Warning: Mature content

Kabanata 10: Bakbakan Na

“Come here…” 

“S-Si Vyo…” nanginginig ang kalamnan ko. 

Iyong pakiramdam na nasasabik ako sa mangyayari, kahit hindi ko aminin, ay iyon talaga ang totoo. 

“Bumisita sila sa bahay nila Rohan. Wedding anniversary nila Tita.”

“Uhm…hindi ba tayo pupunta?”

Gumuhit ang mapaglarong ngisi sa labi niya nang nilingon ako. “Pagkatapos natin.” 

Tumango ako. “Sige…” 

Papunta kami sa third floor ng mansion kung saan may mga silid na para sa training. 

Isang linggo ang lumipas pagkatapos ng kasal. Pumasok si Vesper sa trabaho niya sa buong linggo na iyon. Ngayon, nagleave na naman siya dahil ngayon ang una naming araw sa pag-e-ensayo. 

Makakapal na babasaging pader ang humaharang sa bawat silid kaya kitang-kita ko ano ang mayroon sa kada kwarto. May bilyaran, may gym, may gaming room, sinehan, at hindi ko na alam iyong iba. Sa pinakadulong kwarto ang pinasukan namin ni Vesper. Malawak ito kumpara sa mga nadaanan namin. May boxing ring sa kabilang kanto, at may nakalatag naman na foam sa gitna na mayroong nakabitin na punching bag sa gitna. 

Napalunok ako. Bakit pakiramdam ko hindi magdadalawang isip si Vesper na ibalibag ako kasi may foam naman, malambot ang babagsakan. 

“Dito tayo?” 

“Yeah.” 

Pagbaling ko kay Vesper ay naghuhubad na siya ng puti niyang t-shirt. Natutup ko ang bibig nang nag-flex ang biceps niya. Wala na siyang pantaas ngayon. Hindi ko agad naiiwas ang tingin dahil gumapang pa ang mga mata ko, mula sa dibdib niya…pababa sa walo niyang bumubukol na abs. Flat ang tiya niya pero nakausli ang mga abs niya. 

Napakurap-kurap ako at napalunok. Binasa ko ang ibabang labi. Pakiramdam ko sinasakal ako ng muscles niya dahil nahihirapan akong huminga habang pinagmamasdan niya. 

“Woi.”

“Woi! Ay!” natakpan ko agad ang bibig dahil sa gulat. 

Nagising ako sa kahibangan nang gumuhit ang ngisi sa labi niya. “‘Di ba dapat pawis ang tutulo? Bakit laway?” 

Umiwas ako ng tingin nang mahina siyang natawa. Tumikhim ako at tumalikod na sa kaniya. Ramdam ko ang pag-iinit ng mukha ko. 

“H-Hindi ka ba magsusuot…kahit sando lang?” tanong ko, nananatiling nakatalikod sa kaniya. 

Kanina, bago kinuha ni Mama Veivian si Vyo sa akin, nagbilin siya na mag-sando lang ako kapag magti-training kami ni Vesper. Gano'n din daw siya noon kapag nag-eensayo sila. Kaya sa kulay pula kong suot, sa ilalim ay naka-itim akong sando na crop top. 

“Why? Are you distracted?” 

“H-Hindi, ‘no!” mariin akong napapikit kasi nahalata sa boses ko na oo. 

“Let's see. Come on.” 

Paglingon ko sa kaniya ay naglalakad na siya papunta sa foam. Huminga muna ako ng malalim bago hinawakan ang laylayan ng pula kong shirt para hubarin. Sumunod ako sa kaniya nang naka-white crop top sando, na sumisilip ang pusod ko. At itim na leggings. Tinali ko rin ang buhok ko sa high ponytail.

“Mag-stretching muna–”

Hindi niya natapos ang sasabihin matapos niya akong lingunin. Nakita ko kung paano bumaba ang tingin niya, mula sa leeg ko…pababa sa sumisilip kong pusod. Parang nanlamig ang banda ko roon. 

Nagsalubong ang kilay niya at nag-igting ang panga. Kinabahan tuloy ako nang ibalik niya sa mata ko ang tingin niya. 

“B-bakit?” 

“Sinasadya mo ba ‘to? Para ma-distract din ako?” aniya, umiigting ang panga. 

Umawang ang labi ko. “Ano? H-Hindi…”

Marahas ang pagbuntonghininga niya at pinasadahan ng dila ang ibabang labi niya. Umiwas siya ng tingin at mariing napakapit. 

