POV Sara

O god.
Ik moet hier weg. Als Justin zijn woorden gaat waarmaken, leef ik niet zo lang meer. Wie weet wat hij me gaat aandoen.

Ik sta nog steeds voor de deur die ik net op slot heb gedaan. Ik was gelukkig net op tijd, want anders was Justin hier binnen geweest. Wie weet wat er dan was gebeurd.

Ik begon hem net een beetje te vertrouwen. Ik dacht dat hij meende wat eerder in de woonkamer zei. Zelf stond ik er ook voor open om.. te luisteren naar meer. Ja oké, misschien laat ik hem wel te snel binnen. Ik ben hier pas vijf dagen, niet eens een week.

Maar dat is allemaal verleden tijd na het gesprek van Justin en zijn vader. Hij doet alles om 'het perfecte' zoontje te zijn.

'Sara, kom op, laat me binnen.'

Ik schik op als ik de stem van Justin hoor. Hem binnenlaten? Na dat ik alles heb gehoord wat ze zeiden? Zeker weten niet dus!

'Ik weet dat je me hoort. Je staat nog voor de deur.'

Snel zet ik een paar stappen achteruit. Ik wil net naar mijn kamer rennen als ik zijn stem nog een keer hoor, dit keer iets zachter.

'Laat het me op zijn minst uitleggen. Je kan binnen blijven.'

Uitleggen? Wat valt er uit te leggen? Hij moet me pijn doen, heel veel meer hoef je niet te vertellen, ik snap het zo ook wel.

'Sara.'

Iets aan zijn stem zorgt ervoor dat ik niet verder wegloop naar mijn kamer.

'Sara? Luister je? Ach wat maakt het toch uit.'

Ik hoor voetstappen aan de andere kant van de deur wanneer Justin wegloopt. En dan doe ik iets stoms.

'Wacht!'

Hij stopt met lopen.

'Leg uit.'

Ik hoor een zucht aan de andere kant van de deur en hij begint met praten.

'Ik zweer dat ik je geen pijn wil doen, ik wil je alleen maar beschermen. Maar als je hier levend uit wilt komen, moet je wel íets van een wond hebben.' Dus hij wilt me wel pijn doen. Ik laat een afkeurend geluidje horen.

'Sorry Sara. Het kan niet anders. Als ik heelhuids naar het etentje laat gaan vanavond, wordt je weer geveild. En wie weet wel aan Duke en Dane, of erger nog, Gavin.' Ik heb die mensen al een keer ontmoet. Duke en Dane zijn een echte nachtmerrie, maar Gavin... Ik weet niet wat ik van hem moet denken. Waarom wilt hij me überhaupt hebben? 'Kan je me binnenlaten?' Vraagt Justin na een tijdje.

'Ik..ik...' Ik laat een geërgerde zucht horen. Wat moet ik hier nou van denken? Hij heeft net nog belooft me te martelen. 'Ik begrijp het. Ik zie je zo.' Zegt Justin. 'Zorg wel dat je om 18.00 klaar bent, we gaan naar het huis van mijn ouders. Ik wil je outfit eerst zien voordat we weg gaan. Mr Macini is gevaarlijk.' En hij loopt weg van de deur, de trap af.

Wat moet ik toch met deze jongen.

*

'Ben je klaar?' Justin klopt op mijn slaapkamerdeur, als ik net mijn jurk wil dichtritsen. Dat stomme ding krijg ik al 5 minuten niet gesloten.
'Nee, nog niet, ik krijg mijn rits niet dicht.' Zeg ik met een diepe zucht.
Ik kijk in de spiegel en zie een zwarte jurk. Vergeleken bij de rest van de jurken in de kast is deze nog... chique. Wat er allemaal in dat ene hokje hing... is minder stof dan je in een stripclub zal zien. Ik ben niet van plan mensen te gaan verleiden met mijn jurk, maar ik moet toegeven dat hij er goed uitziet. Mijn rondingen komen mooi naar voren en de stof voelt fijn aan. Mijn benen heb ik (gelukkig) pas nog geharst, dus die zien er ook mooi uit. 

Alleen die ríts! Die is niet dicht te krijgen! 

'Moet ik je helpen?' Vraagt Justin. 

Oh oh, het idee dat hij mijn blote huid aanraakt met zijn vingers... laat vreemd genoeg vreemde trillingen door mijn lichaam schieten. Dit gevoel moet zo snel mogelijk weg. Justin, mijn kóper notabene, heeft me op een veiling gekocht. Echt niet Sara, dit gaat niet gebeuren.

'Uhm...- ' 

Verder kom ik niet, want de deur gaat met een klap open en Justin stapt de kamer in. Ik zet van de schrik een stap naar achteren en druk me tegen de spiegel aan, nog steeds bewust van mijn naakte rug. Justins ogen gaan van mijn benen naar mijn gezicht en zijn mond valt kort even open, maar die klapt snel weer dicht. 

