Dobra jest moc, muszę się zebrać i w końcu zejść na dół. Przecież może ich tam nie być, nie? Dobra idę. Schodzę po cichu na dół i słyszę jakieś urywki rozmowy bodajże Briana i mojego brata. Nie zaszkodzi trochę podsłuchać, prawda?

-Nie wierzę, że to Vanessa, ona nie mogła się tak zmienić - och no to uwierz.

Dobra schodzę- pomyślałam.

-Dacie mi jakieś zapasowe klucze do domu?

-Tak jest na komodzie przy wieszakach - odezwał się chyba Edwin ale nie jestem pewna.

-Dzięki - rzuciłam krótko.

Edwin jest czarnowłosym chłopakiem o złotych oczach, przynajmniej jego oczy tak pamiętam ja.

Przy wysepce kuchennej stał jeszcze jeden chłopak podajże Josh ... nie nie nie to był Joseph tak na pewno jestem tego pewna.

-Wychodzę - krzyknęłam i już mnie tam nie było.

Rozglądnęłam się po okolicy , a na telefonie włączyłam moją ulubiona playlistę. Zaczęłam zamówiłam taksówkę i po półtoragodzinnym jeździe wróciłam do tej koszmarnej chałupy. Starałam się wejść jak najciszej więc usłyszałam kawałek rozmowy.

-... co jej powiemy? - zapytał jeden z nich.

-Nie wiem, na pewno nie możemy jej o niczym powiedzieć - o co im chodzi?

-Dzisiaj jest wyścig mam nadzieję, że jesteście gotowi. Myślę, że dzisiaj nie pojawi się ta cała ,,Niepokonana'' bo jest możliwość, że znowu przegramy. Jednak musi ktoś zostać z Vanessą. Jacyś ochotnicy? – o cholera oni gadają o mnie, proszę żeby nikt ze mną nie zostawał, proszę!!!

-Ja mogę zostać – odezwał się ... mój brat???

-Nie Adam ty jesteś najlepszym mechanikiem nie możesz nas zostawić – teraz odezwał się Brian.

Dobra koniec tego dobrego, otwieram delikatnie drzwi i z całej siły nimi trzaskam, a przynajmniej tak żeby usłyszeli. Hahaha jakie mają przerażone miny warto było.

-Hey Van, co tam? – zapytali chórem. To wcale nie jest dziwnę, wcale. Nie dobra to jest strasznie dziwne.

-Pa – odpowiedziałam nawet nie zaszczycając ich moim wzrokiem.

Dobra czas posprawdzać portale społecznościowe. I już ta godzina, czas zbierać się na wyścigi. Tylko jakby się tu wymknąć niezauważalnie z domu. I oto jest pytanie. Idę sprawdzić teren.

- Yyy hey ? – no to się wkopałam Joseph został w domu.

-Hey, reszty nie ma bo yyy poszli... poszli na imprezę, tak tak tak na imprezę – kłamać to ty nie umiesz Josh.

-No spoko właśnie chciałam wam powiedzieć, że też wychodzę się zabawić – powiedziałam beznamiętnie.

-Sory Vanessa, ale nigdzie nie idziesz.

-No chyba cię pojebało idę i koniec – teraz to się naprawdę wkurwiłam.

-Tak mówił twój brat, nie masz wyjścia.

-Pff rzeczywiście idę się przebrać i wychodzę.

-Jeszcze zobaczymy-krzyknął gdy już byłam w połowie drogi.

NAPEWNO NIE ZOSTANE Z TYM HUJEM!