“Therese…”

Dahan-dahan ay tumigil na ako sa paglapit, nasa harapan na niya. 

“Nine thirty four pa lang ng umaga. Sabi nila Mama, baka hapon na sila umuwi.”

Nangunot ang noo ko sa sinasabi niya. “Uh…ayos lang.”

Napabuntonghininga na naman siya ng marahas at nag-igting na naman ang panga. 

“Ilang oras pa bago sila umuwi. Mahaba-haba…”

Naguguluhan man, tumango ako sa kaniya. “M-Mapapagod tayo nang husto sa haba ng oras,” sabi ko. 

“At mawawalan ka ng boses sa haba ko.” 

Lalo lang akong naguguluhan sa sinasabi niya. Sa haba ba ng pasensya niya, ang tinutukoy niya? Bakit ako mawawalan ng boses kung gano'n? 

Napaayos ako ng tayo nang humakbang siya palapit sa akin. Bumuka ang labi ko. Bago pa makapagsalita ay sinunggaban niya na ang labi ko. Napahawak ako sa balikat niya, sa takot na matumba sa sahig gawa ng biglaang pagsunggab niya. 

Napadaing ako nang kinagat niya ang ibabang labi ko. Nalasahan ko rin ang lasang metal. Pumaikot ang isang braso niya sa likod ng baywang ko, ramdam ko ang paninigas niyo. Habang ang magaspang niyang kamay ay humahaplos sa pisngi ko pababa sa panga ko. 

Nakahinga lang ako nang bumaba ang halik niya sa panga ko. Wala pa man, hindi pa man lang kami nagsisimula sa pag-eensayong gagawin…nanghihina na ako. 

Sumama sa palad ni Vesper ang strap ng sando ko nang haplusin niya ang balikat ko pababa sa braso. Napadilat ako. Kitang-kita ko sa salamin na kisame ang namumungay kong mga mata. Lalo akong nanghina habang nakikita ang pagdaan ng labi ni Vesper sa leeg ko pababa ng collarbone ko. 

Napapikit ako at hindi napigilan ang pagkawala ng daing nang sipsipin niya ang leeg ko. Nakakapanghina ang init at ang lambot ng labi niya. 

“Vesper…m-magsimula na tayo.”

“Nagsisimula na tayo…” bulong niya nang dumaan sa tenga ko ang labi niya. 

Napasinghap ako nang binuhat niya ang pang-upo ko. Agad kong pinulupot ang mga binti sa nag-uumigting niyang baywang. Hiniga niya ako sa gitna ng foam. 

Nasasalamin ko sa mga mata niya ang pamumungay ng mga mata niya. Tila iyon lasing na lasing na nakatingin.

“Snack time…” aniya at muling inatake ang labi ko. 

Gustong pumikit ng mga mata ko gawa ng pagkalasing sa init at lambot ng labi niyang sumisipsip sa balat kong dinadapuan niyon. Pero mas gusto kong panoorin ang hubad niyang likuran sa salamin na kisame. Kitang-kita ko ang ayos namin, pinag-iinit ang buong mukha ko. Kitang kita ko rin kung paano bumubukol ang muscle niya sa likod. 

“Vesper, b-baka may makapasok…”

Parang wala siyang narinig. Napasinghap ako nang punitin niya ang suot kong sando. Kitang kita ko ang pamumula ng buong mukha sa salamin na kisame. 

“Vesper–ohh!” 

Nakagat ko agad ang labi nang kumawala ang daing na iyon. Nasabunot ko ang buhok niya, dumudulas iyon sa kamay ko gawa ng lambot. Mula sa salamin ay bumaba ang tingin ko sa kaniya. Nakapikit siya habang sinisipsip ang naninigas na tuktok ng dibdib ko. Para na akong nawawalan ng oxygen. 

Hindi gumala sa katawan ko ang labi niya no'ng gabing nabuo si Vyo, hindi katulad ngayon. Kaya bago sa pakiramdam ko itong ginagawa niya, parang mas lalong ginaganahan lang ako. 

Napadaing ako sa kiliting dinulot ng dila niya nang isundot iyon sa puson ko. Mukhang wala siyang balak na tumigil, balak niyang bumaba pa. Umupo siya, akala ko ay titigil na…iyon pala ay para ibaba ang suot ko. 

“Vesper…” para ng sinisilaban ng apoy ang buong mukha ko. 

“What a beautiful art of God…” 

Lantad sa salamin na kisame ang hubad kong katawan. At mas lalo niyon pinainit ang paligid ko, at pinatindi ang pakiramdam na…may gusto akong abutin. 

