'De sterren zijn zo mooi hier.' Zei Lacey bewonderend. Carel en zij lagen nog steeds op het veld van de Johan Cruijff Arena en ze keken samen naar de sterren. Het dak stond open en ze hadden een fantastisch uitzicht. 'Ik weet het. De sterren staan nu op het beste punt.' Wist Carel te vertellen. 'Het ziet er echt prachtig uit.' 

'Het is wel gek he. Zo'n stille Arena. Normaal krioelt het hier van de mensen die aan het zingen en juichen zijn.' Merkte Lacey op. 'Ik vind het wel lekker die rust. Alleen wij twee, het veld en de sterren.' Zei Carel. 'Het is echt perfect ja.' Knikte Lacey. 

'Zullen we maar is naar huis gaan?' Stelde Carel voor na een tijdje. 'Is goed. Ik ben zo moe.' Lacey gaapte. 'Kom dan halen we nog even onze spullen boven en dan vertrekken we.' Carel hielp Lacey overeind en ze wandelde naar boven naar de ruimte die ze hadden afgehuurd.

Lacey en Carel pakte alle cadeautjes in en ze schoven nog snel eventjes alle stoelen aan. Lacey had het erg leuk gehad en ze was Mikky, Frenkie, Annekee, Matthijs, Emma en Killian heel erg dankbaar dat ze gekomen waren naar deze speciale dag.

'Heb je alles?' Vroeg Carel. Lacey knikte. Ze had al haar cadeautjes in de tas gestopt. 'Top dan kunnen we gaan!' Carel en Lacey verlieten de ruimte en liepen door de stille Johan Cruijff Arena. 

'We moeten trouwens wel afsluiten.' Carel grijnsde en hield de sleutel van het stadion omhoog. 'Jeetje. Waarom heb je dit allemaal voor mij geregeld? Was dat niet veel te veel werk.' Riep Lacey verbaasd uit. 

Carel stopte met lopen en keek haar recht in de ogen aan. 'Ik doe het graag voor je, Lace. Je verdiend dit.' Zei hij. Lacey bloosde. 'Lief van je Ca.' 

De twee liepen verder en kwamen aan bij de uitgang van de Arena. Snel liepen ze naar buiten en Carel sloot de deur af en zette het alarm aan. 'Waar moet je die sleutel laten?' Vroeg Lacey. 'Morgen moet ik hem inleveren dus ik neem hem mee naar huis.' Zei Carel. 'Slim.' 

Ze wandelde naar de auto die in de parkeergarage stond en ze reden weg naar Carel zijn appartement. 'Ben je nog in voor een karaoke of ben je te moe?' Grijnzend keek Carel haar aan. 'Mijn ogen vallen bijna dicht sorry.' Mompelde Lacey. 'Het is niet erg. Het is kwart over twee s'nachts. Je mag best moe zijn.' Vond Carel. 'Kwart over twee al? De tijd vliegt.' 

*

'Lacey wakker worden. We zijn bij mijn appartement.' Zachtjes schudde Carel aan Lacey haar arm. 'Hmm.' Slaperig opende Lacey haar ogen. 'Sorry.' Verontschuldigde ze zich. 'Waarvoor?' Vroeg Carel. 'Dat ik in slaap viel. Jij hebt nu heel de rit in je eentje gezeten.' Mompelde Lacey. 'Ach joh. Maakt mij dat wat uit. Kom nou maar snel dan kun je naar bed.' 

Carel hielp Lacey uit de auto en ze liepen naar Carels appartementje. Snel deed Carel de deur open en ze liepen naar de binnen.

'Heb jij nog een shirt die ik mag lenen?' Vroeg Lacey. 'Natuurlijk.' Carel liep naar zijn kast en haalde er een zwart T-shirt uit. 'Dankjewel!' Lacey liep ermee naar de badkamer en ze kleedde zich om. Ook poetste ze nog snel haar tanden en daarna liep ze naar Carels bed en kroop ze onder de dekens. 

'Je bent moe he?' Gniffelde Carel. Lacey knikte. 'Ik had echt niet verwacht dat ik nog mijn verjaardag zou vieren. Ik had gerekend op een avondje mijn boek uitlezen.' Grinnikte ze. 'Ja sorry van dat. Dat mag je nu toch echt een andere keer doen.' Gniffelde Carel. 'Het is oké. Ik had dit voor geen goud willen missen. Ik ben echt heel blij dat jullie achter mijn rug om nog wat hadden geregeld.' Gaf Lacey toe. 

'Dat is goed om te horen.' Carel kroop naast haar in bed en drukte zijn lippen op de hare. 'Slaaplekker Lacey.'