Na een paar seconden van een ongemakkelijke stilte, schraapt hij zijn keel. 

'Dus, wow, ik bedoel.. wat een leuke jurk. Heb je dit zelf uitgekozen? Ja natuurlijk. Leuk. Leuk gekozen...' Hij ratelt een paar woorden achter elkaar, houd dan zijn mond en krijgt een verrassende rode kleur op zijn wangen.

'De rits...' zegt hij ineens verstrooid. 'Moet ik helpen met de rits?' 

Ik blijf stil, met nog steeds mijn rug tegen de spiegel aangedrukt. Was Justin nou net verlegen? Dat is voor het eerst. 

'Eh, ja, oké.' 

Wanneer ik niet beweeg, loopt hij langzaam naar me toe. Ik ga een stukje naar voren en draai me om, zodat hij bij mijn rug kan. Aarzelend kijkt hij in de spiegel naar me en slaat dan zijn ogen naar beneden. Zijn pupillen worden groot en hij laat een zachte zucht horen. Hij breng zijn handen omlaag en zijn vingertoppen strijken teder over mijn huid heen, totaal niet zoekend naar de rits. Ik doe mijn ogen dicht, om maar niet toe te geven aan de plotselinge vlinders in mijn buik. 

Justin besluit om de rits toch dicht te doen en brengt de twee kanten van de jurk bij elkaar. Zijn handen vinden de rits en hij trekt hem langzaam omhoog. Wanneer hij hem sluit, buigt hij zijn hoofd naar voren en plaats een kusje op mijn schouderblad. 

'Zo, nu ben je perfect.' 

Ik ril een beetje van het contact van zijn lippen op mijn lichaam. Dit is vreemd. Dit gevoel heb ik nog nooit gehad. Ik ben wel eens vaker gekust, maar niet op deze manier. Ik wil er ook niet meer bij stilstaan, na.. na... alles wat er is gebeurd. 

Nu ik daaraan terugdenk, zet ik snel een stap bij Justin vandaan. Zij ogen verweiden zich eventjes, maar zijn gezicht neemt al snel weer een neutrale vorm aan. Hij negeert mijn vreemde gedrag, en zegt, 'Zullen we naar beneden gaan? We hebben nog 25 minuten voor we naar het huis van mijn ouders moeten.' 

Blij dat hij de hint begrijpt, antwoord ik dat we misschien nog wel even wat kunnen drinken in de keuken. Justin knikt en loopt voor me uit naar de voordeur van mijn appartement en gaat de grote trap af. Ik volg hem en bij de keuken schenkt hij voor ons allebei een glas water in, aangezien we onze tanden hebben gepoetst. Dit keer zonder citroenplakje. 

We hebben allebei een paar slokken genomen, wanneer er een luide bel klinkt door de woonkamer. Justin kijkt me een kort moment aan en dan loopt hij naar de voordeur. Hij kijkt even op het schermpje naast de deur om te zien wie er staat, en ik zie zijn gezicht betrekken. 

'Shit.' 

Zijn houding veranderd van de Normale Justin, naar de Maffia Justin en ik ben ineens doodsbang voor de persoon die aanbelde. Nog voordat hij de deur opendoet, zegt hij iets. 'Sara, speel mee met de act. Als je dat niet doet, ben je dood.' 

En hij hij haalt de deur van het slot af. 

* 

'Justin! Ik dacht, ik kom even langs.' Een bekende stem klinkt door de kamer heen. 'Die mooie meid heb jij natuurlijk helemaal voor jezelf. Care to Share?'  Zegt hij grappend, maar ik hoor de uitdagende ondertoon. Justin ook, want hij fronst even kort en geeft dan een niet al te vriendelijk antwoord. 'Ha, delen? Dit wijfie is helemaal van mij. Ze is al helemaal gewikkeld in mijn geur.' Wat? Hij laat even een grijns zien en doet dan de deur verder open om... Mr Macini binnen te laten. Ik had het kunnen weten. 

Hij is gekleed in een strak pak en heeft een zwarte coltrui aan. Niet te chique, maar ook niet te casual. Hij ziet er goed uit, voor een psycho dan en ik rol met mijn ogen.

Uiteraard wanneer hij naar me kijkt. Mr Macini trekt een van zijn wenkbrauwen op en laat een geërgerde grom horen. Wow. 'Volgens mij is je "wijfie" niet heel erg tevreden. Wat in ieder geval zeker is, is dat ze geen manieren heeft. Je rolt niet met je ogen naar een man die hoger staat dan jou.' 

Justin kijkt even bezorgd mijn kant op, maar net zo gauw als het er was, is het weer weg. Deze gast is echt goed in het verbergen van emotie's. Alleen niet voor mij.