“Vesper…” 

Umawang ang labi ko nang maramdaman ang madulas at maimbong niyang dila sa pagitan ng hita ko. Hindi ko maalis ang tingin sa kaniya mula sa salamin na kisame. Nasabunutan ko ang buhok niya nang daanan ng malikot niyang dila ang bawat sulok ng pagkababae ko. 

“Vesper! Ohh!” 

Naipit ng mga hita ko ang mukha niya nang maramdaman ang init na gustong lumabas sa pagkababae ko. Gano'n pa man, wala siyang pakialam kung naiipit na ang ulo niya, ang mahalaga magpapatuloy siya sa paglasap. 

Bago ko pa ulit maramdaman ang paglabas ng init sa kaibuturan ko, tumigil na ang dila niya sa paglikot at umangat ang ulo. Pinanood ko siyang punasan ng hinalalaki niya ang gilid ng labi niya at sinubo iyon. Nagtama ang mga mata namin. 

“Tasty…” 

“Vesper…” habol ko na ang hininga ko. 

Umalis siya sa naaparte kong mga hita kaya tinikom ko agad iyon. Napaiwas ako ng tingin nang tumambad ang nag-uumigting niyang pagkalalaki nang hubarin niya ang itim niyang pants kasama ang puting boxer. 

Hindi ko nakita iyon no'ng unang may nangyari sa amin dahil madilim. Ngayon…napalunok ako…hindi ko inakalang nagkasya ang laki at haba niyon sa akin. 

“Let's do the stretching.” 

Ramdam ko ang pagkabinat ng pagkababae ko nang ipasok si Vesper ang kargada niya. Pati binti at mga kamay ko ay tumuwid. Pati na rin ang ugat sa leeg ko sa kauungol nang bumilis ang pagbayo niya. 

Pagkatapos sa foam, sinandal niya ako sa pader at doon muling binayo. Kitang-kita ko ang basa na iniwan namin sa foam. Pagkatapos sa foam, sa pader, sa foam ulit habang nakaluhod ako at nasa likuran ko siya–tinayo niya ako at muling binayo sa likuran. 

Napagod ang buong katawan ko sa stretching na ginawa namin. 

Buhat-buhat na ako ni Vesper nang bumaba kami sa second floor, pagkatapos ng mga nangyari sa third floor. Ang pagbaba lang namin ang naging pahinga dahil nang inihiga niya ako sa kama na tinutulugan ko…may pagtatalik na naman na muling naganap. 

“Ako naman sa ibabaw…” bulong ko nang bumagsak ang katawan niya sa akin. 

Ramdam ko ang mainit niyang katas na tumalsik sa labas ng pagkababae ko. Pagkatapos niyon, napagpalit niya agad ang posisyon namin sa ilang segundo lang. 

Tinapat ko sa pagkababae ko ang kaniya, nag-uumigting pa rin iyon. Kinagat ko nang mariin ang labi ko para mapigilan ang malakas na pag-ungol sa kiliting dinudulot ng pagpasok niya muli sa kalooban ko. 

Nakapatong ang mga kamay ko sa dibdib niya habang marahan ang ginagawa kong pagtaas-baba. Humigpit ang hawak niya sa baywang ko nang sunod-sunod na kumawala ang ungol ko. Balak kong dahan-dahanin ang paggalaw pero parang may sariling isip ang balakang ko. 

“Vesper!” hiyaw ko nang sinalubong niya ang pag-ulos ko. 

Sa panghihina sa ginagawa niya ay bumagsak ako sa dibdib niya. Nakulong sa unan ang ungol ko. 

“Ahh!” 

“I want you to be mine…in my whole life, Therese.” 

“Vesper…”

“I want you to live long like us. I want you to stay with me…saang mundo man tayo mapadpad.” 

“Ahh, Vesper!”

“Gusto kong manatili ka sa tabi ko hanggang sa umabot ako ng five hundred years, Therese. I want you, Therese.” 

“Vesper!” sumakit ang lalamunan ko sa pagsigaw nang maramdaman ko ang dalawang matalim at matilos na tumusok sa leeg ko. 

Pagkalipas ng segundo, lumakas bigla ang pandinig ko. Umingay ang paligid ko gawa ng mga sasakyan na kahit nasa malayo ay rinig na rinig ko, ang pag-uusap ng mga boses na hindi ko kilala, ang huni ng ibon, at tawanan ng kung sino. 

