Esmee pov

Maarten gaat naast mij op de grond zitten. Ik vertrouw mannen niet meer door alles wat er in 25 jaar is gebeurd. Ik heb nooit een ander leven gekend dan dit. Ik ben dit gewend. Bang kijk ik naar mijn benen die wijd uit elkaar zitten vastgebonden aan twee gewichten van 100 kilo. Mijn handen zitten strak vastgebonden achter mijn rug. Ik vraag me af hoe ze eruit zien, omdat ik het gevoel heb dat het bloed. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn handen nauwelijks meer voel doordat ze telkens in dezelfde houding zitten vastgebonden en het touw nooit los word gemaakt.

Ik kijk met tranen in mijn ogen naar Maarten als hij een broodje uit zijn jaszak haalt. Ik krijg van mijn vader en broer maar een half sneetje brood en een half glas water per dag. Soms vergeten ze het ook wel eens en krijg ik helemaal niks.

'Zal ik je helpen om rechtop te gaan zitten?' vraagt Maarten aan mij en ik slik. Tegenstribbelen wil ik niet dus knik ik langzaam. Heel voorzichtig helpt Maarten mij om rechtop te gaan zitten. Als ik eenmaal rechtop zit leun ik tegen hem aan omdat ik te zwak ben om zelf rechtop te kunnen zitten.

'Hier, eet maar wat.' Maarten houd het broodje voor mijn mond en langzaam neem ik een hap. Ik proef iets wat ik nog nooit op heb en kijk hem vragend aan.

'Dat is kaas,' glimlacht hij en laat mij nog een paar happen van het broodje nemen. Na nog geen half broodje hoef ik al niet meer.

'Het... het is wel... lekker,' zeg ik heel zacht en Maarten glimlacht.

'Lekkerder dan het kale brood dat je normaal krijgt?' vraagt hij en ik knik langzaam. Veel lekkerder, maar dat zeg ik niet, bang dat hij boos word. Ik heb het ijskoud, volgens mij is het in deze kamer veel kouder dan dat het eigenlijk hoort te zijn. Ik schrik en verstijf van angst als de deur open word gedaan. Maarten staat heel snel op waardoor ik terugval op de grond. Ik ben veel te zwak om rechtop te blijven zitten.

'Ben je al klaar?' vraagt Jake met een gemene grijns aan Maarten. Ik slik en er rolt een traan over mijn wang. Daarom was Maarten hier dus. Om dingen te doen die mijn vader en broer ook altijd bij me doen...

'Ja, ik ben klaar.' Maarten werpt nog een laatste blik op mij en word dan de kamer uitgeduwd door Jake. Jake loopt achter Maarten aan de kamer uit en doet de deur achter zich op slot. Ik zucht zachtjes en merk dat ik misselijk ben. Niet veel later ligt hetgeen dat ik net heb gegeten op de grond. Ik begin zachtjes te huilen, bang dat Jake of mijn vader hier achter komt.