'Leer die meid wat manieren aan jongen.' Adam loopt mijn kant op en staat voor mijn neus stil. Ik ben lang, oké misschien niet heel erg, maar hij torent boven me uit. Niet zo erg als Justin. Die is echt monsterlijk groot. Ruw pakt mr Macini mijn kin vast en duwt hem naar van de ene naar de andere kant, mijn gezicht inspecterend. Zijn ogen gaan naar beneden, via mijn borsten omlaag naar mijn benen. Deze man is een creep. Ik probeer me te verzetten tegen zijn stevige greep, maar het enige wat het me oplevert, is een harde klap in mijn gezicht. Even zie ik sterretjes en mijn hoofd bonkt hard. 

'Verzet je niet lieve schat, anders moeten we je naar iemand over verplaatsen die wel weet wat martelen is.' En hij laat mijn gezicht los. Justin staat ondertussen al naast ons. 'Dat is niet nodig. Ik kan je garanderen dat ze het hier niet naar haar zin heeft.' zegt hij rustig. Er komt een vreemde glans in de ogen van Adam, die bijna eng is. 'O ja? Ik zie geen blauwe plekken, behalve op haar pols en been. Ik weet zeker dat dat er bij de veiling ook al zat.' Justins kaken spannen zich. 'Of gebruik je haar anders? Je weet wel, zoals de meeste van je familieleden het doet. Als seksspeeltjes. Jullie zijn niet zo heel creatief, tenzij je het anders aanpakt.' Mr Macini pakt een van mijn haarlokken vast, die los over mijn schouders heen liggen. 'Heb je eigenlijk al wel iets gedaan met haar?' Een brok begint zich te vormen in mijn keel. Ik vind het niet leuk waar dit heen gaat. 'Of ben je soms gevallen voor het poppengezichtje? Je weet toch wel dat dit het nichtje is van Martin? Of zie je haar als je liefje?' Hij spuugt het woord bijna uit. Adam heeft mijn pluk haar bijna helemaal gewikkeld rond zijn vuist en geeft er een flinke ruk aan, waardoor ik naar voren stommel. Mijn gezicht komt gevaarlijk dichtbij zijn lippen en hij fluisterd, 'Heeft hij je überhaupt al pijn gedaan?' Bang om iets terug te zeggen, hou ik mijn mond. 'Antwoord me!' schreeuwt Adam in mijn oor. 'J- Ja.' 'Wat ja?' 'Ja, h- hij heeft me pijn gedaan.' Hij gniffeld. 'Dus het zou niet erg zijn als hij je nu zoent? Want dat heeft hij toch al honderd keer gedaan.' Mr Macini laat me los. 

'Laat het me zien. Anders is er geen bondgenootschap. Martin James heeft mij veel pijn gedaan. Als ik niet zeker weet dat zijn nog enige levende familielid wel goed genoeg wordt gemarteld, is de deal vervallen.' 

Grijnzend kijkt hij naar Justin, die lijkt te twijfelen met zichzelf. Voor ik het weet, loopt hij naar voren en grijpt mijn kin ruw vast en ik weet zeker dat er morgen grote blauwe plekken zitten. Met zijn ene arm grijpt hij me bij mijn heup en zijn andere legt hij ruw in mijn nek. Hij trekt me naar zich toe en zijn harde spieren botsen met kracht tegen mijn borst aan. Zijn lippen liggen op mijn lippen en hij bijt in mijn lip, waardoor ik mijn mond van de schrik een stukje opendoe. Hij heeft zijn tong er al in voordat ik het weet. 

En hier sta ik dan, te zoenen met Justin Mendós, plus een grijnzende Adam Martini als publiek. En ik kan het niet helpen terug te zoenen, want de vlinders zetten mijn lippen in beweging. 

Ik zit hier echt diep in. 

Auteur hier, 

ja die leeft nog haha. Ik weet het, ik weet het, ik ben er lang niet geweest. Ik heb nogal een drukke week (*kucht*, aantal weken..) achter de rug en niet de cijfers gekregen die ik had verwacht. Daarom heb ik een langer hoofdstuk gemaakt, afgestemd op de wensen van de lezers (waarvan ik hoop dat die er nog zijn haha). 

Even iets anders,

ik zit eraan te denken om Martin (oom), Travis en Nate (zonen/neven) ook in het verhaal te brengen. Zitten jullie te wachten op zoveel verschillende POV's of word dat teveel? Ik vind het soms namelijk nogal lastig om een verhaal te volgen als ik er zelf een lees. 

En mensen, er komt een hoop drama aan ;) Ik heb veel gepland voor Sara, maar ook zeker voor Justin. Sorry sorry, ik kan niks verklappen. 

Ik ga maar eens slapen.

~Lena