Er gingen twee weken voorbij en het was alweer halverwege november. Sinterklaas was alweer in het land en het werd steeds kouder buiten. Afgelopen twee weken had Lacey hard gewerkt en haar vrije dagen had ze doorgebracht met Killian, Emma en Carel.

Vandaag was het dinsdag en Lacey had beloofd om bij Carel zijn voetbaltraining te komen kijken. Vandaag was Lacey vrij van haar werk dus het kwam goed uit. Carel had haar vorige week ook al meegevraagd, maar toen kon ze steeds niet. 

Nerveus liep Lacey het sportpark op. Carel had precies uitgelegd waar ze heen moest lopen, maar toch vond ze het wel een beetje spannend. In de Arena kwam ze dagelijks om te werken, maar op het trainingscomplex was ze nog nooit geweest. 

Aarzelend liep Lacey naar het hoofdveld en opgelucht haalde ze adem toen ze daar wat jongens zag voetballen. Ze was dus bij het goede veld. Lacey liep naar het tribune en ging zitten. Toen ze zat keek Lacey om haar heen en al snel herkende ze Carel tussen de jongens. Ze waren een partijtje aan het doen en Carel droeg een groen hesje van het groene team.

Geïnteresseerd bekeek Lacey het partijtje. De jongens tikte de bal zo snel over en waren zo goed. Vroeger deed Lacey weleens mee aan schoolvoetbalwedstrijden, maar haar voetbalkunsten waren niks vergelijken met dit niveau.

De trainer blies op zijn fluitje en beëindigde de training. Lacey stond op en liep naar de rand van het veld en toen Carel haar in het vizier kreeg kwam hij naar haar toegerend. 'Stond je hier al lang?' Vroeg hij hijgend. Hij stopte net voor Lacey haar neus. 'Ik zat op het tribune.' Zei Lacey. 'Aha vandaar. Wat vond je ervan?' Vragend keek hij haar aan. 'Jullie tikken snel over, zeg. Ik kon het bijna niet bijhouden.' Grinnikte Lacey. 'Haha. Dat is goed om te horen. Dan houd de tegenstander ons zondag misschien ook niet bij.' Grijnsde Carel. 

'He Ca, is dat nou dat meisje van je?' Er kwamen twee jongens aan gejogd en Carel werd rood. 'Hoi, ik ben Matthijs.' Matthijs gaf Lacey een hand. 'Ik ben Lacey.' Stelde Lacey zich voor. 'Hoi, Frenkie.' Stelde Frenkie zich voor. Hij gaf het meisje een hand. 'Lacey.' 

'Vond je de training een beetje leuk?' Vroeg Matthijs haar. 'Ja hoor. Jullie waren goed bezig.' Knikte Lacey. 'Thanks. Heb je vanochtend ook nog gewerkt?' Matthijs keek haar vragend aan. 'Nee, ik heb gisteren heel de dag gewerkt.' Antwoordde Lacey. 

'Ah leuk. Frenkie en ik gaan trouwens vanmiddag samen met onze vriendinnen bowlen. Hebben jij en Carel misschien ook zin om mee te gaan?' Vragend keek Matthijs naar Lacey en Carel. Lacey keek naar Carel. 'Ja uhmm mij lijkt het wel leuk. Ik weet niet hoe jij erover denkt?' Onzeker keek Lacey naar Carel. 'Ja, gezellig!' Stemde Carel toe. 'Gezellig!' Vond Frenkie. 

'Ik ga even snel douchen. Als je hier rechtdoor loopt en dan naar rechts kom je uit bij de kantine.' Wees Carel haar de weg. 'Thanks. Tot zo!' De jongens vertrokken richting de kleedkamer en Lacey liep naar de kantine. 

Precies zoals Carel zei volgde ze de route en ze kwam uit bij de kantine. Snel liep ze naar binnen en ging ze aan een tafel zitten. Het was duidelijk te zien dat het de kantine was van Ajax. Overal hingen en stonden spullen die te maken hadden met de club. Nu was Lacey ook niet anders gewend, want de Arena stond er ook vol mee maar toch was het een grappig gezicht om te zien. 

Lacey pakte haar mobiel erbij en ze scrolde wat door haar Instagram heen. Ze wachtte nog even met drinken halen tot Carel er was, want ze wist niet wat hij wou drinken. 

Na een kwartiertje kwam Carel dan toch eindelijk aangelopen. 'Hoi!' Carel plofte tegenover Lacey neer op een stoel. Hij had een spijkerbroek en een dikke trui aangetrokken. 'Lekker douched?' Vroeg Lacey lachend. Heel Carels haar was nog nat. 'Ja zeker. Ik heb met Frenkie en Matthijs om 14.00 afgesproken bij het bowlingscentrum.' Zei Carel. 'Top. Het is nu half een dus we hebben nog wel even tijd om te lunchen.' Knikte Lacey tevreden. 

'Zullen we hier wat eten of had je een andere plek in gedachten?' Carel keek haar vragend aan. 'Hier is prima hoor.' Antwoordde Lacey. Ze had al lang aan Carel gemerkt dat hij vandaag niet zoveel zin in had in de stad. 'Oke, mooi. Dan zal ik zo voor ons wat bestellen.' Knikte Carel tevreden.