Rinig na rinig ko ang lagabog ng pagtibok ng dalawang puso. Iyong isa sa akin, ‘yong isa…kay Vesper. 

Unti-unti ring naglaho ang ingay. Hanggang sa ang mabilis ko na lang na paghinga ang naririnig ko. Dahan-dahan, sa nanakit na katawan, umupo ako para tingnan si Vesper. Awang ang labi niyang nakatingin sa akin, ang dibdib ay mabilis ang pagtaas-baba. 

“Vesper, b-bampira na ako?” 

“Yeah…” 

Hiniga kong muli ang katawan sa ibabaw niya nang muling maramdaman ang panghihina. Pakiramdam ko ay katitigil ko lang mula sa ilang oras na pagtakbo. 

Yakap-yakap ni Vesper ang katawan ko nang bumangon siya. Bumaba siya ng kama nang buhat-buhat ako. 

“Papalitan ko lang ang kama,” aniya. 

Napaangat ang ulo ko para tingnan ang kama. Bakas na bakas ang pamamasa roon na hinaluan ng dugo. Bumalik ako sa pagkakahiga sa balikat niya. 

“Pero inaantok na ako…” 

“Bibilisan ko naman ang pagpalit.”

“Mamaya na lang pagkagising ko,” sabi ko at sinubukang bumaba pero pinigilan niya ako. 

“Gusto ko ng matulog, Vesper.”

“Matulog ka kung gano'n, bubuhatin na lang kita ulit pabalik ng kama,” mahinahon pa ring aniya. 

Naglatag siya ng comforter na kinuha niya sa drawer ng kwarto at nilatag iyon sa sahig, bago niya ako nilapag. Hindi na ako nagpasaway pa dahil para ng lantay na gulay ang katawan ko. Bago tuluyang nakatulog, naramdaman ko pa ang muling pagbuhat ni Vesper sa akin at paglapag sa mas malambot at mabangong kama. 

“Pasensya na, baby Vyo. Pagaling pa lang si Mama kaya hindi pa p'wede na lumapit lumapit ikaw,” pagbi-baby talk ni Vesper sa anak. 

Nakaupo lang ako sa kama, pinagmamasdan silang dalawa na nasa pintuan. May nakatapal na cold compress sa noo ko. Pangatlong araw ko na ngayon na nilalagnat, simula no'ng may nangyari sa amin ni Vesper; nagising na lang ako na inaapoy ng lagnat at masakit ang buong katawan na ani mo'y binugbog ako buong araw. Pagaling na naman ako, ubo at sipon na lang. 

Mabuti na lang at libang si Vyo sa ama. At parang naiintindihan din nito ang sinasabi ng ama sa kaniya. 

Nakatingin lang so Vyo sa akin, ‘yong kamay ay parang inaabot ko. Ilang araw na siyang tamang tingin lang sa akin. Hindi ko rin siya mapadede dahil masakit ang mga iyon gawa ng ama niya. 

“Inaantok na siya,” sambit ko. Pati lalamunan ko masakit. 

Tiningnan ni Vesper ang anak, saktong humihikab na si Vyo at namumungay na ang mga mata. Hiniga ni Vesper ang ulo ng anak sa balikat niya at marahang tinapik-tapik ang hita. Hindi nagpaawat ang pagguhit ng ngiti sa labi ko. Nakakatuwa silang tingnan. 

“Milady, I have something to tell you about your friend.” 

Nangunot ang noo ko sa sinabi niya. “Si Roselle ba?” 

Tumango siya. Seryoso ang tingin niya sa akin. “Buntis daw sabi ni Kuya Davino.”

“Ano? Nabuntis niya?” 

“No, hindi siya ang ama. Nakita raw niya na malaki ang tiyan.”

Umawang ang labi ko. 

“So you want to visit her? May mga kailangang akong gawin sa company sa mga susunod na araw, pero saka ko na aasikasuhin kapag magaling ka na. So, ihahatid ko lang kayo ni Vyo roon…”

“Bukas okay na naman ako.” 

Kumunot ang noo niya, naroon ang pagtututol sa mga mata. “Not tomorrow. Saka na tayo pupunta kapag naging maayos na maayos ka na.” 

“Sige…” alam kong hindi ko siya mapipilit. 

Hindi ko naiwasang mapaisip. Halata na ang pagbubuntis ni Roselle, kung gano'n…buntis na rin siya no'ng pinagbubuntis ko si Vyo. 

