me you forgot that I have eyes and ears everywhere?"

I swallowed my own saliva because of so much antsy. "I'm sorry, Tita."

I heard her cleared her throat. "So, what happened?"

"She killed someone tonight. I'm sorry I couldn't stop her. I didn't know that she'll do that."

"I understand. But Riffle, don't forget what I told to you. Guard her. Protect her even though she can do it on her own. She can't protect herself forever." Authority never escape from her voice.

"Yes, Tita. I'm sorry." Then she hanged up the call.

"Who's that?"

Gulat akong napatingin sa may hagdan nang marinig ang tinig na iyon. Seryoso lang siyang nakatingin sa akin na akala mo ay binabasa ang nasa isipan ko.

"Who's that, Riffle Shin?"

Napalunok nalang ako ng sarili kong laway nang muli siyang magsalita.

Takte naman! Wala akong palag sa isang ito! Bakit ba kasi hindi ko napansing nandyan pala siya?! Patay ako nito eh.

"What's happening here?" Biglang sumulpot si Sloa nang akmang sasagot na ako.

Nanlalaki ang mga mata kong tinignan siya sa gulat. Paktay! Yare na talaga ako ngayon!

Nagpalipat lipat ang paningin niya sa aming dalawa ni Blake pero sa huli ay binalingan niya si Blake ng kunot ang noo.

"Blake?" Maawtoridad na tawag niya dito.

Tinitigan lang ako ni Blake ng walang kaemo-emosyon.

Yare ako nito! Tinatawagan ko po lahat ng Santo at Santa, parang awa niyo na po. Tulungan niyo po ang napakagwapong si ako. Nakikiusap ko ako sa inyo. Parang awa niyo na po. Gusto ko pa pong mabuhay ng matagal at magkapamilya. Magkaroon ng maganda at sexy na asawa at isang basketball team na ana—

"Nothing." Seryosong sagot ni Blake saka ako binigyan ng makahulugang tingin.

"Okay. Let's go at the HQ." Emotionless na sabi ni coz at nauna nang umakyat.

"I'm going to watch over you, Riffle Shin." Sabi niya saka sumunod kay Sloa.

Wah! Nananaginip ba ako? Talaga bang pinagtakpan ako ni Blake?! Hindi niya sinabi kay coz yung tungkol sa narinig niya?! Wah! Dininig ng mga Santo at Santa ang hiling ko! Wooh! Yeah! Akala ko talaga end of the world ko na! Hay! Salamat talaga!

Pero kinabahan din ako sa sinabi niya.

I'll going to watch over you, Riffle Shin.

I'll going to watch over you, Riffle Shin.

I'll going to watch over you, Riffle Shin.

Parang sirang plakang paulit ulit na nag echo sa isipan ko. Kahit pala pinagtakpan niya ako ay hindi pa rin ako ligtas. Kailangan kong mas maging maingat.

A/N: Lilinawin ko lang, ah. Si Riffle Shin ay pinsan ni Sloa sa mother's side. Ang pangalan ng mama ni Sloa noong dalaga pa ay Samantha Shin. Si Riffle ay gangster din tulad ni Sloa. Ganon din ang mga parents at grandparents nila. Maliban nalang kay Riffle na papa niya lang ang gangster, mama niya ay hindi. Kaya special sa pamilya nila si Fybs dahil nga both parents niya ay gangsters.

Ayun lang! Nililinaw ko lang. Baka kasi may malito. Pinangungunahan ko lang. Hehe. Salamat sa pagbabasa! Mahal ko kayo!