'Dus het is nu officieel tussen jou en Killian?' Vroeg Lacey. Emma glimlachte en knikte. 'Sinds zaterdag.' Bekende ze. 'Ah leuk!'

De avond was gevallen en Lacey zat bij Emma thuis op de bank. Ze had nog gezellig met Carel, Matthijs, Annekee, Frenkie en Mikky avond gegeten en daarna had Carel haar thuisgebracht. Lacey vond het erg gezellig en ze moest toegeven dat ze Mikky en Annekee erg aardig vond.

'Waar heeft hij je eigenlijk gevraagd?' Nieuwsgierig keek Lacey Emma aan. 'Gewoon bij hem thuis op de bank. Zo romantisch was het niet hoor.' Grinnikte Emma. 'Maar wel leuk dat het nu officieel is.' Vond Lacey. 'Ja, hij is zo lief, knap, zorgzaam en geweldig.' Somde Emma op. Lacey grinnikte.

'En hoe is het tussen jou en Ca?' Emma keek haar beste vriendin vragend aan. 'Tussen mij en Ca?' Lacey fronste. 'Kom op Lace, jullie gaan nu zoveel samen om en je hebt ook al zijn vrienden bij Ajax ontmoet. Wanneer word het tussen jullie officieel?' 

Lacey werd rood. 'Ik weet niet of het echt wat tussen ons is hoor. Volgensmij zijn we gewoon hele goede vrienden.' Zei Lacey. 'Je bent gewoon bang om iemand toe te laten in je leven.' Antwoordde Emma. 'Waarom denk je dat?' Lacey fronste. 

'Nou uhmm sinds de dood van je moeder ben je zo stil en op jezelf geworden. Je praat nooit over je gevoelens. Je bent gewoon bang om je aan hem te hechten, omdat je bang bent dat je hem verliest. Dat is wat ik denk.' Zei Emma voorzichtig. 

Lacey zei niks en staarde naar de grond. Ze was na de dood van haar moeder inderdaad een heel ander mens geworden. Voor de buitenwereld leek het misschien niet, maar ze was veel meer gesloten dan vroeger en ze deelde weinig. De reden dat Lacey ook weinig vriendinnen had was dan ook dat ze zich niet meer durfde te hechten aan mensen. 

'Lace? Gaat het?' Bezorgd legde Emma een hand op haar knie. 'Ehm ja het gaat.' Antwoordde Lacey. 'Ik heb gelijk he?' Zei Emma. Er ontsnapte een traan en zachtjes begon Lacey te snikken. 'Ik wil niet verliefd zijn op Carel. Wat nou als ik hem ook verlies?' Snikte Lacey. 

'Dat hoort nou eenmaal bij het leven. Het leven zit vol met risico's. Als jij nooit een risico neemt dan zul je nooit gelukkig worden.' Zei Emma zachtjes. 'Je hebt gelijk.' Zuchtte Lacey. 'Ik heb altijd gelijk. Waarom zeg je het niet gewoon tegen Carel?' Vroeg Emma. 'En dan? Hij hoeft het niet te weten.' Zei Lacey. 'Wat jij wil, maar denk er wel over na wat je wilt. Volgensmij vind Carel jou wel echt leuk.' Was Emma van mening.

'Ik weet het niet hoor. Volgensmij gaan we meer met elkaar om omdat jij en Killian zo close zijn.' Dacht Lacey. 'Dat was in het begin misschien zo, maar er is echt wel wat tussen jullie veranderd. Je bent vandaag zelfs bij zijn voetbaltraining wezen kijken en daarna gaan bowlen met hem en zijn vrienden van Ajax.' Sprak Emma haar toe. 

'Je hebt gelijk. Ik vraag hem morgen mee op een date.' Zei Lacey. 'Serieus?' Emma haar ogen werden groot. 'Yes. Als ik op Carel moet wachten duurt het nog een jaar. Morgen wacht ik hem gewoon op bij het trainingscomplex van Ajax.' Zei Lacey. 'Lekker Lace. Carel vind het vast leuk.' Antwoordde Emma glimlachend. 

'We gaan het zien. Straks word het nog een grote afgang.' Zuchtte Lacey. 'Dat zal echt wel meevallen. Maak je daar maar geen zorgen over. Wil je trouwens nog wat drinken?' Emma pakte de glazen van tafel en stond op. 'Ja lekker doe maar cassis.' Zei Lacey. Emma liep naar de keuken en vulde de glazen met drinken.

Toen ze gevuld waren kwam Emma weer aangelopen en ze zetten de glazen op tafel. 'Dankjewel.' Lacey pakte haar glas en nam een slok. 'Ga je eigenlijk je verjaardag nog vieren?' Emma keek haar vragend aan. Over twee weken was Lacey jarig en eigenlijk had ze daar nog helemaal niet over nagedacht. 

'Nee, ik denk het niet.' Antwoordde Lacey. 'Waarom niet? Dat is toch gezellig.' Vond Emma. 'Wie moet ik dan ooit uitnodigen? Ik heb helemaal niet zoveel zin in een feestje.' Bekende Lacey. 'Hmm oké. Dan niet.' Zei Emma. 'Sorry. We kunnen wel met ze tweeën wat leuks gaan doen.' Zei Lacey. 'Ja, is goed. We kijken die week zelf wel even.' Knikte Emma. 

'Is goed. Ik ga maar eens naar huis. Ik moet morgen weer werken.' Lacey gaapte. Het was een lange dag geweest en ze was kapot. 'Is goed! We spreken elkaar nog wel.' Zei Emma. Lacey en Emma namen afscheid van elkaar en Lacey ging naar huis.