Myślę, że coś mi się wydaje, mam zwidy albo przede mną na MOIM łóżku naprawdę siedzi nie kto inny jak Carter. Jeszcze raz przetarłam oczy, a następnie spojrzałam na niego. Teraz mogę wam uświadomić i przy okazji sobie, NIE MAM ZWIDÓW !!!

-Cholera – burknęłam pod nosem.

-Vanessa musimy porozmawiać – jego głos nie był już taki milutki jak dzwonił do mnie przedtem, on był wręcz lodowaty.

-Nie wiem czego możesz ode mnie chcieć – skłamałam.

-Proszę cie nie okłamuj mnie – powiedział z lekką.... Pogardą? – Sky i Jeremi dzwonili i mówili mi jak było.

-Dobra okej masz mnie, ale teraz chodźmy bo dowiedzą się czegoś więcej – skinęłam głową w stronę drzwi.

Brian Pov.

Stoję właśnie pod drzwiami Van i słyszę głos mężczyzny i dziewczyny, ciekawe co od niej chce?

-... nie okłamuj mnie, Sky i Jeremi dzwonili i mówili mi jak było – o co tu może chodzić? Czy ona ma jakieś tajemnice? O których nawet Adam nie wie?

- Dobra okej masz mnie, ale teraz chodźmy bo dowiedzą się czegoś więcej – i teraz chyba właśnie się wpierdoliłem, bo stoję pod jej drzwiami jak jakaś ciota i podsłuchuje.

-Dobrze, ale pamiętaj musisz być bezpieczna – co kurwa???

Ruszyli w moim kierunku, więc szybko schodzę kilka schodków i udaję, że dopiero co miałem zamiar tam iść. Jednak nie mogę przepuścić takiej okazji bez zapytania się jej o to.

-Kto to? – zrobiłem to co miałem zamiar.

-Ymm.... To jest Ymm – wiedziałem, że coś jest nie tak i chyba trafiłem.

-Dzień dobry jestem William Joe ojciec chłopaka Vanessy – Co??? To ona ma chłopaka?

-Brian O'Brien yyy... przyjaciel jej brata. Mieszkamy razem.

-Przepraszamy, ale śpieszymy się musimy omówić jeszcze parę spraw. Do wiedzenia.

-Tak, tak do widzenia.

Nie wiem co myśleć. Wcześniej miałem się tylko zapytać czy to ona jest tą tajemniczą dziewczyną, Błyskawicą czy jak jej tam. Okej nie będę na razie zaprzątał sobie tym głowy whatever.

Wracam na dół.