“Natatandaan mo ‘yong anak ng mayor na sinabi ko sa'yo noon?” ani ate habang kumakain ng cake na dinala ng mga kasambahay sa coffee table na nasa harap namin. 

Pinapasok ko na ngayon si Vesper sa trabaho niya, maayos na naman ako. Kalongkalong ko si Vyo na libang sa pacifier niya. 

“Oo.”

“Ayun! Ikakasal na.”

Kung hindi ako nagkakamali, iyon ‘yong sinabi niya sa akin na nakabuntis kay Roselle na hindi ko pinaniwalan. Hindi naman sa naniniwala na ako ngayon…hindi ko lang naiwasang maisip. Paano…kung iyon nga? Paano na si Roselle? 

“I-Ikakasal na?” 

“Oo, buntis na nga ‘yong babae.” 

“E ‘yong sinabi mo…totoo ba ‘yon? Nakompirma niyo?” 

“Alin? ‘Yong nabuntis niya si Roselle?” nag-aalangan man ay tumango ako. “Oo, pero ‘yong ex kasi ni Roselle, ‘yong may tricycle kilala mo?” tumango ulit ako. “Kini-claim niya na siya naman daw ang ama kung buntis nga si Roselle. Ayun, nagkagulo sa baranggay natin kasi nagsuntukan sila no'ng anak ni Mayor!” 

Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ang mga ito kay Roselle kapag nagkita kami. Gano'n pa man, tinatandaan ko ang impormasyong sinasabi ni ate para kung sakaling maitanong ni Roselle, may maibabalita ako. 

Lalo akong nag-aalala kay Roselle. Gusto ko siyang puntahan na.

“Kaya kapag nagkita kayo ulit ni Roselle, ‘wag na ‘wag mong sasabihin sa kaniya ito. Baka isipin no'n pinag-aagawan siya ng dalawa! Naku, baka mas lalong magkagulo kung magpapakita siya.” 

“Hindi naman siguro, ate. ‘Tsaka wala tayong karapatan na pagbawalan si Roselle kung gusto niyang bumalik sa baranggay natin.”

“Naku! Ewan ko na lang kung ano ang mangyayari kapag bumalik siya.” 

Siguro nga ‘wag ko na lang pangunahan si Roselle. Sasabihin ko lang sa kaniya ang mga nalalaman ko kung magtanong siya, pero kung hindi naman ititikom ko ang bibig ko. Hindi ko alam, baka may epekto iyon sa kaniya. Hindi ko alam ang nararamdaman niya ngayon o ang tumatakbo sa isip niya. Basta ang gusto kong gawin ngayon ay puntahan siya at yakapin siya, nang kahit sa gano'n ay maiparamdam ko sa kaniya na hindi siya nag-iisa. 

“Oo nga pala, hindi nakasama ngayon si Mama dahil abala siya sa pagpapaayos ng bahay.” 

“Nagpapaayos?”

“Oo, tinulungan nga ng parents ni Vesper. Sa susunod, mga kasambahay naman ang hihingin namin ni Mama,” pabulong niyang sinabi. 

Wala namang problema sa akin kung gusto rin nilang magkaroon ng kasambahay. Ang iniisip ko lang…paano nila ito babayaran buwan-buwan? 

“H-Hindi naman yata sapat ang kinikita niyo ni Mama sa pagbebenta ng kakanin para may maipangpasweldo sa mga kasambahay, ate.”

“Sira ka ba? Malamang hindi kami ang magpapasahod sa kanila.”

“E sino?”

“‘Yong pamilya ng asawa mo. Isasaan naman nila ang sobra-sobra nilang kayamanan, ‘di ba? Edi ishare rin sa amin, pamilya na naman na tayo e!” 

Nalaglag ang panga ko. 

“Ate, hindi na naman yata tama ‘yon. Kung gusto mo, irefer kita kay Vesper. Baka may bakanteng trabaho sa kompanya niya–”

“Pahihirapan mo pa ako? Ayo'ko ngang magtratrabaho! Bakit pa ako magtratrabaho kung may mapagkukunan na naman na pera, ‘di ba?” 

“Ate–”

“Tss! Hindi naman p'wede na ikaw lang ang hayahay ang buhay. Gusto mo ikaw lang ang maangat?”

Kahit yata iumpog ko sa pader ang ulo ni ate hindi ko na mababago ang gusto niya. Ako na ang nahihiya sa ginagawa nila ni Mama.

“Hayaan mo, Lavina. Makakapag-asawa rin ako ng mayaman! Magiging mayaman na rin ako!”